Ανάβεις Φωτιές

39

Νεφέλη

"Όχι, Χουάν. Εσύ φταις για όλα! Αρκετά ανέχτηκα τα φθηνά ψέματα που πουλάς σε όλους μας!"

"Πόσες φορές, ε;! Πόσες φορές ήσουν στην αγκαλιά της ενώ εγώ νόμιζα ότι δούλευες μέχρι αργά στον αμπελώνα του πατριού μου;! Ανερυθρίαστε!! Πριν τη σκηνοθετημένη απαγωγή της Πατρίσιας δεν ήσουν έτσι... Τι απέγιναν οι υποσχέσεις σου Χουάν; Τι—''

«Τι στο όνομα του Αντόνιο Μπαντέρας βλέπεις;»

Με στόμα ασφυκτικά γεμάτο από αλατισμένο ποπ-κορν, ένα μισοτελειωμένο κουτάκι χυμού που σφίγγω συνεχόμενα μέσα στα χέρια μου και βουρκωμένα μάτια ( επειδή οι εξελίξεις στο σημερινό επεισόδιο του 'Έρωτας στο χοιροστάσιο της Αντουανέττας Ντολόρες' παραείναι αποκαρδιωτικές ), κατεβάζω απότομα τα πόδια μου απ'το τραπέζι της κουζίνας, κλείνω την τηλεόραση και γυρνάω προς την είσοδο του δωματίου αιφνιδιασμένη.

Η Βασιλεία, που είναι βαμμένη στην τρίχα και στολισμένη σε βαθμό που θα μπορούσε να θεωρηθεί χριστουγεννιάτικο δέντρο, με παρακολουθεί με σηκωμένα φρύδια.

«Πώς μπήκες μέσα;» ξεστομίζω, αφού καταπιώ με δυσκολία τη γιγαντιαία ποσότητα ποπ-κορν που γεμίζει το στόμα μου. «Είχα κλειδώσει.»

«Δεν μου φάνηκε και πολύ κλειδωμένη εμένα...»

«Ω, έλα τώρα. Πάλι χάλασε η χαζή η πόρτα;» μουγκρίζω, έτοιμη να περάσω τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου απεγνωσμένα, μέχρι που θυμάμαι ότι τα δάχτυλά μου είναι λαδωμένα και καλυμμένα από μπόλικα ψίχουλα οπότε τα απομακρύνω γρήγορα από το κεφάλι μου.

«Για πού ετοιμάστηκες, τσαχλοκούδουνο;» τη ρωτάω παιχνιδιάρικα, πασχίζοντας να μην πνίγω απ'το αλάτι που καίει το λαιμό μου.

«Για ένα πάρτι σε μία σχολή — δεν είμαι σίγουρη πού ακριβώς, αλλά θα είναι και ο Δημήτρης εκεί, οπότε...»

Α, να'τα μας...

«Θες να έρθεις;»

«Μπα, βαριέμαι να ντύνομαι τέτοια ώρα. Θα σου στέλνω, όμως, τη θετική μου ενέργεια από εδώ με τηλεπάθεια για να πάνε όλα καλά με το Δημητράκη,» κουνάω τα φρύδια μου συνομωτικά και στριφογυρνάει τα βαριά βαμμένα μάτια της.

«Να'σαι καλά. Τα λέμε, κοντή,» σχηματίζει το σήμα της ειρήνης με τα δάχτυλά της την ώρα που ανοίγει την πόρτα για να βγει στο διάδρομο. Το κοκκινομάλλικο κεφάλι της, όμως, πετάγεται απότομα πίσω από το κούφωμα. «Α και, δεν θέλω να ενθουσιαστείς πολύ και μου πάθεις τίποτα, αλλά ο Κυανός είναι έξω από το δωμάτιό του...»