THE GYPSY WHO STOLE MY HEART [COMPLETED]

Twelve

"YOU'RE on top," halos mapigil ni Luna ang kaniyang hininga habang sinasabi niya iyon. Mula sa papel na hawak ay tumingin siya kay Kit na noon ay nakatayo sa kaniyang tabi. "Wow, congratulations!"

"Thank you, Luna," sabi ni Kit na hindi mawala-wala sa mga labi ang isang malaking ngiti. "Can you believe it? I didn't excel in any of my major like this. Really, thank you."

"Hey, I didn't help you with this one," pagpapaalala nito sa kaniya. "It's all on you, Kit."

"Well," nahihiyang napakamot sa batok si Kit. "To be honest, I'm pretty interested in marketing and business. Gusto ko kasing magtayo ng sarili kong car business after college. I guess, tamad lang talaga ako mag-aral."

Napangiti si Luna. Halatang pinigilang matawa sa kaniya. Lalo tuloy namula ang kaniyang mukha.

"Hey, naalala mo last time? You requested for a hug. Puwede bang ako naman ang magrequest ngayon?" pagkuwan ay saad nito na ikinagulat niya. "Puwede ba kitang yakapin?"

Bago pa man siya tuluyang makasagot ay kinabig na siya ni Luna. They embraced for a long time. It almost take his breath away.

"Nga pala, did you tell this to your parents already?" gumuhit ang pagkasabik sa mukha nito. "Anong sabi nila?"

"They are... happy about it," masayang pagbabalita niya rito. "And you know what? They seemed to be in good terms these last few weeks. Hindi na sila madalas magtalo."

"Hey," Luna was speechless. "Oh my goodness, that was really great. I'm so happy for you. Sana magtuloy-tuloy na ang pagkakaayos nilang dalawa."

"Well," nagkibit-balikat siya.

"Oh?" nagkunot-noo si Luna. "Bakit?"

"Wala lang. Naisip ko lang sana na mas masaya pa sana kung lalabas uli tayo ngayon. I wanna celebrate with you." tumingin siya kay Luna. "Care for a date?"

Natatawang tumango si Luna. Magkahawak-kamay silang lumabas ng university. Kumain sila sa mga food stall sa bangketa at bumili ng bulaklak.

"You are beautiful just like these flowers?" wika nito saka tila nananaginip na pinagmasdan siya. "Do you know that?"

She brush her hair to her ears, blushing. Bakit sa dinami-rami ng lalaking pumuri sa kaniya ay dito lamang nag-init nang gayon ang kaniyang mga pisngi. Bakit dito lamang kumabog nang gano'n kalakas ang kaniyang dibdib?

"Alam mo, I could stare at you all day long, pero hindi ako mapapagod," dagdag pa nito habang direkta pa ring nakatingin sa kaniya. "I don't know why—may be I'm really in love with you."

Sa pagkakataong iyon ay biglang tumigil ang mabilis na pagkabog ng dibdib niya. Pati ang kaniyang hininga ay kaniya ring napigilan. Napatingin siya sa binata, magkahalong pagkagulat at kuryosidad ang mababanaag sa kaniyang mukha.

"Yes, I think I love you," sinserong saad nito. "Is it possible for you to just stay here with me and love me back?"