DERİN

Bölüm 38

İyi okumalar !🌼 

Bu bölüm de değişik bir anlatım kullandım . Eğer beğenilirse diğer bölümleri de buna göre düzenleyeceğim . Lütfen fikirlerinizi benimle paylaşın . 

Yazım hatası varsa affola canımslar 💙😂 ...

Bölüm şarkısı;

*****
Odamın penceresinden süzülen mayhoş ışık , balkonumun açık kalan kapısından içeriye giren hafif rüzgar ve gözlerini açmamak için inat eden bir adet ben .

Şaşırdık mı peki ? Tabiki de hayır!

Güneş 'i arkama alarak gözlerimi iyice yumdum . Uyumak istiyordum . Uyumam lazımdı. Uyumak her şeyi çözmez miydi ?

Ah ! Hayır, kimi kandırıyorum ki ? Uyumak hiçbir şeyi  çözmezdi , sadece ertelerdi . Uyurdum , uyanırdım ve derdim beni hala orada bekliyor oluyordu. Bu yaptığım sadece kaçmaktı . Benim her zaman yaptığım gibi kaçmaktı ...

Peki şimdi nereye kadar kaçacaktım? Ne zamana kadar kaçabilirdim ki ? Geliyordu işte. Bu gece geliyordu. Belki de sadece on iki saatim kalmıştı. O'nsuz on iki saat .

Peki O kimdi ? İkizim mi ? O'na ikizim demeyi daha sindirmiş sayılmazdım .

Kardeşim mi ? Gerçek ailemin varlığına alışamamışken ikinci bir kız kardeş istediğimi hiç sanmıyordum.

Peki O kimdi ? Buraya ne için gelecekti? Cidden değişmiş miydi ? Ecem 'in anlattığı o acımasız kız gitmiş miydi ? Ah ! Kimi kandırıyoruz ki ? O hala eski Begüm'dü . Değişmiş olması , sadece beni rahatlatmak için uydurdukları bir yalandı. Beni , ablamı ve annemi kandırmak amacıyla oluşturulmuş bir yalan . Annem inanmış gibi duruyordu ama Ecem'in kuşkulu yüzünü, onu hiç tanımayan biri bile anlayabilirdi. Ecem inanmıyordu. Babamın dediklerine zerre güveni yoktu. Sonuna kadar da haklıydı. Ben de inanmıyordum .

Kapımın önünden gelen sesler bir anda beni gerçek dünyaya döndürmüştü . Odamın kapısının yavaşça açılmasıyla gözlerimi daha da sıkı kapattım.

"Hala uyuyor Anne . Belki de bugün odasından çıkmak istemez . Onun için zor bir gün olacak. "

"Zaten kaç gündür zombi gibi geziyor evde. Bırakalım uyusun . Eminim Begüm 'le tanışıp konuştuğunda kendisine gelir . Şuan çok stresli . " yüzünde ufak bir tebessüm olduğunu ses tonundan tahmin edebiliyordum . Gülümsüyordu ve ona gülmek çok yakışıyordu.

Canım Anam ! O benim anam ! Begüm 'le paylaşmak istemiyorum. Onu yeni buldum . Benim O ! Benimmmm ! Sadece benim ! Hıh !

Canım iç sesim yine yargılar dağıtıyordu. Yüzüm de ufak bir sırıtış oldu ve ablam hemen fark etti . Sağol abla be ! 

"Derin!! Uyumuyor musun canım?" Canım Ablam neden bağırıyorsun?

"Uyanmaya çalışıyordum ama o berrak sesin sayesinde duyma yetimi galiba kaybettim Abla !" O buruşturduğun yüzüne kurban olurum ablamm . Benim ablam , benim olan canım ablam . BENIM ABLAMM !

"Hemen bir isyan , laf sokuşturmalar falan ! Kendine gel kızım. Sen Derin 'sin , Begüm değil. Hem merak etme , o geldiğinde senin kapris yapmana fırsat tanımayacak." Büyük bir kahkaha atarak söylediği sözlere cevabım netti ! Somurtmak ...

"Ya deme öyle. Zaten korkuyorum. " yatakta bağdaş kurmuştum ve elimle yanımı göstererek annemi ve ablamı da yanıma çağırdım.

"Neyden korkuyorsun, kardeşinden mi Derin ? Saçmalama bebeğim. Her şey çok güzel olacak. " annemin gülümseyerek söylediği sözlere ufak bir tebessüm ettim. Elimi sıkı sıkı tuttuğu elini ben de daha çok sıktım . Annemin bana hep güç verdiğine inanıyordum. Ne zaman başım sıkışsa ona gidiyordum. Tesellim O 'ydu , sevginin karşılığı O'ydu , kalbim sadece O'nun du . Benim güç kaynağım O'ydu, hayatım kısaca O'ydu .