Ανάβεις Φωτιές

21

Νεφέλη

«Απλά ένα κινητό;!» φωνάζω δραματικά, αν και νιώθω εξουθενωμένη από τα γεγονότα της ημέρας, καθώς διηγούμαι όλα όσα έγιναν στην κολλητή μου ενώ προχωράμε προς την εστία.

«Στο λέω, Βασιλεία, όλοι όσοι τον έβλεπαν, έκαναν σαν υπνωτισμένοι. Ήταν σαν να αγνοούσαν παντελλώς το γεγονός ότι ο τύπος με εκβίασε και με εκφόβισε χρησιμοποιώντας τους μπράβους του, μονάχα λόγω της εμφάνισής του!»

Η Βασιλεία κουνάει το κεφάλι της αφηρημένα σε όλες τις πληροφορίες με τις οποίες τη βομβαρδίζω απανωτά. «Όλοι εκτός από εσένα, ε; Ενδιαφέρον...» τρίβει το πιγούνι της. «Δηλαδή, είσαι η μόνη που κατάφερε να του αντισταθεί. Αυτό σημαίνει ότι έχεις κάτι σαν 'αντίδοτο' ενάντια στη γοητεία του.»

«Ποιά γοητεία του; Μόλις τώρα σου είπα ότι έκλεψε και έσπασε το κινητό μου, για να μην αναφέρω ότι με ακολούθησε μέσα στο λεωφορείο τις προάλλες και δεν με άφηνε ήσυχη σε όλη τη διαδρομή,» εξηγώ φωναχτά ( ίσως περισσότερο απ'όσο θα έπρεπε ) την ίδια στιγμή που περνάμε τη γεμάτη από φοιτητές είσοδο της εστίας. Οι πιο πολλοί έχουν μόλις γυρίσει από τις σχολές τους, οπότε αυτή την ώρα φυσικό είναι το χολ και οι διάδρομοι ολόκληρου του κτηρίου  να είναι φίσκα.

Η Βασιλεία κουνάει το δάχτυλό της στον αέρα, σχηματίζοντας αόρατες γραμμές πάνω στο τίποτα. «Βλέπεις, εδώ είναι που δεν βγάζει και πολύ νόημα η ιστορία σου, Νεφέλη μου. Απ'ότι άκουσα από τις κουτσομπόλες της σχολής, ο τυπάς εμαφανίστηκε με κοτζάμ Πόρσε και δέκα σεκιουριτάδες. Γιατί να χρησιμοποεί τη συγκοινωνία;»

«Δεν—» παίρνω μια βαθιά ανάσα που στέκεται στο στήθος μου και το βαραίνει. «Δεν ξέρω, εντάξει;» κλαψουρίζω. Το μόνο που ξέρω στα σίγουρα για αυτόν τον άνθρωπο είναι ότι 1) με τρομάζει και ότι 2) θέλω να με αφήσει ήσυχη και να μην χρειαστεί να τον ξαναδώ ποτέ για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή μου. Δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι — επειδή μάλλον τους έχει κάνει κάποιο ξόρκι για να αγνοήσουν τα ανησυχητικά σημάδια που τον περιτριγυρίζουν για χάρη του όμορφου προσώπου του.

Και οι ανεμώνες είναι όμορφες, αλλά είναι δηλητηριώδεις.

«Μπορείς να ηρεμήσεις λιγάκι;» ξεφυσάει η Βασιλεία όταν φτάνουμε επιτέλους στον όροφό μας. «Μάλλον απλά του άρεσες και ήρθε να σε διεκδικήσει σαν σωστός άντρας.»

Σταματάω στη μέση του διαδρόμου, νιώθοντας πιο απελπισμένη από ποτέ. «Πλάκα μου κάνεις; Όχι και εσύ!! Τι σόι μάγια έχει κάνει σε όλους σας!;»