Ben Kusurlarımla Benim

Kalbini Seviyorum

Bu bölümü visneliturta_ adlı okuyucuma ithaf ediyorum.

İyi okumalar dilerim. 💙

İnanmıyorum, onun ne işi var burada?

"Oğuz!"

Şaşkınlıkla Oğuz'a bakarken yanımıza biraz daha yaklaştı ve masanın yanında durup, donuk bir şekilde öylece bana baktı. Ben de şaşırmış bir şekilde ona bakarken konuşmak için ağzını açıp, "Senin yüzünden," dedi ve tekrar devam etti. "Aslında annenin yüzünden" diye ekledi. Annem ne alaka? Bu Oğuz yine ne saçmalıyor?

"Ne diyorsun sen ya çöp poşeti"

"Benim babam, senin annen yüzünden benim annemden boşandı diyorum." dedi üstüne basa basa söyleyerek.

"Peki bundan benim annemin haberi var mı?" dedim imalı bir şekilde.

"Bana bak annen bir daha babamın karşısına arkadaşça bile olsa çıkmasın yoksa kötü olur anladın mı? Senin annenin yüzünden annemle babam boşandılar."

"Asıl sen bana bak," dedim işaret parmağımı ona doğru sallarken, "Benim annemin yüzünden değil, senin babanın yüzünden. Senin baban evliyken başka evli bir insandan hoşlanması yüzünden. Benim annem senin baban gibi değil." deyip masadan kalkıp gidecekken arkamı dönüp, "Siz kimsiniz biliyor musun? Şu çöpün kenarındaki çöp poşetisiniz, çöpün içine atılmayacak kadar değersizsiniz. Yani boşuna etrafımda sinek gibi uçup durma." Son lafımı da söyleyip cafeden çıktım. Kendilerini bir şey sanan insan müsveddelerine ayıracak zamanım yoktu.

Eymen de orada kalmıştı ama o an ki sinirle aklıma bile gelmemişti. Dur bir dakika! Eymenle Oğuz bir olabilir miydi? Eymenle konuşmak için gittiğimiz cafeye, Oğuz'un da orada bulunması saçma değil mi? Bence çok saçma. Eymen'i nedense yapmacık buluyorum. Onunla konuşmamak en iyisi.

❦

Sabah'ın dokuzunda uyandım ve nedense kendimi mutlu hissediyordum. Çünkü Umut'un yanımda olduğunu bilmek beni ziyadesiyle mutlu ediyordu. Daha önce aşk denilen şeyi tatmadığım için biraz yabancı kalsam da bu aşk güzel şeydi. Aşkı tam olarak nedir bilmesem de. Bence aşk... Varlığıyla insana huzur bildirendir.

O yanında olunca bütün dünyayı karşına almaktır. Yağmurda beraber ıslanmak istemektir. Onu çocuk gibi sevmektir. En güzel parfümü onun için sıkmaktır. Aşk kıskanmaktır. Kalbini ona emanet etmektir. Onun için uykusuz kalmaktır.

Yemekteki tuz, çayındaki şekerdir.

Aşk özlemeyi öğretir.

Onunla konuşunca gülümsemeden duramadığın, o yokken kendini mutsuz hissettiğin, gel dese gideceğin kişidir.

Sesi dünyadaki en güzel sestir. Bir gülüşüne sayfalarca şiir yazmaktır. Onu mavi gibi sevmektir. O artık mavidir.

Onu düşünmeden edemediğin, şu an nasıldır acaba dediğin kişidir.

Ah onu bir görsem neler neler diyeceğim deyip onu görünce de heyecandan diyeceklerini unutmaktır.

Tabii biraz da gururdur. Ama ne demişler: gurur aşkı vurur. Seviyorsan gururlu olmayacaksın. Seviyorsan sevdiğini söyleyeceksin. Ama kuru kuruya seviyorum demek değil, ona sevdiğini de hissettireceksin.

Belki evet körü körüne bağlanmak aptallıktır. Ama aşk bu kalbe söz geçmiyor.

Aşk, karmaşıktır.

Bazen de aşk pişmanlıktır.

Keşke sevmeseydim, keşke seni tanımasaydım demektir.

Çoğu aşklar hüzünlü biter. Bizim aşkımız mutlu sonla bitsin.