အတၱမကိုဋ္

အတၱမကိုဋ္ အပိုင္း ၂၉

ႏွစ္တစ္ခုရဲ႕အစမို႔
အရာရာကပံုမွန္လည္ပတ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ သစ္ဆန္းေနဆယ္လို႔
ျမင္ၾကမွာ သဘာဝက်ပါတယ္ေလ လူဆိုတာကလည္း
အသစ္အဆန္းေတြကိုသေဘာက်တတ္တယ္ေလ
လူေတြသာ အသစ္မႀကိဳက္တတ္ရင္ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေတြ အဝတ္အစားေတြ႐ွိလာ
မယ္အထင္ပါဘူး အသစ္လည္းမ႐ွိ ေဟာင္းလည္းမေဟာင္းတာက
အခ်စ္ေပါ့ လက္မခံလို႔မရဘူးေလ စကားအသံုေတြထဲမွာေတာင္
အခ်စ္သစ္ဆိုတာ ခ်စ္သူအသစ္
အခ်စ္ေဟာင္းဆိုတာက အခ်စ္သူအေဟာင္းကိုေျပာတာမဟုတ္ပါလား
လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာကေတာ့
ေျပာင္းလဲလို႔ အသစ္ဖန္တီးလို႔ရတာမဟုတ္ေသာအရာ
ခ်စ္ခ်င္ျပန္လည္း ခ်စ္သြားႏိုင္သလို မုန္းခ်င္လည္း မုန္းသြားႏိုင္တယ္
လူေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ျဖစ္တဲ့အခ်စ္က လူေတြလိုပဲေလ ခန္႔မွန္းရအခက္သားလား
လူဆိုတာ တလူလူ တလြင့္လြင့္မို႔ လူတဲ့
တလူလူ တလြင့္လြင့္ေသာ လူေတြရဲ႕ အခ်စ္ဆိုေတာ့
ေလထဲက oxygen ဘယ္နလံုး႐ွိလဲေရခိုင္းရင္ေတာင္ laboratory ေတြအားကိုးလို႔ရ
အခ်စ္အတြက္ကေတာ့ မည္သည့္အရာကမွ ခန္႔မွန္းတိုင္းတာမရေသး
ထူးဆန္းလြန္းတဲ့အရာဆိုေတာ့လည္း.........
အျမဲတမ္း လူသားေတြနဲ႔ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္
လိုက္ရင္ ေျပးလိုက္ ေျပးျပန္ရင္လည္း ေနာက္ကလိုက္
ထိုင္ေနရင္ေက်ာ္သြားၿပီ ထသြားမွဝင္တိုက္သြားတာမ်ိဳးကလည္းအခ်စ္မို႔
ေလမင္းကိုေတာင္ မုတ္သံုေလ ေျမာက္ျပန္ေလဆိုၿပီး
နာမည္တပ္လို႔ရေသးတယ္ သူကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကလြဲရင္
က်န္ေသာ သတင္းအခ်က္အလက္ ဘာမွ႐ွာမရတဲ့ ကမာၻအႀကီးဆံုး
တရားခံေျပးႀကီး "အခ်စ္"

"လြန္း လက္ကဘယ္လိုေနေသးလဲ"
"ရပါတယ္ ညီရယ္ ဒီေလာက္ထိႏူးညံေနရေအာင္ မိန္းကေလးမွမဟုတ္တာ"
"မိန္းကေလးမွ ႏူးညံေနရတာမဟုတ္ပါဘူး
က်ေနာ့္အတြက္ လြန္းကေတာ့ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးပဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္
ႏြဲ႕ေႏွာင္းေနတာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ဘူးေလကြာ ခ်စ္စရာေကာင္းတာမ်ိဳး"
"ႀကိဳးစားၿပီးေနျပရမွာေပါ့ အထားမခံရေအာင္"
"က်ေနာ့္က လြန္းကိုဘယ္လိုလုပ္ထားခဲ့ရက္ပါ့မလဲ ယံုေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"
"ဘယ္လိုမွ မလုပ္ျပနဲ႔
သြား သူမ်ားေတြလိုပဲ မုန္႔သြားစားခ်ည္ေတာ့"
"လြန္း....က်ေနာ္............"
"ေတြ႔လား ေျပာရင္တစ္ခြန္းထဲနဲ႔နားမေထာင္ဘူး......"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ..."