Stavros 5: I Remember the Boy

17

Matapos kong maligo at magbihis ay kinakabahang nagtungo ako sa entertainment room nila Alejandro bitbit ang mga gamit ko... Naratnan ko si Alejandro roon na nakaupo at nakatitig lamang sa TV screen ngunit bakas sa mukha nito ang malalim na iniisip at pangangalit ng bagang nito.

Napalunok ako dahil sa ideyang galit pa rin ito sa akin... Napakagat labi ako ngunit agad ko ring tinanggal dahil sa hapdi na naramdaman ko... My lips are sore... And nagkasugat ang ibabang labi ko dahil sa rahas ng halik nito...napangiwi ako ng maalala ko iyon...

Nakakahiya talaga...

Nagulat ako ng maramdaman na may humila sa aking beywang at inalalayan ako patungo sa kaninang inuupuan nitong couch... At tinabihan ako.

"Now... Let's talk." Aniya sa malamig na tinig.

Nakaramdam ako ng kaba dahil doon...

"A-Alejandro... K-kasi... Ano... Yung sinabi ko noon kay a-ate... It was just a joke. G-gusto ko kasi makita mo yung point ko..."

"And you think it was a funny joke,Maria Clara?" Mariing tanong nito.

Napaiwas ako ng tingin ... Alam kong hindi magandang biro iyon but that time I was desperate. He is not listening to me...

"After I ended that call... My heart throbbed in pain. Hindi mo lang alam kung gaano kasakit yun sa akin... You were sound so sure and real with your word that time... Kaya ginawa ko ang lahat para hindi mo ako makausap o makita... I don't want to give you a chance to break up with me. Hinding hindi ako papayag!" Mariin at puno ng hinanakit nyang sabi sa akin. My tears start to fall... Damn! " I made sure na sa susunod na magkikita tayo ay hindi mo na maiisip na hiwalayan ako. I focused on my studies... I never ditched... I perfected all our test and God know's how I strived hard not to run to you everytime I missed you...everytime I am watching you afar! Kasi fuck! I can't let you break us! No!" Basag ang tinig na sabi nito

Napasinghap ako dahil doon... Damn! Maria Clara... What have you done?!

"S-sorry... Alejandro... H-hindi ko kailanman naisip ns hiwalayan ka... It was just a... Sorry talaga... Please... I-I can't take another na h-hindi tayo ayos. I love you mon amour... Please...forgive me..." Lumuluha kong sabi rito. "G-gusto ko lang naman kasing... Matutunan mo na ... H-hindi mo d-dapat  itigil ang mundo mo para sa akin... Sorry... Mahal kita... " Naputol ang sasabihin ko ng kabirin ako nito payakap sa kanya ng mahigpit

Humagulgol ako lalo dahil sa pagkamiss ko sa kanya ng sobra... "Husshhh... Ma amour... Hussshh... I love you... I am not mad anymore... I understand... Hush... Please stop crying... "

"M-miss na miss kita... Sobra... " Parang bata kong sumbong sa kanya naramdaman kong humigpit ang yakap nito sa akin. "Mahal na mahal kita... "

"Mas mahal kita..." Bulong niya at inayos ang pagkakayakap sa akin ... Himiga ito sa couch habang yakap yakap ako... Nakahiga ako sa kanyang itaas at tinatahan nya ako sa pagiyak...

---
"You joined the pageant without informing me..." Sabi nito sa nayayamot na tinig kaya napaangat ako ng tingin sa kanya mula sa kanyang dibdib.

Napangiwi ako ng maalala ang naratnan nito kanina sa rehearsal... "No choice kasi ... Pinakiusapan ako ni mam para roon... And we got sort of a deal na rin... May long test kasi akong naibagsak noong problemado ako sa atin...and that's a bad thing dahil running for lating honors ako... kaya naman sabi nya pag may nakuha akong place doon sa Ms. SMES bibigyan nya ako ng special test para makabawi ako..." Nakangiwi kong paliwanag

Nakita ko ang guilt na dumaan sa mga mata nito... Agad ko naman inangat ang sarili ko at ipinantay ang mukha ko sa kanya... I planted light kisses on his lips..."Don't think that you are at fault huh? " Sabi ko rito and planted light kisses again... "Distracted lang ako and it's all on me okay? Kaya don't blame yourself." Lambing ko rito