Genç kurgu içinde #67 (15.01.2017)
psikopat içinde #1 ( 31.11.2019)
Dolunay; hayata 1-0 geç başlayıp, insanlara ve aşka inanmayan dünyanın onu hiç bir zaman yüzüne gülmeyeceğini inan kişilerden biri.okulda kavgalarıyla meşhur kızımız hep insanlar...
Karşımda benden bir açıklama bekleyen sevdiğim kadın vardı ama ben ona " senin annen öldü annen yok dolunay" diyemem tekrardan o acıyı yaşamasına dayanamam.Kafamı kaldırıp yanına yaklaşarak elini tuttuğumda gözlerim yaşarmaya başlamıştı. " Batuhan söyle artık!" onun gözlerinden gözlerimi çekerek gruba bakarak " dolunay annen..." sözümü devam ettirecekken Eylül öne atılarak " Baban anneni yurt dışına gönderdi!" demesiyle " haa...ne?" Dolunay başta olmak üzeri Tüm herkes Eylül'ün söylediği söze şaşkınlık göstermişti.
benden elini çekerek eylülün yanına gelerek alkışlayarak " helal olsun sana Ben kardeşim diyorum ama sen benden sır saklıyorsun o da annem konusunda bundan sonra senle,grubunuzla ve Özellikle Batuhan senle konuşmak istemiyorum. yalancılarla ve arkamdan iş çevirenlerle işim yok benim!!!" Bizi geçip gidecekken önüne gidip durarak " sen üzülme diye yaptık dolunay!" işaret parmağını omzuma vurarak üstüme gelmeye başladığında bende geriye gitmeye başladım " Ben sana bana yalan söyleme dedim Batuhan. Bu ben üzülsem dahi bile olsa..." ikimizde durduğumuz da yanımdan geçip gitti.
Eylül'ün yanına geldiğim de yılanlar grubu bize sırıtmış şekilde bakarak İrem " Size baktıkça o kadar zevk alıyorum ki! Kendi elinizle dolunayı bize servis ettiniz!"
Sera " ne diyorsun sen be burda kardeşleri var!"
Ada " yakında göreceğiz bakalım kardeşleri yanında olup olmayacağını!"
Okan " Dolunay yakında bizle birlikte görürseniz şaşırıp kalmayın" elimi yumruk yapıp ona adım attığım sırada önüme aras geçerek " dur Batuhan!" onlara dönerek " dolunay hafızasını kaybetmiş olabilir şu an bize kızgında olabilir ama şu varki dolunay kardeşlerini unutmaz hele Batuhan'ı sevdiği adamı asla unutmaz!"
İrem " Bende size şunu söylüyüm o zaman Dolunay tüm gerçekleri öğrendiğinde bu şehirde değil Türkiye de durmak istemeyecek, arkasına bakmadan gidecek!
Eylül " İrem senin derdin ne ya! Söyle ben Halledim!"
İrem" benim senle derdim yok tek bir kişiyle var onu da bence biliyorsun neyse sizle çok muhattap olduk biraz daha konuşursak kardeşlik adı altında durduğunuz mikropluk da bize bulaşacak!" yanımızdan uzaklaşarak gittiler.
dolunay; Onları geçip hızlı şekilde ormanlık alana yürümeye başladım.Göğsüm sıkışıyordu etrafıma baktığımda her şeyi bulanık görmeye başladım bir ağacın yanına elimi koyarak nefesimi düzenlemeye çalışıyordum ama olmuyordu. Göğsüm sıkıştıkça nefes alıp vermem zorlanıyordu elimi çekerek belimi dayayarak yere çöktüm.Bağırmak istiyordum birileri duysun diye ama son gücümü ona kullansam bayılacakmışım gibi geliyordu. O sırada yanıma biri gelerek önüme çökerek beni sakinleştirmeye çalışıyordu başımı kaldırıp ona baktığımda Oğuz olduğunu gördüm. Gözlerimden yaş akarak " Oğuz" ona sarılarak ağlamaya başladım. Saçlarımı okşayarak kulağıma kısık sesle " sakinleşme mi" söylüyordu.
bir süre sonra sarılmayı keserek yanıma oturdu omzuna başımı koyarak elini tuttum." İyi misin?"
" şimdi daha iyiyim!"
" anlatırsan daha da iyi olabilirsin eğer anlatmak istersen!" başımı omzundan kaldırarak gözlerinin içine bakarak " şu an anlatmak istemiyorum" gözleriyle beni onaylayarak " ne zaman anlatmak istersen ya da ağlayacak bir omuz istersen hep yanında olacağım unutma sakın!" tekrardan omzuna başımı koyarak gökyüzüne bakmaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
