Cani!

10.BÖLÜM

Şuan yaşadıklarım dizilere konu olacak cinstendi resmen. Dayanamayıp yanağından öpmüştüm. Bana bakışları değişikti. Sanki içimi görüyordu. Düşüncelerimi okuyor gibiydi.Aklıma birden ne zamandır çikolata yemediğim geldi. Aklıma geldiği gibi ağzımdan da çıktı zaten.

"Markete gidelim mi?"

Ne zaman çikolata yememiştim ve artık dayanamıyordum. Markete gidip çikolata reyonlarını boşaltmam lazımdı. Bir anda değişen ruh halimden ve ağzımdan çıkan kelimelerden dolayı ilk başta afallasada sonradan kendini toparladı.

"Korumalara söylerim getirirler."

"Ya olmaz ben gidip almak istiyorum.

"Baş belasısın Ecrin , tamam."

Sevinçten dans etmek istiyordum ama Boran'ın beni deli sanmasını da  istemezdim tabiki. Acaba Yasemin ve Aras da gelebilir mi diye düşünmeden edemedim. Belki sonrasında bir kafede oturup birşeyler içerdik. Madem kaçamıyorum o zaman alışmam gerek. Ama Boran'a bunları söylesem izin veriri mi ki?

"Söyle"

Boran'ın sesiyle gözlerimi diktiğim halından çekip Boran'a döndüm.

"Hı?"

"Aklında birşey var ve söyleyemiyorsun.Söyle!"

Ah! Bu adam beni bu kadar tanıyor muydu gerçekten?

"Şey."

"Ney."

"Yasemin ve Aras'da bizimle gelse olmaz mı? Hem belki sonrada bir kafeye gideriz. Lütfen."

Gözlerini gözlerime dikmiş ne yapmaya çalıştığımı anlamaya çalışıyordu. Içimi görüyordu sanki , bakışları çok derindi.

"Tamam hazırlan ve aşağı in."

Ayağa kalkıp kapıdan çıkacağı sırada seslendim.

"Boran?"

Sırtı bana dönük bir şekilde" Ne!" Dedi.

"Yasemini çağırır mısın. Yani şey...  aşağı iniyorsan eğer."

Hiçbirşey demeden çıktı. Bugüne kadar dışarı çıkacağım için hiç bu kadar sevindiğimi hatırlamıyorum.

Boran'dan Yasemin'i  çağırmasını istemiştim çünkü hiçbir kıyafetim yoktu. Şuan giydiklerimle ölsem dışarı çıkmazdım. Çuval gibilerdi zaten. Kapı tıklandı ve Yasemin tebessümle içeri girdi.

"Nasılsın? Imm Abim markete gideceğimizi söyledi."

"Evet."

"Hmmm. Peki neden çağırıldım buraya." Tebessüm ederek geldi ve yanıma oturdu.

"Gördüğün gibi Boran'ın bana aldığı kıyafetler pek iç açıcı değil."dedim gülerek.

"Abim seni kıskanıyor. Ama dediklerinden anladığım kadarıyla benim canım kıyafetlerimden yararlanmak istiyorsun."

Düşünürmüş gibi söylediği cümleyle anında kafamı salladım.

"Aslında asla kıyafetlerimi birileriyle paylaşmam fakat sana kanım kaynadı. Sonuçta yengem sayılırsın. Sana tolerans gösterebilirim."

'Yengem sayılırsın.' Tuhafıma gitsede bir şey demedim.  Elimden tutup kendi odası olduğunu düşündüğüm odaya çekiştirerek götürdü. İçerisi buz mavisi ve siyahtı. Siyahlar o kadar çok değildi fakat odaya hoş bir görüntü vermişti.

"Odanı beğendim."

"Ohoo bir de kıyefetlerimi gör." Diye sırıtırıp büyük buz mavisi gardolabın önünde durdu. Kapaklarını açtığı gibi içindeki yığınla kıyefeti görmem bir oldu. Tamam benim de kıyafetlerim az sayılmazdı hatta çok fazla oldukları için bazen dağıtırdım ama burdaki kıyafetlerle benim gibi üç kızın gardolabı tamamlanırdı.