အတၱမကိုဋ္

အတၱ မကိုဋ္ အပိုင္း ၁

ပင္လယ္ကူးၿပီး တစ္နယ္ထုတ္လို႔
အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ထားမွာမေတာ့
အ႐ွင္ႏွစ္ပါး
သနားစရာေကာင္းလိုက္ပါဘိ
အမရပူရ စံဠာနီ မႏ ၱလာျပည္
ဪ.......ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာၿပီ

ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၄၇၊တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္
ျမန္မာျပည္ အေမွာင္ဖံုးခဲ့ေလၿပီ
တိုင္းျပည့္အ႐ွင္သခင္မ်ား ေဆာင္ယူ သြားၾကေတာ့
ဪ.. ကြၽန္ဘဝေရာက္ရျပန္ေပါ့

ကုန္းေဘာင္ေနမင္းရယ္လို႔
မင္းအဆက္ဆက္ ကိုယ့္ထီး ကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾကငွန္းနဲ႔
ေခါင္းေမာ္ခဲ့ၾကေပမဲ့
ဒီ႐ွင္ဘုရင္နဲ႔မိဖုရားေၾကာင့္
သူ႔ကြၽန္ဘဝေရာက္ရေလျခင္းပါလားလို႔
ေတာက္ တေခါက္ေခါက္
လက္သီး တျပင္ျပင္ မခံမရက္ႏိုင္
မခ်စ္ေပမဲ့ ေအာင့္ကာနမ္းခဲ့ရသူ
ဘုရင္နဲ႔မိဖုရား
အေစာကတည္းက မခ်စ္ခဲ့ၾကတာ
အခု ကြၽန္ဘဝေရာက္ေစသည္ဆိုကာ
အမုန္းႀကီးမုန္းၾကေလၿပီ

နန္းက်ဘုရင္ နန္းက်မိသားစု
ပိုင္ဆိုင္သမွ် ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ဆံုး႐ွံး႐ံုမွ်မကေသး
ျပည္သူမ်ားရဲ႕ အမုန္းအားပါ
ပခံုးေပၚထမ္းထားရတဲ့ မိသားစု
ေခတ္ေျပာင္း စနစ္ေျပာင္း အခ်ိန္ေျပာင္း အရာရာဟာေျပာင္းလဲ
လာခဲေခ်ၿပီ သို႔ေသာ္ျငား
နန္းက်ဘုရင္မိသားစုသည္ကား
ျပည္သူမ်ားရဲ႕ အမုန္းအက်ဥ္းေထာင္မွာ နန္းစံေနရဆဲမဟုတ္ပါလား

သူရကန္စက္ ေနဝန္းႀကီးသည္ ကုကိၠဳပင္ေပါက္ရာ အေ႐ွ႕ ပုဗၺာဝိေဒဟကြၽန္းႀကီးမွ
ထိန္ပင္ေပါက္ရာ အေနာက္ ေဂါရာကြၽန္း အေရာက္ ခရီးႏွင္ေလၿပီ

ေနမင္းသူရိန္ သည္ သူခရီးအစ၌ သတၱေလာက ကိုပါ ႏိုးထေစသည္

ထိုသတၱဝါမ်ားမွ လူသတၱဝါျဖစ္ေသာ လြန္းတစ္ေယာက္ လည္းႏိုးထလာခဲ့သည္
မ်က္လႊာႏွစ္ခ်ပ္ ဖြင့္ဟလိုက္သည္ႏွင့္ မဘုရားရဲ႕ ဝတ္ျပဳသံေလးပါ
တစ္ပါတည္းတြဲကာ နားစြင့္မိသည္

လြန္း မထေသးဘဲ မဘုရားရဲ႕ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေဝသံကို ဆက္လက္နားေထာင္မိသည္
ေခါင္းကိုက္ေနခ်ိန္ သံုပုရာရည္းေအးေအးေသာက္ရသလို
လန္းဆန္းလာသည္
ေမတၱာဆိုတာ ၾကားရသည္ႏွင့္ ေအးမွ်သည္မဟုတ္ပါလား