အတၱမကိုဋ္

အတၱမကိုဋ္ အပိုင္း ၈

ထက္သာ ဒီေန႔ ဆရာ့အိမ္ဆီ
ပံုမွန္ထက္ေစာေရာက္လာသည္
၈နာရီထိုးရန္ ၁၅ မိနစ္ေစာင့္ဆိုင္းရမည့္အခ်ိန္
သူေရာက္သည္ႏွင့္
သူရဲ႕ေနစဥ္ျပဳေနက်အတိုင္း ဘယ္သူမွမေခၚဘဲ အိမ္ထဲဝင္ကာ
ႀကီးေမ ခ်ေပးထားသည့္ မုန္႔မ်ားစားေနလိုက္သည္
သူထိုင္ေနစဥ္ ႐ုတ္တရက္ အိမ္ေနာက္ဖက္မွထြက္လာေသာ
လူတစ္ေယာက္က ထူးဆန္းသလိုၾကည့္ကာ

"သူ႔ထက္သာဆိုတာလား"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ေလးေလးေျပာျပတဲ့ သူတပည့္ကိုျမင္ဘူးပါၿပီဗ်ာ"
ထိုလူသည္ အိမ္အေနာက္ဖက္သို႔လွမ္းေအာ္ကာေျပာလိုက္သည္
"ငါက ေတာ္ဆက္ႏိုင္ မင္းဆရာရဲ႕ တူေပါ့"
"ေတြ႔ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ အကို"
"ရပါတယ္ကြား မင္းနဲ႔ငါ ပဲသံုးစမ္းပါကြာ ဘယ္ေလာက္မွမကြာတာကို ေဘာ္ဒါ ေတြပဲေပါ့"
"ငါ့ဦးေလးနဲ႔ ေရခဲတံုးနဲ႔ တည့္ေနတယ္ဆိုလို႔ ျမင္ဖူးျခင္ေနတာ"

ထိုလူက သူ႔အား ေဖာ္ေဖာ္ေရႊေရႊ ေျပာဆိုလာသည္မို႔
အေစာကတည္း ကေလးအစ ေခြးအဆံုးခင္ေအာင္
ေပါင္းသင္းတတ္ေသာသူႏွင့္
အလြန္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္လွသည္မဟုတ္ပါလား

"မင္းကို မဆူဘူးလား ေဟ်ာင့္"
"ဆူတာေပါ့ကြာ"
"ငါ့ဦးေလးက အဲ့အတိုင္းပဲကြ ငါ့အေဖနဲ႔ အေမေတာင္ ေလးေလးကိုလန္႔တယ္ကြ"
"ဟုတ္လို႔လားကြာ"
"မင္းကလည္း တစ္အိမ္လံုးမွာ ငါ့တစ္ေယာက္ပဲ အလိုလိုက္တာ
က်န္တဲ့ တူေတြတူမေတြဆို ေၾကာက္လို႔အနားေတာင္မကပ္ဘူး
ဘြားဘြားက ေျပာလို႔ မင္းကိုအေတာ္ေလးသည္းခံတယ္ဆို ဟုတ္လားေဟ်ာင့္"

အေတာ္ေလးသည္းခံတယ္ဆိုဘဲ
အားအား႐ွိ ငါပဲခံေနရတာကိုမသိၾကဘူးလား

"ေအး"သူ႔ထက္သာ တစ္ခြန္းသာ ျပန္ေျဖလိုက္သည္
"ထက္သာ သားဘာသာပဲသြားေတာ့"
ဆရာထြက္လာသည္ႏွင့္ေျပာလာေသာစကား
"ဆရာက ဘာလုပ္မလို႔လဲ"
"ဆက္ႏိုင္ကို မနက္စာဝယ္ေကြၽးမို႔ သူကထမင္းေၾကာ္မစားလို႔"
"ဪ"
သူ.ထက္သာ ဪ တစ္လံုးထဲသာေရရႊတ္မိသည္
"သြားမယ္ေလ ထက္သာ ငါတို႔လည္းဆိုင္ကယ္နဲဘဲကြ"
ဆက္ႏိုင္ေျပာလာသည့္အတြက္
သံုးေယာက္စလံုးအိမ္ထဲမွ ထြင္လာခဲ့သည္
အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ သူ႔အားလွည့္ေတာင္မၾကည္ဘဲ
တူေတာ္ေမာင္ဆိုင္ကယ္ေပၚသို႔
တက္သြားသည့္ဆရာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေဒါသကထြက္လာသည္
ဆိုင္ကယ္ကိုအျမန္ဆံုးေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္
သူၾကည့္ေတာင္ မၾကည့္ခ်င္
ေက်ာင္းေ႐ွ႕ကို ဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းေတာင္သတိမထားမိ
သူ႔ဆိုင္ကယ္ေနာက္ဆရာမပါဘာသည္ကို
သိေသာအခါ စိတ္မ်ားက စာကေလးအသိုက္မ်ားသဖြယ္
႐ႈပ္ေထြးေနပါသည္
သူကသာ သည္းခံခဲ့ေပမဲ့ သူ႔အႀကိဳက္တစ္ခုမွမသိ
မစားခ်င္တာမ်ားေကြၽးလာပါက မျငင္းတတ္ေသာ္လည္း
စားခ်င္သည္ေျပာမိပါက ကိုယ့္ဘာသာဝယ္စားခိုင္းသည္
သူ႔အားဂ႐ုမစိုက္ပါ
ထိုသို႔သူ႔အား အေလးမထားသည့္ဆရာ့အား
စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ရမည္ထက္
ဝမ္းနည္းလာသည္ ဘာရယ္ေၾကာင့္မသိ အလြန္ဝမ္းနည္းလာသည္