Hayalet

Tanıtım

İKİNCİ KİTABI YAYINLANMIŞTIR, İLK KİTAPTAN SONRA ONU DA OKUMAYI UNUTMAYIN SEVGİLERİMLE <3 <3 <3

''Bunu yapmak istediğine emin misin?'' dedi soğuk ellerini yanağıma koyarak.

Ben bile emin değildim bu yolculuk için. Ama artık yapmak zorunda gibi hissediyordum kendimi. Onun mavi gözlerine baktım ve dudağımda dilimi gezdirerek;

- Eminim Barkın. Bunu yaptığım da her şeyi öğreneceğiz. Dedim ve sahte gülümsememi yüzüme takındım.

Onun endişelenmesi hiç hoşuma gitmiyordu. Sadece onun değil. İnsanlar benim için endişelenmemeliydi.  Kulaklığımı kulağıma doğru ilerletiyordum ki yüzümü tutarak kendisine çevirdi. O çok harikaydı. Beni önemli hissetiriyordu. Dudağıma doğru yaklaştı ve beni kısa bir süreliğine esir aldı. Bu ilk öpücük değildi ama her zaman ilk gibi hissettiriyordu. Bunu başarıyordu. 

Kulaklığımı taktım ve başımı yastığıma koydum. Fazlasıyla rahat hissediyordum. Açtığım klasik müzik beni daha da çok rahatlatıyordu. Gözlerim tavana kaydı. Kendimi görmeye çalıştım. Kulağım da çalan klasik müzik her şeyi kolaylaştırıyordu. Evet. Başarıyordum. Kendimi tavanda izlemeye koyuldum. Bu beni korkutmuştu önceki denemelerimde ama yanımda Barkın'In varlığını hissettiğim zaman her şey daha da kolay oluyordu benim için. 

Ellerim uyuşmaya başladı birden. Bu önceki denemelerimde olmamıştı. Bu iyiye işaretti değil mi? Yoksa ölüyor muydum? Annem ve Babamı görmek daha da kolay olurdu öldüğüm de. Aniden kulağımda çalan klasik müzik durdu. Ayağa fırladım. Yine mi başarısız olmuştuğum diye düşünürken gördüğüm manzara bana her şeyi açıkladı. Yatağım da duran bedenime baktım. 

Barkın'ı göremiyordum. Yoksa o gitmiş miydi? Barkın'ın yanımdan ayrıldığını düşündüğüm anda yatakdan fırladım. Geri dönmüştüm. Ruhum bedenime geri dönmüştü. Barkın baş ucumda elimi tutuyordu. Aniden aldığım derin nefes ve yatakdan fırlamam onu korkutmuşa benziyordu. Hemen bana sarıldı ve;

- Gördün mü onları Meleğim? Oradalar mıydı?

Titrek bir ses ile cevap verdim;

- Hayır Barkın Hayır. Yine başarısızlık beni olduğum yere geri götürdü. Annem'i göremedim yada Babam'ı. 

Barkın bana sarılmayı bırakıp yüzümü kendisine çevirdi;

- Bu sırrı çözeceğiz bebeğim. Sana söz veriyorum Ailene ulaşıp bu olanları soracağız. Onlar her şeyi biliyor olmalı. 

Hayal kırıklığı ile ayağa kalkıp;

- Peki ya onları orada bulamazsam!?.

Barkın sesini yükseltti ve;

- Bulacaksın. Artık senin üzülmeni istemiyorum Esila. Bunu Başaracaksın...

Hayalet çok yakında sizlerle...
BU KİTAP SERİ HALİNDEDİR. BİTTİ, BİTECEK DİYE ÜZÜLMEYİN CANIM OKUYUCULARIM "HAYALET 2 | KORKUNÇ YÜZLER" OLAN İKİNCİ KITABA PROFILIMDEN ULAŞABİLİRSİNİZ.