Ανάβεις Φωτιές

26

Νεφέλη

Μάθημα μαγειρικής 1 : εάν καταφέρνεις να κάψεις ακόμα και το νερό, άσε αμέσως τις κουτάλες κάτω και καλύτερα παράγγειλε κάτι από έξω, για χάρη της δημόσιας ασφάλειας.

Αγνοώντας παντελώς αυτό τον κανόνα και προτιμώντας να ακολουθήσω έναν άλλον, που λέει ότι 'ο καθένας μπορεί να μαγειρέψει' ( ναι, στο Ρατατούι το άκουσα ), αποφασίζω να μην τα παρατήσω. Μάχομαι μέσα από τους καπνούς, τα φλεγόμενα τηγάνια και τις απειλητικά ξεχειλισμένες κατσαρόλες, μέχρι που τελικά — και δόξα σι ο Θεός — καταφέρνω να σώσω δύο πιάτα από μακαρόνια με σάλτσα.

Το ξέρω, πήγα εκ του ασφαλούς. Αλλά, δεν ήθελα να ρισκάρω να ανατινάξω την κουζίνα του νέου μου διαμερίσματος στην εστία από τώρα, οπότε καλύτερα να δοκιμάζω απλές συνταγές για αρχή.

Ως μία τελευταία πινελιά, προσθέτω τριμμένο τυρί, για χάρη του οποίου παρά λίγο να χάσω τουλάχιστον τέσσερα δάχτυλα στον τρίφτη, και ακουμπάω το δημιούργημά μου πάνω στο τραπέζι της κουζίνας, για να το θαυμάσω από μακριά. Όχι κι άσχημα! Μπορώ να πω ότι είμαι κάπου 68% περήφανη για αυτό!

Χωρίς να χάνω χρόνο, επειδή πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά μου στο ζαχαροπλαστείο σε περίπου μία ώρα, αδειάζω όλο το περιεχόμενο του πιάτου στο μεγαλύτερο τάπερ που κατέχω. Παρατηρώ ότι τα μακαρόνια μου φαίνονται λιγάκι καμένα με μία πιο προσεκτική ματιά — και όταν λέω λιγάκι, εννοώ ότι θα μπορούσαν άνετα να πρωταγωνιστήσουν σε διαφήμιση σολάριουμ.

Τελείως απεγνωσμένη, πια, και με την ελπίδα ότι θα κρύψει το καψαλισμένο χρώμα τους, ρίχνω όλα τα αποθέματα τριμμένου τυριού που διαθέτω από πάνω τους, σε αναλογία εικοσιπέντε προς ένα με τη μακαρονάδα. Μπορώ να νιώσω ότι ένας Μαμαλάκης πέθανε κάπου πάνω στον κόσμο.

Η σκέψη μετράει, υπενθυμίζω στον εαυτό μου, την ώρα που κλείνω το τάπερ με το καπάκι του.

Με τα αποτυχημένα μακαρόνια στο ένα χέρι μου και τα κλειδιά μου ( για να μην τα ξεχάσω και κλείδωθώ απ'έξω ) στο άλλο, βγαίνω βιαστικά από το μικρό διαμέρισμά μου και κατευθύνομαι προς εκείνο στο βάθος του ήσυχου διαδρόμου.

Το αναγνωρίζω αμέσως ως το δωμάτιο του Κυανού, επειδή η καρέκλα στην οποία καθόταν τις προάλλες όταν τον συνάντησα εδώ βρίσκεται ακόμα έξω από την πόρτα.

Ο Κυάν πρακτικά με έσωσε χθες που ήρθε στο ζαχαροπλαστείο ( όχι επειδή δεν θα μπορούσα να αντιμετωπίσω άνετα τον ανώμαλο και να τον κάνω σκόνη — με έσωσε από την ισόβια φυλάκιση για φόνο στην οποία θα καταδικαζόμουν αν με άφηνε για λίγο περισσότερο ακόμα μόνη μαζί του ). Έτσι, και επειδή από λίγο που συζητήσαμε κατάλαβα ότι μένει μόνος του και δεν έχει γραφτεί στη λέσχη της σχολής του για να τρώει εκεί, θέλω να του πάω αυτά τα μακαρόνια ως 'ευχαριστώ'. Και, ναι, εντάξει, είναι και μια δικαιολογία για να τον δω να χαμογελάει τόσο υπέροχα και να πάρω τη δόση μου από ωραία αγόρια για την ημέρα.