Το καινούργιο μου δωμάτιο είναι πλέον ένα σκέτο αχουρι. Έβαλα κατευθείαν όλα μου τα πράγματα στο δωμάτιο για να μην γεμίσω το σπίτι του Κέβιν με αυτά. Το καλό βέβαια είναι πως είναι μεγαλύτερο από το δωμάτιο που έμενα αλλά φυσικά δεν έχει την ίδια αξία. Έχει μεγάλα διάπλατα παράθυρα που κοιτάνε προς το σχετικά μικρό μπαλκονάκι με θέα το πάρκο απέναντι, αρκετά μεγάλους τοίχους ώστε να μπορώ να τους διακοσμήσω με όσες περισσότερες φωτογραφίες γίνεται, αλλά και πάλι δεν είναι το ίδιο.
<<Τα έχεις φορτώσει όλα εδώ μέσα...θες καμιά βοήθεια?>> στέκεται με την πλάτη του στον τοίχο δίπλα στη πόρτα και σταυρώνει τα χέρια του σαν να περιμένει κάτι από εμένα.
Ξεφυσαω <<Αν μπορείς. Τουλάχιστον να καταφέρω να στρώσω το κρεβάτι να κοιμηθώ το βράδυ.>> γυρνάω συγχυσμενη και ζαλισμένη από τον χαμό που επικρατεί, δεν ξέρω καν από που να ξεκινήσω.
<<Γιατί και το πάτωμα μια χαρά βολικό είναι!>> σχολιάζει με ένα γελάκι να αποκαλύπτει τα λακκάκια του <<Ωραία ας βρούμε σε ποια από τις κούτες έβαλες λοιπόν τα σεντονια.>> πλησιάζει την πρώτη κούτα που βρει μπροστά του και αρχίζει να την ανοίγει.
Έκανα βέβαια τη βλακεια να μην γράψω καν απ έξω τι έχει το κάθε κουτί μέσα γιατί τα έβαλα τόσο βιαστικά που τα έκανα έναν αχταρμά.
<<Δεν το πιστεύω ότι τις έχεις ακόμα!>> αναφωνεί με φωνή γεμάτη περιέργεια και βγάζει από το κουτί μια σειρά μικρών φωτογραφιών που είχαμε βγάλει πριν χρόνια σε έναν θάλαμο.
<<Χμ! Ναι έχω κρατήσει πολλά γενικά.>> σχολιάζω με έναν καπως αδιάφορο τόνο και ανοίγω όσες κούτες μπορώ μπας και θυμηθώ που έβαλα τα σεντόνια.
<<Θυμάσαι? Εκείνη τη μέρα είχαμε αποφοιτήσει από το λύκειο...και αντί να βγούμε έξω σε κανα κλαμπ πήγαμε στο σινεμά να δούμε Toy Story.>> αναπολεί εκείνη τη μέρα που τραβήχτηκε η φωτογραφία όσο κάθεται στο άστρωτο σεντόνι με τη φωτογραφία ακόμα στα χέρια του.
<<Δεν φταιω εγώ που είχε πρεμιέρα τότε!>> απαντάω με τη συνοδεία από ένα μικρό χαχανητο και καλά σαν να πειραχτηκα. Για λίγο με εκανε να νιώσω όπως τότε, που κάναμε πλάκα ο ένας στον άλλο.
<<Αχ! Θυμάσαι που βρήκαμε τον Κιτον να κάθεται στις καλύτερες θέσεις με μια μπλούζα Toy Story? Ήταν ότι πιο ξεκαρδιστικό είχα δει, τον τραμπουκο του λυκείου, τον πιο άγριο μαθητή να κάθεται σαν πενταχρονο με τα ποπ κόρν και να περιμένει πως και πως να δει την ταινία.>>
أنت تقرأ
In Your Arms
أدب المراهقين> ζαρωνει τα μάτια της για να κοιτάξει καλύτερα κάνοντας μηχανικά πλέον τις κινήσεις με το καλαμάκι. > προσπαθώ να καταλάβω μιας και δεν έχουμε κάτι καλύτερο να ασχοληθούμε εδώ πέρα. > αναφωνεί και αφήνει σοκαρισμένη το ποτήρι στον πάγκο > > κάνω έν...
