Down to Earth (Dutch/Nederlands)

40. Zo vreemd maar toch ook bekend. (Blake)

Met mijn hand wrijf ik over mijn gezicht terwijl ik de schade van het huis op neem. Het lijkt wel als of er een grote huiszoeking is geweest waarbij ze bijna letterlijk alles op de kop hebben gezet.

Wanneer ik op mijn telefoon kijk zie ik een berichtje van Emma met daarin de vraag of het goed is gegaan. Ik stuur een foto terug van het appartement, met de onderschrift: "Best wel goed, denk ik"

Het duurt maar een paar seconden voor ik een bericht terug krijg. Met een grijns kijk ik naar mijn telefoon. Op haar geheel eigen manier, in een poging tot een grapje te maken, vraagt ze of ik me niet kon beheersen en daarom alles kapot heb gegooid. Ik weet dat ze het niet serieus bedoeld.

"Ik moest mezelf beschermen met een kussen, geen zorgen. Ik ben oké." Stuur ik terug voor ik mijn mobiel weer in mijn broekzak laat glijden. Ik moet maar beginnen met opruimen.

Na 10 minuten zoeken vind ik eindelijk een stofzuiger, een dweil en een bezem. Ik heb nog nooit een vloer gedweild. Gelukkig is een stofzuiger niet erg moeilijk om te bedienen. Ik vraag me alleen af waarom ze die klote stekker zo kort hebben gemaakt . De fotolijstjes met daarin foto's van Veronica en mij stop ik in een doos. De kussens gooi ik terug op de bank. Net wanneer ik de eet tafel weer op vier poten heb gezet, hoor ik een klop op de deur.

Door het kijk gaatje zie ik daar mijn engel staan. Ik open de deur voor haar en laat haar binnen. 'hoe wist je mijn adres?' Is het eerste wat ik haar vraag. 'Ook hallo, Blake. En van Bellamy, toen ik bij hem logeerde.' bekend ze terwijl haar wangen roder worden. Ik haal mijn schouders op en mompel een oké.

'Wat is er in hemelsnaam gebeurd hier?' Vraagt Ems terwijl ze de kamer rond kijkt. 'Veronica nam het niet goed op of wel?' Emma kijkt me met een glimlach aan. 'Als je na gaat dat ze nog niet met messen heeft gegooid, zou ik zeggen dat ze het redelijk goed heeft opgepakt.' Ik zak op mijn hurken om de scherven van de gesneuvelde glazen op de ruimen. Emma buigt voorover en pakt de cactus van de grond en houd hem omhoog. 'Dit was anders ook een duidelijke hint.' Ik grinnik en schud mijn hoofd.

'Waar is ze nu?' Opnieuw haal ik mijn schouders op. 'Ik heb werkelijk geen idee.' Emma humt en pakt de bezem en begint al het modder, glasscherven en overige troep bij elkaar te vegen. 'Lief dat je helpt.' Wanneer de vierde stoel ook weer op zijn poten staat, houd ik het blik voor Emma klaar zodat ze alle troep er op kan schuiven. 'Nu alleen nog even stofzuigen.' Ik schud mijn hoofd. 'Die komt niet tot deze bende, dat heb ik al geprobeerd.' Ze kijkt mij met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Hoe bedoel je?' Ik loop naar de stofzuiger en til de kabel op. 'Hij is te kort.'

Emma kijkt mij voor een paar seconden afwachtend aan. Als of ze wacht tot ik roep dat ik een grapje maak. Wat ik dus niet doe. Na een paar minuten dringt het tot haar door. 'Oh, je bent serieus.' Ik knik als antwoord en laat de stekker vallen en pak ik de bezem weer. Lachend loopt ze naar de stofzuiger en begint aan het draad te trekken terwijl ze haar voet op een pedaal houd. Een oprolbare snoer, natuurlijk. Zucht.

'Ik ben nu een vrij man,' Verbreek ik de stilte. Zoals alleen Emma dat kan, glimlacht ze geruststellend naar mij waardoor ik meteen weer herinnerd word aan het feit dat dit de beste keus is die ik ooit heb gemaakt.

Ik leg mijn spullen aan de kant en pak haar handen vast zodat zij het werk ook laat liggen. 'Ik meen het serieus Ems. Ik hou van jou en dat is nooit veranderd. Hoe goed ik mijn best ook deed. Ik heb je nodig. Niet alleen om alles positief te bekijken. Maar ook om mijzelf goed te laten voelen. Jij vult de leegte in mij. Alsjeblieft. Maak me compleet.' Mijn stem heeft besloten om te fluisteren. Er hangt een lok haar voor Emma haar gezicht, die ik met mijn vinger achter haar oor duw. Mijn hand laat ik op haar wang rusten.

Na een korte stilte knikt ze. 'Is dat een ja?' Ik moet het zeker weten. 'Ja, dat is een ja.' In plaats van haar te zoenen trek ik haar in mijn armen. Ik weet dat ik dit eerder heb gedaan, maar toen kon ik haar niet de mijne noemen. En nu kan ik dat wel. Ems is mijn meisje en dat zal ze ook blijven.