Ανάβεις Φωτιές

25

Κλεονίκη

Τα μάτια μου περιπλανιούνται πάνω στο ρούχο που επιδεικνύει η ειδική, ολόσωμη κούκλα, που είναι διακοσμημένη στο κέντρο του μαγαζιού. Χωρίς να αγγίζω το φόρεμα, παρατηρώ το ποιοτικό ύφασμα και τις κομψές λεπτομέρειες στα μανίκια και την πλάτη του, που — ναι, είναι όμορφες — αλλά δεν δικαιολογούν την εξευτελιστική τιμή του.

Ξεφυσώντας αναποφάσιστα, ρίχνω μία φευγαλέα ματιά στο χώρο γύρω μου. Ευτυχώς, σε αντίθεση με τα περισσότερα ανθρώπινα καταστήματα με ρούχα, το συγκεκριμένο είναι απόλυτα άδειο αυτή τη στιγμή ( με εξαίρεση τις εκνευριστικά χαμογελαστές πωλήτριες, τον Ορφέα και εμένα ).

Κοιτάζω προς το μέρος όπου στέκεται ο θνητός δούλος μου. Βρισκόταν δίπλα μου μερικά δευτερόλεπτα πριν, αλλά η γραμματέας του παππού του τον πήρε, ξαφνικά, τηλέφωνο, και αναγκάστηκε να βγει προς τα έξω για να μιλήσει.

Τώρα, είναι όρθιος κοντά στην είσοδο, φορώντας ένα πρόχειρο, ξεθωριασμένο τζιν, που διαφέρει από το συνηθισμένο, υπερεπίσημο γούστο του σε ρούχα, αλλά αγκαλιάζει τους τετρακέφαλους και τους γλουτούς του με τον πιο τέλειο τρόπο. Ένα ζευγάρι επώνυμων γυαλιών ηλίου κρέμεται από την μικρή τσέπη του γαλάζιου πουκαμίσου του, και αυτό το χρώμα τονίζει το μπλε τον ματιών του και το κάνει να φαίνεται ακόμα πιο ανοιχτό και εξωπραγματικό. Με τα μανίκια του σηκωμένα μέχρι τους αγκώνες του ( μάλλον επειδή σήμερα είναι μία αρκετά ζέστη μέρα σε σχέση με τις προηγούμενες ), μιλάει στο κινητό του συγκεντρωμένος και σοβαρός — μία έκφραση που σπάνια βλέπω πάνω στο όμορφο πρόσωπό του.

Όσο κι αν μισώ να το παραδέχομαι, κάτι τέτοιες στιγμές αποπνέει όντως τον αέρα ενός ανερχόμενου επιχειρηματία. Φαίνεται ακριβός και ισχυρός. Μάλλον κάτι τέτοιο περνάει και από το μυαλό εκείνων των πωλητριών που στέκονται στο ταμείο και τον παρατηρούν με ορθάνοιχτα μάτια και ροζ μάγουλα. Λογικά θα τον αναγνώρισαν από κάποια συνέντευξη τύπου για τις επιχειρήσεις του παππού του στις ειδήσεις. Ή, αν κρίνω από τα σαλάκια στις άκρες των χειλιών τους, από το εξώφυλλο του 'Σέξυ εκατομμυριούχοι' αυτού του μήνα.

Το'ξερα ότι δεν έπρεπε να τον αφήσω να κάνει εκείνη τη φωτογράφιση...

Ξαφνικά, παρατηρώ ότι ο Ορφέας κατεβάζει το κινητό του και καλύπτει το ηχείο με την παλάμη του. Μιλάει σε κάποιον, και διαβάζοντας τα χείλη του καταλαβαίνω ότι λέει κάτι σαν 'ωραία, πηγαίνετέ τα εκεί', αλλά δεν μπορώ να δω τι ακριβώς γίνεται από εδώ που βρίσκομαι. Δυστυχώς, καταλαβαίνω αμέσως περί τίνος πρόκειται, όταν τρεις πωλήτριες ξεκινούν να κατευθύνονται προς το μέρος μου, φορτωμένες με βουνά από πολύχρωμα ρούχα, τσάντες, ακόμα και κουτιά παπουτσιών.