Tutoring the Gangster

Epilogue

A/N: This is the last page of the story. Thank you guys nakaabot kayo dito. I am super thankfuk to y'all! I love you from the bottom of my heart. Salamat sa walang sawang pagbabasa ng bawat chapters na ito.

Sa totoo lang, wala naman talaga 'kong balak ituloy 'to kasi sobrang tinamad ako nung mga first ten chapters pero I realized the reason why I wrote this story. 

That is writing is my way to escape reality. Kaya tinuloy ko na kahit alam kong wala namang masyadong magbabasa>_< pero nagpapasalamat ako sa inyong mga readers ng TTG. Salamat ng marami! Two years ko 'tong sinulat sa totoo lang haha, kasi wala talaga akong balak ituloy pero naging inspirasyon ko ang ibang authors, isa sila sa naging dahilan kung bakit ko itinuloy ang istoryang ito. Kaya maraming salamat sa inyong lahat!

Sana kahit matapos ang story na ito, masuportahan niyo pa rin ang mga future stories na gagawin ko. Team #KezKai will always be missed! They are both thankful to y'all!

Enjoy reading the last page!
See you on my next stories!! ≥3≤

____________________________

" Way back then, my life was unstable. Dati palang, nung bata ako, maagang namatay si Dad. He was my first hero, my first love. But then, sa isang iglap, nawala siya. Nawala ang first love ko, nawala ang hero ko, nawala ang Dad ko.

Parang nawalan na rin ako ng buhay nang mawala siya sa'kin. Nawalan ako ng gana, pero isang araw, dumating si Nathan sa buhay ko. Hindi ko inaasahang may tao pa pala akong mamahalin, nagbukas ulit ang puso ko, naging kaibigan ko siya, he was my second hero. I fell inlove with him, for the second time, naramdaman ko ulit ang saya. Ang saya new hindi ko inakalang mararanasan ko, ulit, sobrang laki ng pasasalamat ko sa kanya dahil binigay niya sa'kin si Nathan.

Wala na akong hihilingin pa 'non. He was my partner. Became my brother the man I fell inlove with, my love, my everything. I never felt that way before. Iyong magmahal ng ganon kalalim.

Siya ang nagparamdam sa'kin ng totoong pagmamahal. Nagturo kung paano ako lumaban, he taught me how to stand up with my bare foot whenever I fall down. But then again, destiny played wity me. Lagi namang nanalo 'yung tadhana di'ba? I ended up losing someone I love again.

Mula nung araw na nawala si Nathan walang araw na nag ayos ako, inayos ang sarili ko, tinamad mag aral, parati akong sinisigawan ni Mommy dahil sa kawalan ng gana ko sa lahat. Nawalan ako ng gana sa lahat. Lalo na't galit ako sa sarili ko. It was my fault why Nathan was gone. Kasalanan ko ang lahat, kung hindi ako nagpumilit na dalhin niya ako sa gusto kong lugar nong kaarawan ko, edi sana hindi mawawala ang kaibigan ko.

Nung mawala si Nathan parang nawalan na rin ng direksiyon ang buhay ko. I completely lost everything. Pati sa school, maraming nambully sa'kin, that's why Mom transferred me to another school. Klam High.

At sa pagkakatoong 'yon, may nakilala akong mga taong totoong magmamahal sa'kin, mga kaibigan na kailanma'y hindi ako iniwan. Mga kaibigan ko na pinagkatiwalaan ako, tinanggap ako bilang ako, narealize ko na okay rin pala magtiwala ulit basta alam mo 'yung limitasyon mo.

They were the one who made me realized that life is short, hindi namang pwedeng habang buhay kang nag iisa. Kailangan mo ring magkaroon ng mga taong makakasama mo. Kailangan mo ng mga taong masasandalan kapag malungkot ka. Kailangan mo ng mga taong magmomotivate sa'yo kapag nahihirapan ka na. Sila 'yon. Thea, Rein, and Alexa. Hindi ko na namang inaasahan na pagbigyan ang sarili ko. Ang magtiwala ulit, makipagkaibigan. Okay rin pala.

May isang tao ring dumating sa buhay ko at hindi ko akalaing ang dating isa sa mga bully ko, naging tutor ko, napakitagas ng ulo ay ang taong mamahalin ko pala. Ang taong hindi ko inaasahan.