THE GYPSY WHO STOLE MY HEART [COMPLETED]

Seventeen

NAPABUNTONG-HININGA si Kit habang nakatulala sa kisame ng kaniyang kuwarto. It's past midnight but he can't sleep. Hindi mawaglit sa kaniyang isipan si Luna. Pakiramdam niya, mayro'n itong kung anong itinatago sa kaniya. Napabuntong-hininga siya. He loves her so much that whatever it is, he's going to understand and accept but first, she have to tell him.

The clock strikes at one. Ipinikit niya ang mata at sinubukan niyang matulog na uli subalit iilang minuto pa lamang ang nakalipas ay nakarinig siya ng kung anong ingay mula sa kaniyang bintana. Pupungas-pungas na tumindig siya at sumilip doon. May natagpuan siyang bato na nakabalot sa papel. Something's written inside the paper so he read it. The handwrite was obviously from Luna. She's telling him that she's outside their house, waiting for him.

Dali-dali niyang kinuha ang kaniyang roba at bumaba. Nagtungo siya sa labas ng kanilang mansion at doon na nga bumungad sa kaniya si Luna. Nakaupo ito sa semento at nakasandal sa mataas na pader ng kanilang mansion. Nang makita siya nito ay dali-dali itong tumindig.

"Hey..."

Hindi na nito nagawa pang ituloy ang sasabihin dahil dali-dali niya itong kinabig. Niyakap niya ito nang sobrang higpit. Labis siyang nag-alala sa bigla na lamang nitong pagsulpot ng hating-gabi doon.

"What the hell are you doing here? It's past midnight! Alam mo ba kung gaano kadelikado yung ginagawa mo?" aniya nang kumalas sa pagkakayakap rito bagaman nanatili siyang nakahawak sa magkabilang braso nito. "Halika, pumasok na tayo sa loob."

Nang akmang hihilahin niya ito papasok ng kanilang mansion ay pinigilan siya ni Luna. Nagtatanong ang mga matang napalingon siya rito. Luna, on the other hand, smiled apologetically at him.

"I'm sorry, Kit. I'm sorry for showing in front of your house this late. Hindi lang kasi ako mapakatulog na alam kong hindi tayo okay." pinisil nito ang kaniyang kamay. "I love you, Kit. And like you to me, nagtitiwala ako sa'yo. Patawarin mo ako kung hindi ko kaagad nagawang ibahagi sa'yo ang tungkol sa mga bagay-bagay sa sarili ko. It's just that... I got so many fears. So many fears that I became coward. But then, I realized, not any of that fears is greater than the fear of losing you. Mahal na mahal kita, and so, I am willing to open up my world for you."

Hindi nagawang magsalita ni Kit. Ilang sandaling nakatitig lamang siya sa magandang mukha ni Luna, moved by her words. Di kalaunan, nang hindi na niya napigilan ang sarili ay muli niya itong kinabig. Dinampian niya ito ng halik sa noo saka niyakap.

"I love you, too," masuyong tugon niya rito. "Huwag mo nang isipin 'yon, ha? Whenever you are ready to tell me everything, that's fine. Maghihintay ako."

Luna embraced him back. "How about after graduation?" saad nito saka kumalas sa pagkakayakap sa kaniya para salubungin ang kaniyang paningin. "Do you want to meet my father after your graduation?"

Kit stared at her in disbelief. Ilang beses nitong sinubukang ibuka ang bibig ngunit wala itong makapang tamang salitang sasabihin sa kaniya. Luna just smiled and cupped his face.

"It's settled then," nakangiting pahayag nito sa kaniya habang marahang hinahaplos ang kaniyang pisngi. "You'll meet my father after your graduation."