အတၱမကိုဋ္ အပိုင္း ၃၀

134 13 0
                                    

Warning.......................... 18+

လြန္းအိပ္ေပ်ာ္မိသြားသည္ကို သိေနေပမယ့္လည္း
အသိစိတ္လြတ္သြားေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလိုလည္းမဟုတ္ လံုးလံုးလ်ားလ်ား
မထႏိုင္၍သာအိပ္ေနရျခင္း အပ္မက္လား တကယ္လားလည္းမသဲမကြဲ
မိမိအားနမ္းလိုက္သလိုလိုခံစားရသည္မို႔
ေခါင္းကို အားထူကာဆြဲထလိုက္သည္ မိုးထက္ ကေတာ့သူ႔ဘာသာသူ
စာလုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ေနသည္မို႔ လြန္းစိတ္ထင္ေနတယ္ထင္ပါသည္
ထက္သာကိုစိတ္ထဲကမထုတ္ႏိုင္သည္မို႔ သူ႔အမူအယာေတြကိုပါ
စြဲမဲမွတ္သားထားမိသည္ေပါ့
ကိုယ့္ဘာသာျပန္ၿပီးေတာင္ ရယ္ခ်င္လာသည္
"ဆရာ ေနမေကာင္းဘူးလား အိပ္သြားတာ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ ေခါင္းေတြကိုက္လာလို႔"
"ဆရာျပန္ခ်င္လည္းျပန္ေလ က်ေနာ့္ကိုအိမ္စာေပးထားခဲေလ"
"အဲ့လိုဆိုလဲ အိမ္စာေပးသြားမယ္"
"ဆရာ့ကို လာႀကိဳမွာလား............."
"လာမႀကိဳခိုင္းေတာ့ဘူး"
"က်ေနာ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ...ရတယ္မလား"
"ရပါတယ္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ ျပန္လိုက္မယ္"
"ဆရာကလည္း....က်ေနာ့္ကိုစိမ္းကားတာလား"
"ထင္ခ်င္ရာသာထင္"
"ဆရာ က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ လိုက္ပို႔ေပးပါရေစေနာ္"
"ေအး"

မိုးထက္ ဆရာႏွင့္အတူတူအိမ္ေအာက္ကိုဆင္းလာခဲ့သည္ေပါ့
ဆရာကေတာ့စိတ္မပါသလိုျဖစ္ေနေပမယ့္
မိုးထက္ကေတာ့ လိသည္ထက္တက္ႂကြေနေပသည္ အိမ္ေအာက္အေရာက္
"ဆရာ တက္ေလ"
"မင္းအဲ့ဆိုင္ကယ္ႀကီးက ငါမွမစီးတတ္တာေလ အျမင့္ႀကီး"
ၿပိဳင္ဆိုင္ကယ္လို ဆိုင္ကယ္ႀကီးျဖစ္ေနသည့္အတြက္
လြန္းစီးလည္းမစီးရဲသလို စီလည္းမစီခ်င္ေသာေၾကာင့္ျငင္းလိုက္မိသည္
"ဪ...က်ေနာ္ကစီးေနက်ကို ယူလာတာ ဆိုင္ကယ္သြားလဲလိုက္မယ္ဆရာ
ခဏေလးေစာင့္ေပးေနာ္"
ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသူတဲ့သူေတြမ်ားက်ျပန္ေတာ့လည္း တစ္မ်ိဳးမႀကိဳက္ေနာက္တစ္မ်ိဳး
တစ္ခုအဆင္မေျပရင္ ေနာက္တစ္ခုကအဆင္သင့္႐ွိေနေလသည္
"ဆရာ လာေလ"
ဆိုင္ကယ္ ေအာ္တိုဘီးဟုလူသိၾကေသာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီး
ေအးေပါ့ေလ တိုက္နဲ႔တာနဲ႔ဆိုေတာ့လည္းေလ
လြန္းသူ႔အကူအညီယူကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္
အိမ္ထဲလည္းမေခၚမိ သူလည္းသူ႔ဘာသာသူျပန္သည္မျပန္သည္စိတ္မဝင္စား
လြန္းစိတ္ထဲတြင္ ႐ွိေနသည္ကေတာ့
ထက္သာအဖြားကေျပာေနေသာစကားမ်ား အဖြားကသီးသန္႔ေျပာေနေသာ
စကားမဟုတ္ေပမဲ့ မိမိနဲ႔ထက္သာၾကားမွာစည္းေလးတစ္ခုျဖစ္လာမွာစိုးရြံ႕ေနမိသည္
လူအမ်ားက သတ္မွတ္ေျပာဆိုေနၾကေသာ
အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ျငင္းဆိုလို႔မရသလို လက္ခံေပးလို႔ကလည္းမရ
ေခါင္းထဲတြင္ အေတြးမ်ားက႐ွပ္႐ွက္ခက္ေနေတာ့သည္
မရေတာ့ဘူး ေခါင္းေတြမတရားကိုက္လာသည္မို႔ အိမ္တံခါးမေလးေစ့ကာ
အိမ္ေ႐ွ႕ဘုရားခန္းအနားက ဧည့္ခန္းခံုတန္းလ်ားေလးမွာဘဲ
အိပ္ခ်လိုက္သည္ စိတ္ထဲကအေၾကာင္းအရာေတြအကုန္လံုးကိုလည္းဖယ္ထုပ္ကာေပါ့
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ကို အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္

အတၱမကိုဋ္ Where stories live. Discover now