အတၱမကိုဋ္

အတၱမကိုဋ္ အပိုင္း ၃၄

"ႏိုးၿပီလား ႏိုးရင္ဆန္ျပဳတ္ေလး ေသာက္ရေအာင္"
စေနေန႔တစ္ေန႔လံုးအိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ မိုးထက္သည္ တနဂၤေႏြေန႔မနက္ခင္း၁၀နာရီ
ေလာက္မွသာလွ်င္ ျပန္လည္ကာႏိုးလာသည္မို႔
အသင့္ျပဳတ္ထားေသာ ဆႏ္ျပဳတ္ေလးတိုက္ရင္ျပင္ေနသည္
"က်ေနာ္ ဘာလို႔ မေသရတာလဲ"
"မိုးထက္ ဆရာေျပာျပတာ နားေထာင္ခ်င္လား"
"အင္း....."
"မင္းအတြက္ စိတ္နာစရာ စိတ္ပ်က္စရာဆိုတာနားလည္တယ္
မင္းေဒါသထြက္လည္း ထြက္သင့္တယ္
ဒါေပမဲ့လည္း မင္းေဒါသေတြကသူမ်ားအေပၚကိုပဲ႐ွိသင့္ထာသင့္တယ္ေလ
မင္းကိုယ္မင္း ဘာအတြက္ထိခိုက္ေစရတာလဲ"
"ဆရာ က်ေနာ္ေမေမ့ကို စိတ္နာတယ္ ဟိုေကာင့္အတြက္နဲ႔ က်ေနာ့္ပါးကိုသူ႐ိုက္တာ"
"မင္းမိဘအေပၚမွာ အဲ့လိုေတြးတာမတားေပမယ့္
ဆရာေနာက္ထပ္႐ူေထာင့္ကေနၾကည့္ၿပီးေျပာရမယ္ဆိုရင္ မင္းေမေမကမင္းလူသတ္မွာကို
ကာကြယ္လိုက္တာေရာမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား"
"ဆရာ ဘာလို႔ေမေမဘက္ကေျပာေပးရတာလဲ"
"ဆရာ သူ႔ဘက္ပါလို႔အဲ့လိုစကားမေျပာေပးဘူး ဆရာကေျပာသင့္ေျပာထိုက္တာေျပာတာ
မင္းဘက္မွာမ႐ွိရင္ ငါ့ကိုဒီေနရာမွာမျမင္ရဘူးေလ"
"ဆရာ က်ေနာ္ေစာက္ရမ္း ဝမ္းနည္းတယ္ဗ်ာ"
"ဝမ္းနည္းလည္း အစားအေသာက္ေတာ့စား ငါလူမမာျပဳစုရတာသိပ္သေဘာမက်ဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့"
ထိုစကားေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကလြန္းရဲ႕ လက္ကိုကိုင္လိုက္ကာ
"ဆရာ က်ေနာ့္မွာႀကီးၾကဴနဲ႔ဆရာပဲ႐ွိတာ က်ေနာ့္ကိုထားမသြားပါနဲ႔ေနာ္"
"မထားသြားေစခ်င္ဘူးမလား"
"ဟုတ္"
"ကုန္ေအာင္စား........"
"က်ေနာ့္လက္က ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ေလ"
"ဘယ္ဖက္လက္ေလ မင္းကညာသန္ ညာဖက္လက္နဲ႔စားေပါ့
ၿပီးရင္ စကားေျပာရမယ္ မင္းနဲ႔ငါ"
"အခုေျပာေလ......"
"မင္း စာေမးပြဲ ေျဖဦးမွာလား"
"က်ေနာ္...............ဒီလိုႀကီးနဲ႔..............."
"မေျဖခ်င္လည္း မေျပာေနေတာ့ပါဘူး"
"ေျဖမွာဆရာ က်ေနာ္ ပိုႀကိဳးစားျပပါ့မယ္ သူတို႔မ႐ွိဘဲ သူတို႔ခ်စ္ေပးရာမလိုဘူးဆိုတာ
သက္ေသျပမယ္ မိုးထက္ျမင့္အေၾကာင္းသိေစရမယ္"

လြန္း ႀကီးၾကဴဖုန္းေလငွါးလိုက္ကာ
မဘုရားဆီဖုန္းတက္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာသညအထိ မကိုင္
မေန႔ကထက္သာ လာသြားသည္လား သို႔မဟုတ္ မအား၍မလာဘဲမ်ားေနသလား
သိခ်င္ေနမိသည္ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့မွ လူစိမ္းတစ္ေယာက္လာကိုင္ကာ
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ တရားထိုင္ေနၾကသည့္ေျပေသာေၾကာင့္
ဒီညေနအထိေတာ့ သူထက္သာအေၾကာင္းေမးလို႔ရေတာ့မည္မထင္
မေနႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး ျပန္မယ္ေလ
ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ ႀကီးၾကဴလည္းဂ႐ုစိုက္ေပးႏိုင္မွာပါေလ
"ႀကီးႀကီး က်ေနာ္ ဒီေန႔ေတာ့ျပန္ဦးမယ္
အားနာနာနဲ႔ပဲ က်ေနာ့္ကို ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီေလးေခၚေပးပါလား"
"ဆရာေလးရယ္ က်မကလည္း အားမနာစတမ္းပဲ ေတာင္းဆိုပါရေစ
တစ္ရက္ထဲနဲ႔ေတာ့မျပန္ပါနဲ႔လား႐ွင္ သာေလးကလည္းဆရာေလးကိုအေတာ္ေလး
ခင္တြယ္ေနပံုရလို႔ပါ ဆရာေလးရယ္ေနာ္....."