ÖZGÜRLÜĞÜN BEDELİ

32- Tükenmek

Sonunda amacına ulaştığını düşünüyordu adam, karşısındaki kadını pes ettirmeyi başarmıştı. Artık tüm o rahatsız edici hislerden kurtulacaktı. Bu düşünceler kızın konuşmasının ardından kalbine yerleşen sızının farkına varamamasına sebep olmuştu.

"Doğru duydum değil mi? Hayatımdan tamamen çıkıyorsun?" dedi sahte bir gülümsemeyle.

Adamın tepkisine içi burkulduysada belli etmemeye çalıştı.

"Utanma göbek at istersen." dedi alayla.

"Senin yüzünden kendimi çekilmez bir kadın olarak görmeye başladım." diye devam etti gülerek.

Sinirleri bozulmuştu iyice. Bu kadar mı katlanılmaz bir insandı yani?

Adam kızın kahverengi gözlerine dikkatle baktığında kalbinden parmak uçlarına uzanan derin bir sızı hissetmişti. Kırgın bakıyordu Öykü, onu böylesine kıran kişinin kendisi olduğunu bilmek ise canını acıtıyordu.

"Çekilmez olan sen değildin, bendim. Bu konuda kendini suçlu hissetmeni gerektiren bir şey yok."

"Senin çekilmez olduğun su götürmez bir gerçek, bunu tartışacak değilim."

Genişçe gülümsedi Barış. Onun kendisine sataşması bile hoşuna gidiyordu.

"Ahh bir daha senin kadar bana katlanacak bir kadın bulacağımı sanmıyorum."

Adamın neşeli çıkan ses tonu yüzünden Barış'ın laciverte kaçan mavi gözlerini oymak istedi. Onun canı bu kadar yanarken bu adam niye gülümsüyordu? Niye mutluydu? Son zamanlarda geceleri uyumadan önce Barış ile arasındaki buzların eriyeceğini hayal etmeden duramıyordu. Ancak bitmişti.. Ortada erimesi gereken buzlar bile kalmamıştı.

"Elinden kaçırmayacaktın beni." dedi küçük bir gülümsemeyle.

"Ne tuhaf ya, ilk defa karşımda gülüyorsun. Benden ayrıldığına mutlu olduğunu bu kadar belli etmesen, hani benim de bir gururum var. Hatırlatayım istedim."

Oysa Barış hiç mutlu hissetmiyordu, rahatlamış olması gerekirdi fakat göğsüne bir ağırlık çökmüştü. Ancak bunu belli etmeyecek kadar gururluydu, aptal gözükmek istemiyordu. Bu duruma birazcık bile üzüldüğünü belli etse kendisi ile çelişirdi, fakat çoktan bunu başarmıştı.

"Doğru, haklısın. Özür dilerim tüm davranışlarım için. Böyle gülmek kaba bir hareketti. Bak ne yapalım; Seni bu zamana kadar fazla incittiğimi biliyorum, telafi etmez fakat bugün benden istediğin her şeyi gerçekleştirmek istiyorum."

"Ne bu? Senden ayrıldığım için ödülüm mü?" dedi kaşları çatılırken.

"Tabi ki öyle değil, sadece senin benden bu şekilde dargın ayrılmanı istemiyorum. Üzerimde ahın kalır maazallah."

" Her ne kadar bana gereğinden fazla kaba davranmış olsanda sana dargın olmak gibi bir hakkım yok. Sonuçta başından bu durumumuzu kabul ettim. Bunun için kendini üzgün hissetme."

"Teklifimi kabul etmiyorsun yani?" dedi tek kaşını kaldırıp.

"Komik bir teklif, koca adamı kölem yapacak değilim. Hemde böyle saçma bir sebepten ötürü. Ve gerçekten şuan senin bu kibarlığına inanamıyorum, bu yönünle ilk defa karşılaşıyorum. "

Hayal kırıklığına uğramıştı adam, Öykü ile birlikte olduğundan beri hiç düzgün vakit geçirmemişlerdi. En azından bu son günlerinde bir şeyler paylaşabilirlerdi. Bunu istemek bile ona saçma geliyordu fakat bu isteğine karşı koyamıyordu.

" Umarım mutlu olursun Öykü."

"Merak etme mutlu olmam o kadar zor değil. Senden önce hayattan oldukça keyif alan biriydim, tekrar o hallerime döneceğim için iyi hissediyorum."