You're My Tear || Taennie ✓

It's Over

Gördüyüm şey ile gözlerim sonuna kadar açıldı.

Taehyung eline bir tane karton kutu almış ve evdeki bazı eşyaları alıyordu.

Galiba kendi eşyalarını topluyordu.

"Taehyung. Ne yapıyorsun?"

"Bana inanmayan. Benim sevgime inanmayan birinin evinden bana ait olan eşyalarımı topluyorum."

"Yah. Taehyung. Onları yerine koy."

"Neden? Benim değil mi onlar?"

"Hayır onlar artık benim."

"Senin nereden oldu? Bundan sonra geçmişde yaşanan hiç bir şey umrumda değil. Bundam sonra sadece iki eski arkadaş ve iki iş arkadaşı olarak kalacağız. Bitti."

Söylediği son söz kalbimi deldi geçti resmen.

Gözlerim anında dolmuştu.

Ne kadar göz yaşlarımı tutmaya çalışsam da yapamadım.

Bir damla yaş sözümü dinlemedi ve sol yanağımdan boynuma doğru süzüldü.

Ne zaman bu kadar acımasız olmuştun Taehyung?

Eskiden ben ağladığımda sinirli olsan bile öfkeli gözlerle bakmazdın.

Bana hiç bir zaman bağırmazdın.

"Kalbini mi kırdım? Nasıl acıtıyor görüyor musun? Aynen benimde kalbim def ol git derken böyle kırılıyor. Böyle acıtıyor işte. Sen her zaman bana nefretle baktığında benimde kalbim böyle kırılıyor ve böyle acıyor. Şimdi beni anlıyor musun?"

Bir şey diyemedim.

Çünkü haklıydı.

Hemde çok haklıydı.

"Bir şey söyleyemiyorsun değil mi? Çünkü söylemeye hiç bir şeyin yok."

Sanki beynimi okuyordu.

Ne düşündüysem hepsini söylüyordu.

Beni aldırmadan kendine ait olan eşyaları ve bana aldığı eşyaları toplamaya geri döndü.

Hiç bir şey demeden istediyini yapmaya izin vermiştim.

Eşyaları topladı ve hiç bir şey demeden çıktı gitti.

Sadece bir şey hariç olamakla her şeyi götürmüştü.

Oda boymundaki Crystal Snow kolyesi.

Elimi boynumdaki kar tanesine götürdüm ve avcumda sıkarak ağladım.

Ağladım.

Sadece ağladım.

Haykıra haykıra.

İçimi döke döke ağladım.

Ne zamandan beri bağırarak ağlayamıyordum.

Sonunda içimi dökmeme yardımcı oldun Taehyung.

Teşekkür ederim Taehyung.

Birden omzuma konan ellerle bu ellerin sahibinin Taehyung olmasını diledin.

Ama nafile.

"Tamam unnie. Ağlama artık."

Hiç bir şey duyamıyordum.

Gittikce sesim kısılıyordu ve ağlamam daha da şiddetleniyordu.

Lalisa yanımdaydı.

Ama kendimi çok yanlız hiss ediyordum.

Hep yalnızdım.

Ama Taehyungun kendisi olmasa ona ait olan şeyler bir anlığına da olsa yanlızlığımı unutturuyordu.

Şimdi onlarda yoktu.

Cyrstal Snow hariç.

Her gece birlikte yazdığımız şarkıyı okuyarak uyumaya çalışıyordum.

Crystal Snow.

Bu şarkı bittiğinde kolyeyi bana almıştı ve o an kolyenin adını Crystal Snow koymuştum.

Keşke senide bu kolye gibi sım sıkı avcumun içinde tuta bilseydim Taehyung.

Sevgilerle AnGel.