Ανάβεις Φωτιές

30

Λουκάς

Κοιτάζω το τοπίο γύρω μου σχεδόν μαγεμένος, καθώς ακολουθώ το αυγό σε ένα στενό μονοπάτι μέσα από κάτι που μοιάζει με πάρκο. Φύση. Ακατέργαστη, αγνή φύση. Ακόμα και ο Λούσι καταφέρνει να αγνοήσει για λίγο την έντονη μυρωδιά της θνητής που του έχει σπάσει τη μύτη και να αγναντεύσει με την ησυχία του τα ψηλά δέντρα και τα ανθισμένα περιβόλια λαχανικών που απλώνονται παντού γύρω μας.

Ένα σπάνιο, διάχυτο συναίσθημα αρχίζει να αφρίζει μέσα στο στήθος μου όσο πλησιάζουμε προς το ίδρυμα. Ενθουσιασμός. Μου αρέσει αυτό το μέρος, και σε εμένα, και στο δαίμονά μου...

Είμαι πολύ απασχολημένος κοιτάζοντας ένα συγχρονισμένο κοπάδι πουλιών που πετούν από πάνω μας για να παρατηρήσω ότι το αυγό έχει σταματήσει ακριβώς μπροστά μου. Αφηρημένος, πέφτω πάνω στο αδύναμο σώμα της που παραπατάει προς τα πίσω. Αναθεματίζω την απροσεξία μου από μέσα μου, επειδή το αόρατο πεδίο του καταραμένου μενταγιόν της ηλέκτρισε ολόκληρο τον οργανισμό μου στην απότομη επαφή.

Τρίβοντας το πονεμένο δέρμα του σβέρκου μου, την κοιτάζω με μισό μάτι. «Τι;»

«Να υποθέσω ότι δεν έχεις ξαναέρθει εδώ, έτσι; Κοιτάς τα πάντα σαν χάνος.»

Θέλω με όλη τη μαύρη ψυχή μου να την απειλήσω που τόλμησε να χαρακτηρίσει τον μέγιστο άρχοντα του κάτω κόσμου ως 'χάνο', αλλά θυμάμαι εγκαίρως τα λόγια της Κλεονίκης και συγκρατώ γρήγορα τις παρορμήσεις μου.

Κάν'το για το θρόνο, Λουκά. Για το θρόνο.

Και για όλους εκείνους τους δαίμονες που θα μπορέσεις να εξορίσεις από τον καταυλισμό όταν γίνεις αρχηγός επειδή δεν τους συμπαθείς.

«Όχι, δεν έχω έρθει ποτέ μου,» απαντάω κοφτά, αφήνοντας μία ανάσα, και τα λεπτά φρύδια της σμίγουν προβληματισμένα πάνω στο μέτωπό της, καθώς γέρνει το κεφάλι της προς τα πίσω για να μπορέσει να με αντικρίσει κατάματα.

«Τότε θύμισέ μου γιατί είσαι εδώ;»

«Για να περάσω χρόνο μαζί σου,» απαντάω ειλικρινά. Μόνο έτσι θα μπορέσω να μάθω πληροφορίες για τον Πορφυρό Άγγελο, δυστυχώς.

Η έκφρασή της αλλάζει για μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου, μαλακώνει. Δείχνει έκπληκτη. Εγώ στριφογυρνάω τα μάτια μου και την προσπερνάω. «Γιατί ξαφνιάζεσαι; Αφού τα έχουμε — έτσι κάνουν τα ανθρώπινα ζευγάρια. Περνούν χρόνο μαζί. Το έχω μελετήσει το θέμα.»