အတၱမကိုဋ္

အတၱမကိုဋ္ အပိုင္း ၂၆

အိမ္ျပန္ခရီးတိုင္းက ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေနတာလည္း
အခ်စ္ရဲ႕သေဘာပဲေလ ဟုတ္တယ္မလား
ထက္သာကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ကို လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ထိန္းေမာင္းရင္း
လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ လြန္းရဲ႕လက္ကို သူ႔ဝမ္းဗိုက္ကႂကြက္သားေတြေပၚတင္ကာ
ထပ္ကိုင္ထားသည္ေပါ့ ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အိမ္အျပန္ခရီးဟာ
ေနာက္ေတာ့က်ေနခဲ့ၿပီေလ သံုးနာရီေလာက္ကတည္းအျပင္ထြက္သြားေသာ
ထက္သာသည္ဘအိမ္ေ႐ွ႕ျပန္ေရာက္ေတာ့
ညေနေျခာက္နာရီေကော္ေက်ာ္ေတာင္႐ွိေနၿပီေလ....
ထက္သာ အဖြားကေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕ကိုျမင္ေနရသည့္ျပတင္းေပါက္အနား
ေျမးေလးအျပင္သြားခါနီး ပိစိပိသိလုပ္တတ္ေသာေၾကာင့္
ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္သိကာ စိတ္မ်ားဆိုးသြားသလားစိတ္ပူေနမိသည္
ေဒၚမဟူရာဧကရီ ဘဝတြင္အျမဲအ႐ွံုးေပးေနရေသာေျမးေလးပါ
အခုေစာင့္ေနမိသည္မွာ အေတာ္ေလးပင္ၾကာ႐ွည္ေနေလၿပီ
႐ုတ္တရက္ ဆိုင္ကယ္ဟြန္သံၾကားလိုက္ေတာ့ ေဒၚမဟူရာ ျခံဝလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဟုတ္ပါသည္ေျမးေလးေပါ့ သူ႔ထက္သာ
သူမ၏အခ်စ္ရဆံုးေျမးကေလးႏွင့္တြဲလွ်က္သားျမင္ေနရသည္ကေတာ့
ေက်ာင္းဆရာေပါက္စ လူေကာင္ကခပ္ေသးေသးနဲ႔ ဆရာ႐ုပ္သိပ္မေပါက္
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေျမးေလးက ဒီဆရာအေပၚဆက္ဆံတာလိုသည္ထက္ပိုေနသည္ကို
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ခ်စ္ခဲ့ေသာ သူမအတြက္ သိသာေနေသာအရာ
အခုလည္ ျခံဝေရာက္လို႔ ကိုေသာင္းကတံခါးဖြင့္ေပးေနတာေတာင္
ေနာက္လိုလွည့္ကာ စကားေတြမရပ္တမ္းေျပာေနေသးသည္
ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းဆိုေပမယ့္လည္း ဒီေလာက္အထိရင္းႏွီးစရာလိုလို႔လား
ျခဲထဲကိုေရာက္လို႔ ဆိုင္ကယ္ေပၚကဆင္းေနေသာ ဆရာေလးကို
လက္မလႊတ္ေပးဘဲ ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိေျပာေနျပန္သည္ သူမသည္လည္းစိတ္ဝင္တစားေပါ့ ၾကည့္ေနလိုက္သည္ေလ............

"လြန္း ေနဦးေလ ကယ္ရီခေပးေလ"
"မုန္႔ဖိုးမ႐ွိလို႔လား ခဏေလးေနာ္........"
ပိုက္ဆံအိတ္မွ ငါးေထာင္တန္အခ်ိဳ႕ထုပ္ေနေသာ လြန္းေတာ္ဝင္
"ဟာ..မဟုတ္ဘူးေလဗ်ာ ပိုက္ဆံမဟုတ္ဘူးေလ"
"ဪ....ဘာစားခ်င္လို႔လဲ မနက္ျဖန္မွစားေတာ့ေလ"
"မဟုတ္ဘူးေလဗ်ာ အနမ္းတစ္ပြင့္ေလာက္ဆို ပို႔ရႀကိဳးနပ္ပါတယ္"
"လူႀကီးေတြ႐ွိတယ္ေလ"
"ေျခာက္နာရီေလာက္ဆို ဘုရား႐ွိခိုးေနၿပီ ပူမေနပါနဲ႔ နမ္းေပးမွာလားေျပာ
မနမ္းရင္ စိတ္ဆိုးမွာေနာ္ကြာ........."
"ဟုတ္ပါၿပီကြာ....."
လြန္း ထက္သာအားငံုနမ္းလိုက္သည္.....
ဆိုင္ကယ္ေပၚကထက္သာအား လြန္းကအနမ္းတစ္ခုျပန္လည္ေပးေခ်လိုက္သည္