Ανάβεις Φωτιές

43

Ορφέας

Παρατηρώ όλα εκείνα τα πολύχρωμα λουλούδια με ένα αχνό, ακούσιο χαμόγελο στα χείλη μου. Είναι ανθισμένα και μοσχομυρίζουν γήινα αρώματα και άνοιξη από μίλια μακριά.

Τόσες πολλές επιλογές...

Τι απ'όλα να αρέσει στη μαμά μου;

Ξύνω το κεφάλι μου ενοχλημένος, επειδή είναι όλα πανέμορφα και δεν έχω ιδέα τι να επιλέξω. Τελικά, αποφασίζοντας ότι δεν έχει σημασία τι είδος φυτού διαλέξω, δείχνω στην ευγενική πωλήτρια τις μαργαρίτες που περιτριγυρίζονται από μικροσκοπικές μέλισσες, οι οποίες πετούν γρήγορα μακριά όταν ανθρώπινα χέρια κάνουν να κόψουν τα λουλούδια για να τα τοποθετήσουν σε μία ανθοδέσμη.

Η μαμά μου θα χαρεί πολύ, σκέφτομαι. Παρεξηγείται όταν ξεχνιέμαι και δεν φέρνω καθόλου λουλούδια μαζί μου, οπότε ακόμα και η κίνηση θα την ευχαριστήσει πιστεύω.

Την ώρα που είμαι έτοιμος να πληρώσω για το μπουκέτο, οι άκρες των ματιών μου εντοπίζουν ένα γνώριμο άνθος στο βάθος του ανθοπωλείου. Πλησιάζω τις γλάστρες με τα λευκά τριαντάφυλλα ενθουσιασμένος. «Και ένα μπουκέτο από αυτά, παρακαλώ,» χαμογελάω στην πωλήτρια.

Λευκά τριαντάφυλλα...

Μπορεί η Χαρούλα να προσποιείται ότι μισεί όλα εκείνα τα κλισέ, ροζ κοριτσίστικα πράγματα, αλλά ποτέ δεν μπορούσε να κρύψει τον θαυμασμό της για αυτό το συγκεκριμένο λουλούδι. Της αρέσει η απλότητά τους, μου είχε εξηγήσει μία φορά. Η δύναμη που κρύβουν πίσω από την απαλότητα των φύλων τους.

Εγώ, πάλι, ξέρω ότι τα λευκά τριαντάφυλλα συμβολίζουν την αληθινή αγάπη, οπότε δεν θα μπορούσα να βρω πιο κατάλληλο λουλούδι να της δώσω.

Δηλαδή — ναι, λογικά θα μου φέρει την ανθοδέσμη στη μούρη επειδή παραείμαι 'ρομαντικός' και τις μισεί κάτι τέτοιες χειρονομίες, αλλά αξίζει η προσπάθεια. Έχω συνηθίσει πλέον την απόρριψη, έτσι κι αλλιώς.

Μερικά λεπτά μετά, στέκομαι στον ήσυχο διάδρομο μόνος, με όλα εκείνα τα λουλούδια στα χέρια μου, έξω από την πόρτα του δωματίου της. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και φροντίζω να χαμογελάσω πλατιά προτού περάσω μέσα.

«Ήρθα, μαμά!» αναφωνώ χαρούμενα. Ο χώρος είναι φωτεινός, λουσμένος στις αχτίδες του πρωινού ηλίου που περνούν μέσα από τις λεπτές κουρτίνες των παραθύρων, ζεστός και φιλόξενος. Χαίρομαι για αυτό, που η μαμά μου περνάει το χρόνο της μέσα σε ένα τόσο ηλιόλουστο δωμάτιο. Πάντα λάτρευε τον ήλιο.