Magic||Rosemin

|3.2|

***

Zorlukla açtığım gözlerimi birkaç saniye tavanda dikmiş ve odada gezdirmiştim. Benim odamdan bir hayli farklı odada gözüme çarpan ilk şeylerden birisi odanın büyük çoğunluğunun beyaz olmasıydı.

Benim aksime.

Hızla yattığım yatakta kalkmış fakat bin pişman olmuştum. Tutulan omzuma ellerimi götürüp inlediğimde olaylar kafamda yavaş yavaş canlanmaya başlamıştı.

En son dün gece bir delilik yapıp yağan kar eşliğinde kendimi havuza atmıştım. Fakat gerisi bende yoktu.

Neden buradayım ve kimin odası burası?

Raflarda duran kitaplara baktığımda pek yabancılık çekmemiştim. Buraya daha önce gelmiş olmalıydım.

Kapının açılma sesi ile gözlerimi oraya çevirmiş ve gelen kişiyi beklemeye başlamıştım. Jimin odaya girdiğinde neler olduğunu anlamıştım.

Tabii ya, aptal ben.

Şaşkınlıkla gözlerime bakmış ve yanıma doğru adımlamıştı.

"Ne zaman uyandın?"

Gözlerimi devirdim ve derince bir nefes aldım.

"Neden buradayım?"
Ufacık bir duygu kırıntısı içermeyen cümlelerime karşı bakışlarını yere indirmiş ve dudaklarını yalamıştı. Hala yüzsüzce konuşabilmesi enteresandı.

İnsan utanır be!

"Dün gece zatürre olma ihtimalini göz önünde bulundurduğum için seni buraya getirdim."

Bakışlarımı anında ondan çektim ve odada gezdirdim. Her zerresinden tiksiniyordum.

"Sağol ama senden yardım falan istemiyorum. Daha doğrusu senden gelen hiçbir şeyi istemiyorum."

Ayaklarımı yer ile buluşturmuş ve ayağı kalkmıştım. Gözleri beni bulunca hemen yere indirmişti tekrardan.

Korkak!

Ayaklarımı odanın çıkışına doğru yöneltmiş ve adımlamıştım. Elim kapı kolunu bulunca usulca indirmiştim fakat kapının üzerine konan küçük eller, kapıyı açmama engel olmuştu.

"Beni dinle."

Doğrudan gözlerime bakınca ürkmüştüm. Gözleri karanlık bir geceyi andırıyordu. Siyah ve donuk.

"İstemiyorum."

Kapıyı açmaya yeltendiğin sırada beni döndürdü ve kapı ile arasına aldı. Cidden duvar bitti kapı kaldı.

"Sana soru sormadım. Beni dinleyeceksin."

Soğuk sesine karşılık gözlerimi devirdim ve bağırarak cevapladım.

"Ne anlatacaksın Jimin? Ne kadar üzgün yada pişman olduğunu mu? Ne anlatabilirsin ki. Bana o gün tek bir kelime edebildin mi ki gelip beni dinle diyorsun?"

Bağırmama karşılık göz devirmiş ve elini kapıya olabildiğince bastırmıştı.

"Chaeyoung, bilmediğin şeyler var. O olay hiç öyle olmadı. Lütf-."