<<Λοιπόν προσπάθησα να επικοινωνήσω με τους γονείς της. Απ ότι φαίνεται είχε ένα ατύχημα λίγο αφότου έφυγα και χτύπησε ελαφρώς το κεφάλι της που προκάλεσε αυτο το κενό στη μνήμη.>> ακουμπάει το κινητό του στο τραπέζι και κάθεται κολλητά δίπλα μου στον καναπέ.
<<Αχα...Μάλιστα. Και τώρα τι? Θα την έχουμε να κοιμάται στο δωμάτιό σου? Και αντε τώρα, τα βράδια?>> μου γυρνάνε τα μυαλά ανάποδα μόνο που σκέφτομαι αυτό το ενδεχόμενο. Η φωτιά που είχε ξεκινήσει να καίει τώρα έχει φουντώσει και κοντεύει να καταστρέψει τα πάντα μέσα μου.
<<Θα βρούμε μια λύση.>>
<<Καλα αυτό λες εδώ και πόση ώρα.>>
<<Και τι θέλεις να σου πω? Δεν μπορώ να κάνω και πολλά. Απλώς πρέπει να της πω την αλήθεια για να γυρίσει πίσω. Αλλά νταξει δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό, θα ξαναπεράσει έναν χωρισμό π->>
<<Ω δεν θέλω να ξέρω ευχαριστώ.>> τον διακόπτω πριν αρχίσει να μου μιλάει για το μόνο κομμάτι που δεν θέλω να ξέρω. Δεν θέλω να ξέρω τι έχουν περάσει, γενικά το οτιδήποτε.
<<Τι έγινε ζηλεύουμε Σοφακι?>> μου τσιμπάει το μάγουλο απαλά λες και είμαι κανα μικρό κοριτσάκι και με νευριαζει ακόμα περισσότερο.
<<Βρε τι μας λες, σιγά μη ζηλέψω κιόλας.>> τραβιέμαι εμφανώς πειραγμένη από τη κίνησή του και πίνω μια γερή γουλιά από το κρασί που έβαλα για να "μειώσω", και καλά, το άγχος μου.
<<Αχα ότι πεις. Εγώ το βλέπω το πράσινο φως να λάμπει μέσα από τα μάτια σου, αυτό το μικρό τερατακι ζήλιας που τρώει τους ανθρώπους, αλλά θα το προσπεράσω. Εξάλλου δεν έχεις και άδικο->>
<<Σκέψου καλά τι θα πεις Κεβινακο. Αυτό έχω να σου πω μόνο.>> τον διακόπτω πριν πετάξει καμία βλακεια και τρέχει να κρυφτεί από τη παντόφλα που θα θέλω να του φέρω στο κεφάλι.
Το κινητό μου χτυπάει και για μια φορά σώζει τη κατάσταση για τον Κέβιν <<Σώθηκες από βέβαιη καταστροφή.>> σχολιάζω πριν πιασω το κινητό στα χέρια μου και απαντήσω. Βλέπω το αμήχανο χαμόγελο που απλωθηκε στα χείλη του, ένδειξη ότι τον είχα στρεσαρει λίγο, και απαντάω στη Ρενέ.
<<Λοιπόν δε με νοιάζει, Σάββατο πρωί πρωί ξεκινάμε για νυφικό.>>
<<Αχα ωραία. Θα σου βρούμε το καλύτερο άντε!>> θέλω τόσο πολύ να δείξω τον ενθουσιασμό μου, γιατί πραγματικά χαίρομαι για εκείνη, αλλά με αυτό το τελευταίο συμβάν νιώθω πως ζορίζομαι πολύ για να βγάλω έστω και λίγη χαρά από μέσα μου.
أنت تقرأ
In Your Arms
أدب المراهقين> ζαρωνει τα μάτια της για να κοιτάξει καλύτερα κάνοντας μηχανικά πλέον τις κινήσεις με το καλαμάκι. > προσπαθώ να καταλάβω μιας και δεν έχουμε κάτι καλύτερο να ασχοληθούμε εδώ πέρα. > αναφωνεί και αφήνει σοκαρισμένη το ποτήρι στον πάγκο > > κάνω έν...
