Aaminin ko na
Kahit mahuli pa ako ng pulisya
Na sa mura kong edad
Ay kumitil na ako ng buhay
Isa rin siyang lalaki
Na aking kaedad
Matangkad
At isa ring patpatin
Itinuring ko siyang kaibigan
Hindi marunong sumuko
At marami ring pangarap
Tulad ko
Siya ang aking sandalan
Balikat
Umaagapay
Na talukap
Nagkamali pala ako
Dumating
Ang pagsubok ngunit hindi siya
Dumating
Kaya nabuo sa aking isip
Na siya ay gantihan
May nabuo roong halimaw
Na sa kanya ay papaslang
Alam na alam ko
Ang lahat niyang kahinaan
Ang dati niyang mga sugat
Ang aking tatamaan
Inabangan ko ang traydor
Sa gilid ng paaralan
Marami mang makakita
Ay wala akong pakialam
Nang makita ko ang hangal
Ay inundayan agad ng saksak
Tumagos sa kanyang likod
Sumuka siya ng dugo
Ang kaniyang pagmamakaawa
Ay hindi ko pinakinggan
Ibinaon ang tinidor
Sa kanyang lalamunan
At hindi pa ako nakuntento
Kumuha pa ako ng bato
At ipinukpok nang ipinukpok
Sa kaniyang ulo
Ngunit matibay ang gago
Mala-pusa
May siyam na buhay
Humihinga pa rin kahit lasog-lasog
Na ang kaniyang bungo
Kaya't isinentro ko ang bato
Sa bukana ng kaniyang dibdib
At buong lakas kong pinukpok
Isa
Dalawa
Tatlo
Tingnan natin
Kung mabubuhay ka pa
Maraming nakakita
Marami ang nakakaalam
Ngunit ang mga pulis
Ay hindi ako mahuli-huli
Galugarin man nila ang lahat ng dako
Hindi nila ako matatagpuan
Dahil meron akong safehouse
Sa ilalim ng lupa
Ang tangi kong hiling
Huwag niyo akong husgahan
Tao rin ako
Tao rin ako
Kung gusto niyo akong makita
Magtanong kayo sa mga nakasaksi
Dahil nakatatak sa kanilang diwa ang
Petsa at ano
Bakit at kailan
Lugar at paano ko pinatay
Sa kanilang harapan
Ang aking sarili
Larawan ni: Julius Jonson
Ni Juan Brixter Tino
BINABASA MO ANG
Spoken Poetry
Poesia#SPOKENPOETRY Dear You, One day, all of the people you treasure the most will leave. But there is one thing that will never go, and you will never forget-poetry. A soul of yourself and a home of your emotions. People come and go, but th...
