spring was gone | Buenvenidez Series #1 [COMPLETED]

13

Dahil malapit lang ang mga establishment sa station, nilakad nalang namin ang kahabaan ng highstreet.

"Are you sure it's okay for you to walk?" Tanong ni Gust sa akin habang sapo sapo ko ang ulo ko dahil sa init.

Tumango ako at hindi siya binalingan dahil tirik ang araw at nasisilaw ako sa liwanag kaya naman nagulat ako nang tumawa siya at nilagay sa ulo ko ang cap niya.

Sinuot niya sa akin iyon, pagkatapos ay marahang tinapik ang ulo ko.

"Thanks," I said. Kahit pa nasa ulo ko ang cap ay naamoy ko na kaagad doon ang amoy niya. His scent is so manly, hindi masakit sa ilong at nakakarelax pa rin!

He nodded, napatingin ako sa kanya. Tinanggal niya sa kanyang bulsa ang kanang kamay saka pinasadahan ang kanyang buhok. Since then, Gust's asset is his messy-clean cut hair.

May kinuha siya sa kanyang bulsa and now, he's wearing a wayfarers, at dama kong sa likod ng mga iyon ay ang magkasalubong niyang kilay.

"You're not wearing glasses anymore? Or you're wearing contacts?" I asked. Nang mapansing hindi siya nakasalamin simula pa man kanina.

"I got my eyes lasered. You didn't noticed?" He asked.

I shook my head, "Hindi...."

"I've been freed from glasses for almost two months and you didn't noticed even after our countless interactions?" Sa tono niya'y para bang hindi ako kapani paniwala.

But it's true though. After witnessing and seeing him with her girlfriend for countless times too, iniwasan ko nang alamin ang iba pang detalye tungkol sa kanya kaya maging ang pagsusuot ng glasses ay hindi ko na napapansin, kahit pa nakikita ko siya tuwing Linggo.

Oo nga, no? Going back to pieces of my memories during Sundays... Wala na nga siyang salamin.

"I don't always look at your face when we see each other at school, that's why I didn't noticed." I said truthfully. Hindi ko talaga kayang magsinungaling.

"But I always caught your stares," He annoyingly said.

Ang lakas ng loob niyang sabihin sa harap ko iyon as if na hindi ako mahihiya!

"But that doesn't mean na nahalata ko na, no! Kung nahalata ko, I won't ask.." I said, hindi ko alam kung bakit biglang nagtunog defensive ako.

Nagkibit balikat siya saka bahagyang humarap sa akin, "Do you like me with glasses or no?" He asked.

I sighed a bit and bite my lips.

I liked you with or without it, Gust.. But that was before....

"Does my opinion matters now?" Natatawa kong tanong.

Kailangan pang daanin sa tawa ang kabang namumutawi sa puso ko.

"Kind of.. That's why I'm asking,"

"Hmmm. Kahit ano, ayos lang sakin. G-gwapo ka pa din naman," I said.

He chuckled a bit and pinch my nose.... What the freak... He just pinched my nose and that's the cutest thing he ever did to me!

"Thanks for the compliment then?" Tawa niya.

"Y-You're welcome.." Sabi ko saka nagiwas nalang ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad.

Naririnig ko padin ang mumunting halakhak niya habang naglalakad kami kaya naman inaliw ko nalang ang sarili ko sa paligid.

We entered a familiar restaurant, I've been here before with my Mom, we usually eat here sa tuwing may agenda siya sa station. Maganda dito at relaxing ang ambiance.