In Your Arms

Κεφάλαιο 24: Karma Is A Bitch

Ένα ξαφνικό χτύπημα στην πόρτα με ταράζει από την αφηρημάδα μου και σταματάω το επεισόδιο <<Ναι?>> είναι 4 και πάλι καλά το ξέφρενο και καλά πάρτυ τελείωσε σχετικά νωρίς αλλά ο Κέβιν τι κάνει ξύπνιος τέτοια ώρα?

Ανοίγει ίσα ίσα την πόρτα, μια μικρή χαραμαδρα να χωρέσει μόνο το κεφάλι του <<Να φανταστώ οι παλιές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα Ε?>> αφήνει το κεφάλι του για λίγο εκεί, να κρατιέται από το μικρό αυτό άνοιγμα.

<<Δεν με έπιανε ύπνος είναι η αλήθεια. Πέρνα μέσα μην στέκεσαι έτσι.>> κάθομαι καλύτερα στο κρεβάτι και χτυπάω απαλά τον χώρο δίπλα μου να έρθει να καθίσει. Τον βλέπω να μπαίνει με βαριά βήματα μέσα, να ανακατεύει τα ήδη ανακατα μαλλιά του και να κάθεται δίπλα στο λαπτοπ. <<Εσυ τι έπαθες?>>

<<Εε ούτε κι εγώ μπορούσα να κοιμηθώ για κάποιο λόγο.>>

<<Αντε ελα εδώ να δούμε τη σειρά τότε μην κάθεσαι εκεί σαν τιμωρημένος.>> κολλάω προς τη μερια του τοίχου και τον αφήνω να κάτσει δίπλα μου για να βολευτεί. Ας ελπίζουμε αυτή τη φορά να μην έχω κανένα περίεργο όνειρο πάλι γιατί ήδη νιώθω το σώμα μου να τρέμει σε αυτήν την ιδέα. Αγχώνομαι πλέον μόνο που βρίσκομαι στον ίδιο χώρο μαζί του, με έχει επηρεάσει πολύ αυτό το όνειρο και το ότι μένουμε μαζί δεν βοηθάει και πολύ την κατάσταση.

Κάθεται δίπλα μου και αφαιρούμαι για λίγο πάνω του πράγμα που το έκανα ξεκάθαρα άθελά μου αλλά το παρατήρησε. Ρίχνω ένα από τα χαζά και απότομα χαμόγελα που έχω από το ξαφνιασμα και στρέφομαι προς την οθόνη του λαπτοπ.

<<Ωραίο δώρο σου έκανε ο Γουόρεν.>> σπάει την σιωπή ξαφνικά και νιώθω το βλέμμα του πάνω μου.

<<Ωχ κι εσύ το είδες?>>

<<Μου το είπε η Ρενέ, έχασα δυστυχώς τη σκηνή βέβαια. Θα θελα πολύ να δω την έκφρασή σου μόλις άνοιξες τη σακούλα.>> τον πιάνει ένα μικρό χαχανητο πράγμα που με εκνευρίζει και του δίνω μία μαλακή μπουνιά στον ώμο.

<<Αι χεσου. Η Ρενέ βλέπω στα προλαβαίνει όλα μη χάσει.>>

<<Νομίζω ότι απλά προσπαθεί να γεμίσει το κενό που έχει σε σχέση με τον Άνταμ. Δεν είναι ακόμη σε καλή φάση.>> ρίχνει το κεφάλι του στον τοίχο πίσω και το στρέφει ξανά προς εμένα.

                            ~~~
Ανοίγω τα μάτια μου και για πρώτη φορά νιώθω να ξυπνάω σε ένα θερμό περιβ-

Ω Σκατα!

Τραβάω το κεφάλι μου από τον ώμο του απαλά να μην με καταλάβει αλλά δυστυχώς όταν λέω απαλά, όντας γνωστή ατσουμπαλη, κουτουλαω το κεφάλι μου στον τοίχο κάτι που τον κάνει να ξυπνήσει.

Ε βέβαια...

Ζαρωνει για λίγο τα φρύδια του και γυρναει τον λαιμό του προς την μεριά μου πριν ανοίξει τα μάτια του. Μου αφήνει λίγα δευτερόλεπτα καθαρής εικόνας από το πώς είναι όταν ξυπνάει. Γλυκός με ροδαλά χείλια, λείο λευκό δέρμα που γυαλίζει τόσο όσο από το φως που πέφτει από τον ήλιο πανω του, το οποίο κάνει και τα γένια του μια εθιστική στρώση που σε μαγεύει. Ω γαμω δεν είμαι καλά.

<<Καλημέρα.>> ανοίγει τα μάτια του και τα κολλάει κατευθείαν στα δικά μου. Και ως γνωστόν, ήμουν καρφωμένη ήδη πάνω του. <<Πόση ώρα καθόσουν και με κοιτούσες? Νταξει το ξέρω ότι είμαι ωραίος αλλα->>

<<Ωχ μην λες χαζομάρες μόλις άνοιξα τα μάτια μου.>> τον διακόπτω με την κάπως σβραχνιασμενη φωνή μου από τον ύπνο.

<<Α ώστε δεν με θεωρείς ωραίο...χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε.>> χαμογελάει και το μόνο που θέλω είναι να του δώσω μια με αυτά που λέει, γιατί με εκνευρίζει έτσι? Γιατί υπάρχει αυτό το κάτι που με τσιγκλάει κάθε φορά που μου μιλάει έτσι?

<<Τι? Ε...δεν...>>

<<Πλάκα κάνω χαλάρωσε.>> γελάει με έναν διαφορετικό τρόπο από τις άλλες φορές και τρίβει ελάχιστα τον σβέρκο του πριν σηκωθεί από το κρεβάτι.

<<Αμαν εσυ και οι πλάκες σου πρωί πρωί.>>

<<Κάποια ξύπνησε με κέφια την ημέρα γενεθλίων της.>>

Αμα δεν ξυπνούσα δίπλα σου θα ήμουν μια χαρά, αλλά να που karma is a bitch και έχει τον τρόπο του να στα φέρνει όλα όπως ακριβώς δεν τα θες.

<<Μία χαρά είναι τα κέφια μου.>> προσπαθώ να σώσω την κατάσταση αλλά ο τόνος της φωνής μου δεν βοηθάει και πολύ. Νιώθω να κοκκινίζω όλο και περισσότερο όσο περνάει η ώρα και το αίμα βράζει μέσα μου με κάθε του φράση και κίνηση.

<<Ναι ναι το βλέπω. Λοιπόν πάω να κάνω καφέ και έρχομαι σαλόνι. Σήμερα είσαι η εορτάζουσα εξάλλου.>> λέει όσο πάει προς την είσοδο του δωματίου με την αθλητική του φόρμα που έχει για πιτζάμες και την αγουροξυπνημενη έκφρασή του.

<<Α έχω ειδικό πακέτο για σήμερα?>>

<<Ε ναι...ανάλογα και με το τι έχει η κουζίνα φυσικά.>> μου κλείνει το μάτι με έναν τόνο κάπως παιχνιδιαρικο θα έλεγα και βγαίνει από το δωμάτιο αφήνοντας ένα απαλό στίγμα αρώματος να αιωρείται στο δωμάτιο. Ό,τι απέμεινε από το χθεσινό του άρωμα έχει πλέον μείνει παντού μέσα στο δικό μου δωμάτιο, ακόμα και το μαξιλάρι που στήριζε την πλάτη του έχει αυτήν την γλυκιά αλλά και σεξυ μυρωδιά που θες να σε περιβάλλει συνέχεια. Εδώ τα μαλλιά μου είναι σαν να έχουν λουστει από αυτό και για κάποιο λόγο μου αρέσει αυτό.

<<Α οχι δεν είμαι καλά...κατι πρέπει να κάνω.>> μουρμουρω και εύχομαι να μην ειναι εδώ κοντά να με ακούσει, να ακούσει κανέναν μονόλογο ενώ είμαι μόνη μου.

Αυτό ήταν πρέπει να μείνω λίγο μακριά του, θα φταίει που μένω μαζί με έναν και όχι με μία...