Ανάβεις Φωτιές

28

Λουκάς

«Έλα στη θέση του οδηγού και γύρνα στην εκκλησία,» δίνω οδηγίες στον Ορφέα που κάθεται δίπλα μου, λίγο πριν ανοίξω την πόρτα στα αριστερά μου και βγω έξω από το αυτοκίνητο, στους δρόμους μίας σχεδόν εξολοκλήρου ερημωμένης γειτονιάς.

«Θα πέσει ξύλο;» ρωτάει ο ξανθομπούμπουρας, με το κεφάλι του να ξεπροβάλει γεμάτο περιέργεια μέσα από το ανοιχτό παράθυρο. «Αν πέσει ξύλο, θέλω να το δω. Είναι άδικο που χάνω όλα τα ωραία συνέχεια!»

Χωρίς να μπω στον κόπο να του δώσω κάποια απάντηση, κλείνω με τηλεπάθεια το παράθυρο μπροστά στο πρόσωπό του και κάνω το αυτοκίνητο να ξεκινήσει να κινείται από μόνο του, ώστε ο Ορφέας να αναγκαστεί να πιάσει το τιμόνι και να φύγει από εδώ χωρίς περαιτέρω διαμαρτυρίες.

Κοντοστέκομαι στα βήματά μου, με το βλέμμα μου αφοσιωμένο πάνω στο μικροσκοπικό κτήριο του απέναντι δρόμου — το μόνο που φαίνεται να λειτουργεί ή, γενικότερα, να έχει σημάδια ζωής εδώ γύρω.

Είναι παλιό, γεμάτο σκόνη και υπεραναπτυγμένα φυτά, που σκαρφαλώνουν με περίπλοκα κλαδιά τους πέτρινους τοίχους και καλύπτουν σχεδόν ολόκληρη την πρόσοψη του μαγαζιού, φτάνοντας μέχρι την κόκκινη, από κεραμίδια στέγη.

'Βιβλιοπωλείο «Παράδεισος»' αναγράφει μία μικρή ταμπέλα που κρέμεται πάνω από την πόρτα της εισόδου, και μου φαίνεται σχεδόν αδύνατο να αντισταθώ στην παρόρμηση να στριφογυρίσω τα μάτια μου. Χριστέ μου, οι άγγελοι είναι τόσο κλισέ και φλώροι...

Όταν σπρώχνω τη βαριά, ξύλινη πόρτα προς τα μέσα, αισθάνομαι ότι περπατάω μέσα σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, τελείως διαφορετικό από αυτό όπου υπάρχουν άνθρωποι και δαίμονες. Οι άγγελοι έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα χώρο που τους εκφράζει απόλυτα, μόνο για τους ίδιους.

Με μερικές φευγαλέες ματιές γύρω μου, παρατηρώ ότι το μέρος είναι πολύ πιο ευρύχωρο απ'ότι φαινόταν απ'έξω. Μεγάλα παράθυρα που αγγίζουν το πάτωμα βρίσκονται παντού πάνω στους τοίχους, που λογικά θα γεμίζουν το μαγαζί με άπλετο φως κατά τη διάρκεια της ημέρας. Καταπράσινα φυτά διακοσμούν την κάθε γωνία, ενώ πελώριες βιβλιοθήκες, με αμέτρητα ράφια που φτάνουν μέχρι το ταβάνι είναι πλημμυρισμένες από βιβλία διαφόρων, ξεθωριασμένων χρωμάτων. Αρκετοί άγγελοι κάθονται στα ειδικά τραπέζια που απλώνονται παντού μέσα στη βιβλιοθήκη, ήσυχοι και αμίλητοι, με ένα βιβλίο στο χέρι τους.