Cani!

11.BÖLÜM

ATINÇ

Lanet olsun! Kafayı yemek üzereyim. Efe ve babası adamdan şüphelendiler fakat  hiçbir bok yapamıyorlar. Ellerinde delil yokmuş! Güçlü adammış! Nasıl adalet lan bu?!

Kapının çalma sesini duyunca hızla kapıya koştum. Belki geri gelmiştir yada herhangi bir haber vardır diye.  Kapıyı açmamla hayal kırıklığına uğramam bir oldu. Karşımda yüzü solmuş, çökmüş bir Nihal vardı. O da çok etkilenmişti bu olaydan.

"Bir haber var mı?" Diye sordu. Aslında kendisi de biliyordu olmadığını ama işte bir ihtimal diye düşünüyordu. Kafamı olumsuz anlamda sallayıp kapının önünden geçmesi için çekildim. Salona geçip oturdu vr etrafı inceledi.

"Etraf ahır gibi olmuş."

"Haklısın , Ecrin gelip topluyordu ama işte..."

"Atınç sus! Zaten ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. İnşallah başına bir şey gelmemiştir."

"Gelmedi ,o  yaşıyor Nihal. Güçlü ve inatçıdır bilirsin." Dedim tebessüm etmeye çalışarak. O da bana aynı şekilde karşılık verdi ve ağzının içinden 'İnşallah' dedi.

ECRİN

"Çıkart üstünü." Dedi oldukça otoriter bir sesle.
Duyduklarımla adeta şok oldum. Ne diyordu bu adam? "Ne?" Dedim anlamamış gibi yaparak.

"Sana üstünü çıkart dedim yoksa diğer yolu seçeceğim." Zorlukla yutkundum. "Diğer yol?" Dedim kısık sesle.

"Orasını karıştırma çıkartıyor musun?"

"HAYIR!"dedim bağırarak.

"Peki bebeğim." Dedi ve bir elini bacaklarımın altından diğer elini de belimin altından geçirip beni kucağına aldı.

"Boram dur! Ne yapıyorsun Boran? Dur lütfen." 

Banyoya girdiğinde gözlerim fal taşı gibi açıldı. Allah'ım ne olur düşündüğüm şeyi yapmasın.Lütfen!

"Boran bak. Tamam giymeyeceğim bir daha şort falan. Lütfen bana dokunma!"

"Sana giyme demiştim Ecrin. Bunu hak ettin!"

Küvetin içine girmesiyle gözyaşlarım akmaya başladı.

"Lüt-"

Soğuk suyu açıp küvete yatmasıyla  büyük bir çığlık atmam bir oldu.

"Bağırma! Sana zorla dokunacak değilim. Sadece biraz üşüyeceksin."

Köşeli şeton anca düşünce sinirle eğilip omuzlarına vurmaya başladım.

"Aptal! Ne kadar korktum haberin var mı? Niye ilk başta söylemiyorsun ki!" Sırıtarak beni izliyordu ve ben donuyordum. "Söyleseydim bu kadar korkmazdın ve akıllanmazdın küçüğüm."

"Aptal Herif!" Bağırarak omuzlarına vururken ayağım birden kaydı ve üzerine düştüm. Lanet olsun! Her seferinde neden hep böyle oluyor yahu. Film mi çekiyoruz burada? Tam kalkmaya çalışırken belimden kavradı ve sıkıca sardı koca kollarıyla incecik belimi.  'Ne oldu?' Dercesine ona bakarken;

"Cezan bitmedi." Dedi ve gözlerini kapattı. Sinirden çok fazla fark edememiştim ama su cidden çok soğuktu ve titremeye başlamıştım.

"Üşüyorum." Deyip daha çok sokuldum Boran'a.

"İyi bir derse ihtiyacın var."

"A-ama ben birşey yapmadım ki."

"Evet yapmadın. Zaten bir şey yapmana gerek yok sen olman yetiyor. Ufak bir hareketinle herkesin gözlerini üzerinde toplayabiliyorsun ve ben bundan nefret ediyorum. O gözleri yerinden çıkartmak istiyorum."