In Your Arms

Κεφάλαιο 25: Λίγο Παραπάνω Γουόρεν

<<Ωραίο δώρο σου πήρε ο Κέβιν, η αλήθεια είναι ότι δεν την ξέρω τη σειρά, παρόλο που τη βλέπεις τόσο χρόνια αλλά καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό σου. Αντε φέρε να το δω!>> μου αρπάζει το χέρι και αδιαφορεί που παραλίγο να ρίξει το ποτήρι με τον καφέ της και βγάζει το βραχιόλι από το χέρι μου. Θα έλεγα βίαια αλλά ας είμαι καλή για μια φορά...

<<Το θέλω ολόκληρο όταν το επιστρέψεις.>> τη παρατηρώ να το ανοίγει και να το κοιτάει προσεκτικά. Ίσως υπερβολικά προσεκτικά.

Σηκώνει το κεφάλι της με ένα απαλό ροζ να καλύπτει τα μάγουλά της και το επιστρέφει στο χέρι μου <<Είναι πολύ όμορφο.>> χαμογελάει και νιώθω σαν να μην άκουσε καν τι της είπα. <<Σε σχέση με το δώρο του Γουόρεν δηλαδή...καμια σχέση βασικά.>>

<<Μία κακιά στιγμή θα έλεγα, ελπίζω.>> θυμάμαι τη στιγμή που μου έδωσε το δώρο ο Γουόρεν σε σύγκριση με τη στιγμή που μου έδωσε ο Κέβιν το δικό τ-

Όπα τι κάνω?! Γιατί τα συγκρίνω? Τι σκατα?

<<Πρόσεχε θα εκραγείς.>> χασκογελάει όσο πίνει μια γερή δόση καφέ από το ποτήρι της.

<<Τι?>>

<<Η έκφρασή σου...δεν ξέρω τι σκεφτόσουν αλλά ότι και να ήταν σε αναστάτωσε.>> μου κλείνει το μάτι πονηρά <<Σκέφτεσαι πότε θα χρησιμοποιήσεις το δώρο του Γουόρεν Ε?>> ανασηκωνει τα φρύδια ακόμα πιο πονηρά.

<<Σκέφτομαι μπας και καταφέρω να περάσω αυτά τα δύο βράδια στου Γουόρεν, δηλαδή σήμερα και το Σάββατο.>> βασικά θέλω απλά να βγάλω τις περίεργες σκέψεις απ το μυαλό μου και τι καλύτερο από το, αγόρι μου θα λεγα, αλλά ας τον πούμε γκομενο προς το παρόν.

                               ~~~
<<Τι λέει βολεύτηκες στο σπίτι μου?>> με πλησιάζει χαμογελαστός και κάθεται στο κρεβάτι δίπλα μου με το μπολ ποπ κορν να στολίζει τόσο όμορφα το σώμα του.

<<Ε είπα μιας και δεν με διώχνεις να σε κάνω παρέα ακόμα ένα βράδυ.>> τον βλέπω να χώνει στο στόμα του όσα περισσότερα ποπ κορν μπορεί και να τα τρώει σαν το βόδι. Τρομερή αντίθεση με την όψη του και την γενική συμπεριφορά του. Το βλέμμα του κάνει μια βασανιστική εξερεύνηση στο κορμί μου, από τα πόδια μέχρι το κεφάλι, και κολλάει στο βραχιόλι στο χέρι μου.

<<Αυτό σου πήρε ο Κέβιν?>> το δείχνει με τα μάτια του και είναι λες και άρχισε να με ενοχλει που το κοιτάει έτσι, κάπως υποτιμητικά.