Stavros 5: I Remember the Boy

20

4 years later...
"Yes Mr. Robles... I will ask Mr. Stavros about your queries. But rest assured that there will be no problem with the House of Hellios even with Lady Rebel's condition.Thank you!" Napabuntong hininga ako ng matapos ko ang hindi ko na mabilang na tawag sa araw na ito...

Mula ng pumutok ang balita sa nangyari kay Lady Rebel ay hindi na tumigil ang kakatawag ng mga business associates and investors ng House of Hellios. Lady Chaos , Lady Zen, Lady Serene and Master Poel Jay took over. Lahat sila ay tumulong sa pagpapatakbo sa buong House of Hellios dahil na rin maraming inaasikaso ang mga elders at ang asawa ni Lady Rebel.

Nakaramdam ako ng kalungkutan ng maalala ang kalagayan ng aking amo. Hindi nya deserve ang ganoon. She's a good employer...she treated her employees as her family. Ang dami talagang halang ang kaluluwa! Napapikit kao ng mariin ng muling tumunog ang phone...sinagot ko iyon ...

"Hello, this is Duchess Rebelliane Hellios's office, how may I he---"

"Cla! I heard what happened to Lady Rebel! How is she?! Is she going to be fine?"

Nang marinig ko ang tinig ng kaibigan kong si Jane ay tila nakahanap ako ng masasandalan. "J-Jane... Lady Rebel... Lost one of her twins... And she's on coma... H-hindi alam kung kailan ito magigising o... O kung... Magigising pa si---"

"Oh, God! Uuwi na kami ...babalik na kami dyan... I'll ask my husband if makakabalik kami as soon as we can... Don't worry... She's strong...she's a fighter... Be strong Cla... Babalik na ako para makatulong sa iyo ja---"

"N-no Jane... You don't have to do this... I... I still can manage... Masyado lang akong naaapektuhan... Lady Rebel is too good for this... K-kaya ganito... Just ... Ddon't vut your leave ... M-magagalit si Lady Rebel if you do that."

"But... Cla... "

"I can manage. Kiss LJ for me. M-may client call... Bye Jane! Miss you!" Paalam ko rito at binaba ang phone sa receiver nito...

Nagulat ako ng may naglapag ng coffee mula sa isang sikat na coffee shop... Napatingin ako sa naglapag niyon at dali dali kong inayos ang mga luha ko...

"Work been toxic for the past days for both of the family." Anito sa akin at napatingin ako sa coffee...

Huminga ako ng malalim upang pagtakpan ang kabang namumuo sa aking puso... Kaba nga ba ito o tila palpitation na. Hindi ko alam.

"Y-yeah... Pinagdarasal ko na maging maayos na si Lady Rebel." Sagot ko sa kanya at kinuha ang cup of coffee na binigay nito ... I took a sip of it...praying silently that he would notice my uneasiness.

"She will surely survive. May roong lumalaking buhay sa sinapupunan nito kaya sigurado akong mabubuhay siya." Anito sa akin kaya napatingin ako sa mga mata nya... Nakita ang pait at lungkot mula roon.

Alam ko...  Naaalala nito ang nawala niyang anak ...dahil ipinalaglag ng ex wife niya. Life was hard for him... I think...

"T-thank you for the coffee.... I have to go... May pupuntahan pa ako." Nagmamadali kong kinuha ang mga gamit ko at ang cup ng kape na bigay nito to show that I appreciate it.

Paalis na ako ng...

"Maria Clara... Wait... " napahinto ako at napatingin rito. "Ihahatid na kita. I mean I received a call from ate Josefa. It's mama L's ... I mean Tita L's birthday ... She invited me... I was uhm..."

Napahinga ako ng malalim at sa isipan ko ay kinakastigo na si ate Josefa. Kahit kailan talaga! "Dadaan pa ako sa apartment ko... Maa--"

"I can wait for you... I mean... I'll drop you on your apartment then daanan kita after ko magbihis sa pad ko nearby your place... S-sabay na tayo ...if it's okay with you?" Anito sa akin na tila kinakabahan na naiilang...na hindi ko mawari.

Yes... Alam nya kung saan ang apartment ko dahil noong ginawa kaming witness sa kasal ng mga amo namin ay sinundo at hinatid ako nito roon.

"Nakakaabala lamang ako sa iyo, Alejandro. May susundo naman sa akin... Kaya hindi mo na ako dapat intindihin" sagot ko rito

Nakita ko ang kung anong emosyong dumaan sa mga mata nito. Alam ko kung ano iyon...pero imposible... We are long done.

"Doon din ang punta ko... Maria Clara. And your apartment is just along the way. Sabi ni ate Josefa na bilin ni tita at tito na sa akin ka sumabay. So let's not argue about it. Just inform whoever your driver is na sa akin ka sasabay." Mariin nitong sabi

Napapikit ako ng mariin. I guess this man will never let me do things on my way. "You can drive on your own, Alejandro. You know my parent's address. There's no need for me to ride with you. May kasabay akong pupunta roon. Hahayaan kitang ihatid ako sa apartment ko but I can't ride with you from there." Medyo iritable kong saad dito at nakita ko kung paano nagbago ang expression nito. Nakaramdam ako ng takot dahil doon pero I have to stay grounded. Hindi ako pwedeng magpadala sa kanya. Not now that I am fixing my relationship with my boyfriend ... Nagkabalikan kami nito after magkaroon ng get together with my co-teachers sa dati kong pinapasukang private school. He was my boyfriend after Alejandro.

"Sino ang kasabay mo kung ganoon?" Malamig nitong tanong sa akin. Napaiwas ako ng tingin sa kanya at mariing kinagat ang pang-ibabang mga labi... I know he wouldn't like to know the answer.  "I will let you ... If you'll answer my question... Sino siya? Maria Clara?" Anito at hinaklit ang isang kamay ko palapit sa kanya...

"Wala kang karapatang tanungin ako, Alejandro. You were not even a friend of me. So why do you care?" Matapang kong tanong rito

Nakita kong tila nasaktan ito sa narinig mula sa akin . Nakita ko sa mga berdeng mata nito ang pait at sakit na idinulot ko... But it was the right thing for me to do... I have to set our boundary... Our limitation. Napasinghap ako ng ngumisi ito sa akin "I had and will never wanted you to be my friend... Maria Clara... And of all people you know what I want from you... You're jist stubborn to admit it." Mariin nitong sabi sa akin at walang sabi sabing siniil ako ng mapagparusang mga halik sa labi...

Napasinghap ako dahil sa gulat... At nabitawan ang kapeng hawak hawak ko sa sahig... Naramdaman ko ang pagtalsik niyon sa aking slacks ngunit nawala ang pansin ko roon dahil sa mga agrisibong halik ni Alejandro sa akin. Pilit kong nilalabanan iyon ngunit he is powerful... I just found myself answering his kisses... His tongue played with the sweetness of my mouth... And I can't help but moan...

Tila nagising ako sa aking kahibangan ng maramdaman ko ang isang kamay nito na pumasok sa aking blusa... Kaya naman buong lakas kong itinulak si Alejandro at sinampal ito ng ubod ng lakas. Tila nagulat naman ito sa aking ginawa...

"Y-you... I hate you!"

Dali dali kong nilisan ang lugar na iyon...dala dala ang guilt sa puso ko...
Nang makasakay ako ng taxi ay biglang nagring ang phone ko...

Marcus Velasquez Calling...

Kagat ang ibabang labing sinagot ang tawag ng aking nobyo...

"Hi, nay! Saan ka na? Papunta na ko sa apartment mo ngayon... "

"T-tay... U-uhm... Pauwi na ko. Kita na lang tayo roon. Ingat ka... "

"Okay ka lang ba? Nay?"

"Uhm... O-oo... Tay... Pagod lang ako. Oh sya... Nagmamaneho ka na ata. Mag-ingat ka ... Okay?"

"Yes po, nay. Send mo ang plate no. Ng sinasakyan mong taxi sa akin...Ingat ka rin. I love you!"

"I-ikaw din. " And I ended the call...

Nakokonsensya ako...

I let other man to kiss me... The way Marcus should. I answered those kisses... And to make it worst... It was my ex-boyfriend

Sorry, Marcus. Hindi ko sinasadya...