You're My Tear || Taennie ✓

I protect you

2 hafta sonra.

Yazar'dan

Aradan 2 hafta geçmişti. Ama değişen pek bir şey yoktu.

Jennie hala komadaydı. Bebekse bir gün önce küvesten çıkarılmıştı.

Jennie'nin şimdiye kadar uyanması gerekti. Ama ters giden bir şeyler vardı.

Rose her gün konrtol ediyordu ama bir terslik göremiyordu.

Bebek küvesten çıktıktan sonra Rose onu Jennie'nin yanına getirdi.

Bir kaç dakikalık bebeği Jennie'nin yanına koydu.

Jennie sanki onu hiss etmişti. Sesini duyar duymaz gözünden bir damla yaş süzüldü.

Uyanmak istiyordu. Bebeğini doya doya sevip, öpüp, koklamak istiyordu.

Ama yapamıyordu. Uyanamıyordu.

Rose dayanamadı ve bebeği oradan almak istemese de aldı.

Bebeği orada çok tutamazdı.

SeokJin yine ajanlık yaparak haberleri noktasına kadar Taehyung'a yetiştiriyordu.

-Alo! Hyung. Jennie uyandı mı?

-Hayır daha uyanmadı. Demin Rose bebeği Jennie'nin yanına götürdü. Bebeğin sesini duyduğu an gözünden bir damla yaş süzüldü. Ağladı bildiyin.

-Telefonu onun yanına götüre bilir misin?

-Tamam.

-Hyung sen birtanesin ya. Jung Mi'nin fotoğrafını hala saklıyorum.

-Jung Mi kim?

-Kızım.

-Oğlum sen salak mısın? Çocuğa daha isim koyulmadı.

-Yanılıyorsun. Biz çoktan adını koymuştuk bile.

-Vay be. Hızınıza yetişemiyorum.

-Telefonu götürüyor musun?

-Tamam.

SeokJin gizlince Jennie'nin olduğu odaya girdi ve telefonun sesini açarak Jennie'nin yanına koydu.

-Beni duyduğunu biliyorum. Benden nefret ettiğinide biliyorum. Ama kızımız için uyanman gerek. Benim için olmasada kızımızın geleceği için uyanmalısın. Ben onun babası ola bilirim ama senin kadar ona iyi bakamam. Sen çok güçlüsün. Ve bunuda yeneceğine eminim. Seni ve kızımızı bu dünyada her şeyden çok seviyorum. Siz benim karanlık dünyama güneş gibi doğdunuz. Sizi seviyorum. Sizi bu hayatta her şeyden çok seviyorum. Içinde bana karşı küçücük bir sevgi varsa eğer uyan. Kızın için uyan. Seni seviyorum........

Ve telefonu kapatmıştı.

SeokJin çok üzülüyordu. Taehyung'u öyle çaresiz bir şekilde gördükçe kötü hiss ediyordu.

Jennie'nin yanındaki telefonu aldı ve odadan çıktı.

SeokJin dalgın bir şekilde koridorda oturmuştu.

Jisoo bunu gördü ve endişeyle SeokJin'in yanına gitti.

"Jin. Neyin var hayatım?"

"Sana bir şey söylesem kızmazsın değil mi?"

"Mesela ne?"

"Ben her şeyi Taehyung'a söyledim."

"Nasıl yani? Bebeği falan mı?"

"Evet. Hepsini söyledim çünkü bilmeye hakkı var."

"Aslında bir tarafdan doğru yapmışsın. Ama aramızda kalsın. Jennie bilmesin."

"Zaten bildi o da. Konuştu."

"Nasıl yani? Jennie uyandı mı?"

"Yok. Taehyung telefonda konuştu. Büyük ihtimal söylediklerini duydu."

"Uyansa da bebeği kucağına alsa. Ay Jin bebek çok tatlı ya."

"Şimdi bebek sevdasına mı düşdün?"

"Neresi kötü? Minnoş bi bebek sana ne yapacak ki?"

"Ben kıskanıyorum. Sonra bana zaman falan ayırmazsın. Sinrim bozulur."

"Diyorsun?"

"Diyorum."

3 saat sonra.

Rose koşarak Jennie'nin odasına girdi. Bunu gören Jisoo koşarak Rose'nin arkasınca odaya girdi.

"Rose ne oldu?"

Jisoo gülerek ona el sallayan Jennie'yi gördüğünde dili tutuldu resmen.

"İnanamıyorum. Uyandın. Tanrım şükürler olsun. Sonunda uyandın."

"Bebeğim nerede. Onu buraya getirin."

"Tamam. Biraz kendine gel getiricem."

"Şimdi getirsen?"

"Bir kez bile beni dinlemiyceksin değil mi?"

"Sence?"

"Tamam getiriyorum."

Rose bebeği getirmek için gittiğinde Jennie yavaşca SeokJin'e seslendi.

"SeokJin?"

"Efendim?"

"Teşekkür ederim."

"Bir şey değil." Dedi ve gülümsedi.

Rose bebeği getirdi ve Jennie'nin kucağına verdi.

"Tanrım çok küçük."

Jennie kucağındaki bebeğini o kadar korkarak tutuyordu ki sanki her an kırılacak narin bir şeydi.

Bebeğine sarıldı, tombul yanaklarını öptü ve kokusunu doya doya içine çekti.

Her kokladığından gözleri yaşarıyordu. Ağlamak üzereydi ama ağlamak istemiyordu.

"Seni her şeyden koruyacağım güzel kızım. Çünkü söz verdim."

Sevgilerle AnGel.