Νιώθω χάλια που άφησα την Ρενέ σπίτι με τη ψυχολογία της στα πατώματα αλλά ήθελε να μιλήσει στον Άνταμ, δεν γινόταν να είμαι κι εγώ μπροστά. Πραγματικά δεν περίμενα να κάνει κάτι τέτοιο και ειδικά σε ένα άτομο που αγαπάει τόσο πολύ.
Να γιατί φοβάμαι να ερωτευτώ, γιατί πολλές φορές πονάει και πονάει πολύ. Και μπαίνεις σε μια ψυχολογία μετά που νιώθεις λες και έχεις πέσει σε κατάθλιψη.
<<Ουυ όμορφη όπως πάντα.>> σχολιάζει ο Γουόρεν τη στιγμή που μπαίνω μέσα στο σπίτι του. Ίσως θα έπρεπε να προτείνω ένα μέρος εκτός από εδώ για ραντεβού αλλά το μυαλό μου εκείνη την ώρα βρισκόταν αλλού. <<Τι έγινε τι έχεις?>> ρωτάει μόλις με δει ότι δεν αντιδράω καν στο σχόλιο του. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω όρεξη για πολλά, σκέφτομαι συνέχεια το τι μπορεί να γίνεται στο σπίτι της Ρενέ και στεναχωριεμαι.
<<Τίποτα μην ανησυχείς.>>
"What Does The Fox Day?"
Σοβαρά τώρα?!
Τελευταία φορά που ακούω αυτή τη χαζομάρα να παίζει, πρέπει να το αλλάξω!
<<Άνταμ?>> απαντάω γεμάτη περιέργεια και άγχος ταυτόχρονα. Για να με παίρνει τηλέφωνο τόσο νωρίς δεν ξέρω τι ακριβώς να υποθέσω.
<<Έλα, η φίλη σου από δω εχ->>
<<Δωστο μουυυυυ!>> ακούγεται κάπως γελαστή η φωνή της Ρενέ και ακολουθεί ένα περίεργο τράνταγμα που μάλλον έπεσε το κινητό?
<<Όχι δεν->>
Ντουπ
<<Πφ σε ζητάει.>> συνεχίζει λαχανιασμενος ο Ανταμ.
<<Σοφιιιιιι!>>
<<Μεθυσμένη είναι?>> αυτό δεν είναι καλο δεν είναι καθόλου καλό. Έχω και το περίεργο βλεμμα του Γουόρεν πάνω μου και δεν νιώθω καθόλου καλά αυτή τη στιγμή.
<<Δεν φαίνεται? Τέλος πάντων ελα από δω δεν ξέρω τι έχει πάθει.>> ακούγεται ένας γδουπος και κλείνει απότομα το κινητό.
~~~
<<Δόξα το θεό! Πέρνα μέσ...α περάστε μέσα.>> σχολιάζει μόλις δει τον Γουόρεν να στέκεται δίπλα μου. Δεν μπορούσα να τον ξεφορτωθώ είναι η αλήθεια, είχαμε κανονίσει ραντεβού και μετα τι τηλέφωνο επέμενε να έρθει, δεν μπορώ βέβαια να καταλάβω το γιατί.<<Σοφι ήρθες!>> σηκώνεται από τον καναπέ με ένα ζαλισμένο ύφος και έρχεται τρεκλιζοντας προς το μέρος μου <<Ω έφερες και το κουκλί βλέπω...>> ανασηκωνει τα φρύδια της και πλησιάζει τον Γουόρεν.
VOCÊ ESTÁ LENDO
In Your Arms
Ficção Adolescente> ζαρωνει τα μάτια της για να κοιτάξει καλύτερα κάνοντας μηχανικά πλέον τις κινήσεις με το καλαμάκι. > προσπαθώ να καταλάβω μιας και δεν έχουμε κάτι καλύτερο να ασχοληθούμε εδώ πέρα. > αναφωνεί και αφήνει σοκαρισμένη το ποτήρι στον πάγκο > > κάνω έν...