Cani!

31. BÖLÜM

ARA YORUM VE VOTE LÜTFEN

Bir inançla başlıyorsun her şeye. Karşındaki duvar bile olsa o duvarı yıkabileceğine öyle eminsin. Sonra bir  bakmışsın inandığın yerden kırılmış , bir de o duvarın yarattığı enkazın  altında kalmışsın. İnandığın her şey nefretin olmuş

     -Arkadaşlar bir şey yanlış anlaşılmış sanırım. Bölümün başında yazdığım yazılar alıntıdır. Kendim yazmıyorum.- 

"O kadar muhteşemsin ki..."

Yanaklarımın domates gibi olduğuna emindim ve bunu Boran'ın fark ettiğini de.

Yüzünü yüzüme yaklaştırıp tekrar konuştu.

"Heyecanlandığında kızaran yüzün,"

Biraz daha yaklaştı.

"Titreyen vücudun,"

En sonunda nefeslerimiz birbirine çarpıyordu. Nefesi nefesime çarpıp oksijenle karışırken ne yapacağımı bilemiyordum. Bir cümleyi söylemek bu kadar uzun sürmemeliydi!

"Ve her şeyden çok buradan bile duyulan kalbinin sesi de muhteşem."

En sonunda sıcak dudakları titreyen dudaklarımı bulduğunda elimi nereye koyacağımı ne yapacağımı bilemedim. Kalbim maratona katılan bir atletten farksızdı. En sonunda kendime gelerek ona eşlik etmeye çalıştım.

Kendimi geri çektiğimde utancımdan yüzümü Boran'ın kaslı göğsüne gömdüm. Burayı seviyordum.

"Yarın okula gidebilebilirim diye düşünüyorum. İyi hissediyorum kendimi."

"Şuan her istediğini yapabilirim. Öyle yumuşadım."

Kafamı hızla kaldırıp gözlerine baktım.

"Şort?" Masum kedi bakışımı ona gönderiyordum fakat pek de fayda ediyor gibi durmuyordu.

"Ecrin!" Uyarı tonunda çıkan sesiyle kafamı tekrar göğsüne gömdüm.

"Bence bu evdeki ilk gecemizi burada geçirmeliyiz." Dedim huzurla gözlerimi kapatarak.

"Kulağa harika geliyor."

Birlikte minderlere oturduğumuzda ona baktım.

"Boran bu tehtit meselesine takılıyor aklım. Ben okula gideceğim ve kim olduğunu da bilmiyoruz. Endişeleniyorum."

"Sana bunun sözünü vermiştim Ecrin. Sana asla zarar gelmeyecek. O siktiğimin piçini bulacağım ve en ağır şekilde cezalandıracağım." Dedi sinirle. Yumraklarını sıkıyordu. Elimi elinin üzerine koyup konuşmaya başladım.

"Bir daha bu konuyu açmayacağım. Sana güveniyorum." Dedim gülümseyerek.

O da benim gibi gülümsedi ve omuzlarımdan tutup yatağa yatırdı. Kafam yine göğsündeki yerini alırken dilkatimi Boran'ın dediklerine verdim.

"Az önceki öpüşmemize burda devam edebiliriz bence." Sırıtarak söylediği cümleyle kolunu mıncırdım.

"Sus Boran. Boş yapıyorsun." Dedim gülerek."

"Tamam bebeğim sustum."

NİHAL

Ceset ve yaralı dolu evden çıktığımızda derin bir nefes verdim. Ecrin nasıl alışmıştı bunlara! Bunlara alışmasını geçtim o adama aşık olmuştu. Bakışlarından belliydi onu seviyordu. Bir katili!

Ne kadar Ecrin'e kızsamda şuan bende bir katilin arabasındaydım. Ne ironi ama!

Dışardan bakıldığında , hatta yanlarındayken bile davranışlarıyla asla katile benzemiyorlardı. Onların adam öldürdüğünü bilmeseniz davranışlarından anlamanıza imkan yoktu. Bir katile göre fazla.... fazla iyilerdi.