အတၱမကိုဋ္

အတၱမကိုဋ္ အပိုင္း ၄၁

"ဒီကိစၥက ဒီအတိုင္းမေက်နပ္ႏိုင္ဘူး မိန္းကေလးဆိုတိုင္းသည္းခံေပးရမွာလား"
ျပသနာေတြ ရဲ႕ အဆံုးသတ္ကိုေရာက္လုနီးပါးမွာ
ထက္သာရဲ႕စကားက အကုန္လံုး စိတ္ဝင္စားမႈမ႐ွိေတာ့သည္ကို
ျပန္လည္စပ္စုေစသည္
"ဆရာမကဘဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ခံျပင္းစရာဆိုတာသိပါတယ္
ဒါေပမယ့္လည္း ျပသနာကိုဆက္မ႐ွည္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး
သားထက္သာေရာ ဆရာေရာ ဒီကကေလးေတြအကုန္ ဆရာမကဘဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
ထက္သာရဲ႕ ေဒါသေတြကို လြန္းျမင္ေနရသည္
သို႔ေပမယ့္လည္း သတ္မွတ္ခ်က္အခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ အျပင္ကို ထြက္က်မလာတာ
က်စ္ေနေအာင္ဆုပ္ထားေသာ သူ႔လက္သီးကသက္ေသ
လူၾကားထဲမွာမို႔ လြန္းကဘဲ မသိမသာေလး လက္ကေလးကိုပြတ္ေပးေနရသည္

"ဘာလို႔ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ သည္းခံေပးရတာလဲလြန္း
မိန္းကေလးမိုလို႔ ေယာက်္ားေလးသာဆို ေသၿပီဘဲ ဟိုေကာင္ေတာင္မသဲမကြဲျဖစ္သြားလို႔"
"စိတ္ေလ်ာ့ပါ ေဒါသကလည္းႀကီးလိုက္တာကြာ"
"လြန္း ဘာလို႔သည္းခံေပးလိုက္ရတာလဲ"
"သူ႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတြကိုျမင္လို႔ေလ
ဆရာတစ္ေယာက္ဆိုတာကိုေတာင္ ပစ္ခ်ၿပီးတိုက္ခိုက္ရဲတဲ့အထိ ညီ့အေပၚသူခ်စ္ေနတာ
အဲ့ေတာ့ သူ႔အခ်စ္ကိုေလးစားတဲ့အေနနဲ႔..."
"က်ေနာ္ မေကာင္းတာပါ လြန္း က်ေနာ့္ေၾကာင့္နဲ႔.........."
"ဒီလိုျဖစ္သြားတာလည္း ေကာင္းပါတယ္
သူ႔ဘက္က ႐ႈံးေနၿပီဆိုတာသက္ေသျပလိုက္တာပဲေလ
ေဟာဒီက ထက္သာရဲ႕ အခ်စ္ေတြက က်ေတာ့္ဆီမွာဆိုတာကို သူနာလည္းသြားၿပီ"
"အေမေလးဗ်ာ လြန္းရာ ၾကံၾကံဖန္ဖန္"
"ဟုတ္တယ္ သူေနာက္ထပ္ ငါတို႔ကို မေႏွာက္ယွက္ဝံေတာ့ဘူးေလ
အမွားခ်င္းတူေနရင္ေတာင္ သူ႔ကငါ့ထပ္အမွားတစ္ခုပိုတယ္.........."
"ဘာ အမွားလဲ"
"မင္းကို ခ်စ္မိတယ့္အမွားေပါ့ သူလည္းမွားတယ္ ငါလည္းမွားတယ္
ဒါေတြထဲကမွ သူကငါ့အေပၚ အမွားတစ္ခု ထပ္လုပ္တယ္ေလ................"
"လြန္း ေျပာျပပံုအရဆိုရင္ က်ေနာ္နဲ႔ ခ်စ္ေနမိတာ အမွားႀကီးလား..."
"ထက္သာ ကိုတစ္ခုေျပာျပမယ္ သိလား
အမွားေတြတိုင္းက မမွန္ေနတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ မွားေနမွမွန္ေနတာေတြ႐ွိတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ နာေနေသးလား ဒီေန႔ကေတာ့ ျပသဒါးပဲ
အကုန္အဆင္မေျပေနဘူးေနာ္................."
"ေျပတာေတြ မေျပတာေတြထားေတာ့ ကားေပၚတက္ရေအာင္ေလ"