💕💕မမြင်နိင်သောချစ်ခြင်း💕💕(Love never sees)(Completed)

💘💘part_9💖💖

[Unicode]

နံနက်ခင်းရဲ့နေရောင်ခြည်က ပြတင်းမှတစ်ဆင့် အခန်းထဲသို့ဖြာကျနေသည်။ရှောင်ကျန့်တစ်ညလုံးစဉ်းစားခန်းဝင်နေသောကြောင့် မိုးလင်းခါနီးမှအိပ်ပျော်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

အိပ်ရေးမဝလို့ပဲလား ခေါင်းကတစ်ဆစ်ဆစ်နဲ့ကိုက်နေလိုက်တာ..လူက နိုးနေပြီဖြစ်သော်လဲ ငုတ်တုတ်ထထိုင်ပြီးကာမှ ပြန်ငိုက်နေမိပြန်တယ်

"ဟေ့ရောင် ရှောင်ကျန့် တရားမှတ်နေတာလား"

"အမလေး...လန့်တာကွာ မင်းကလဲ"

~ငိုက်နေတာလေးတောင် ဘယ်ပျောက်သွားလဲမသိဘူး အဲ့ဒီကျန်းချန်စုတ်ဟာလေ~

"လန့်မနေနဲ့ ထတော့ မင့်ရဲ့ မားဆီသွားရအုန်း‌မယ်လေ"

"အင်း"

ရှောင်ကျန့်လဲ ကျန်းချန်ရဲ့သတိပေးမူကြောင့် မထလို့မဖြစ်တော့ ..မထချင်ထချင်နဲ့သာ ရေချိုးခန်းဆီသို့....

**********

"မား.."

"ဟင် သား ကျန့်ကျန့် ဖုန်းမဆက်ဘာမဆက်နဲ့ရောက်ချလာတယ် ဆိုစမ်းပါအုန်း ငါ့သားလေးမုန့်ဖိုးပြက်သွားလို့လား"

"မဟုတ်ပါဘူး မားရဲ့"

"အော အားချန်ရောပါတာလား"

"ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ မောနင်းပါဗျ"

"မောနင်းပါ သားရေ လာ လာကြ "

မားက သူတို့ရှေ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်လိုက်တယ် ကျန်းချန်ကတော့ သူ့ဘေးတွင်ထိုင်ကာ စိတ်ဝင်စားစရာ ဇာတ်လမ်းကြည့်ရတော့မည့်လူလို စောင့်မျော်လျှက်..။

ရှောင်ကျန့်ကအရင်စကားစလိုက်တယ်..။

"မား ..မားကိုလေ သားမေးစရာလေးနည်းနည်းရှိလို့"

"သားရယ် သားအမိချင်းကိုများ မေးစရာကနည်းနည်းများများပြောနေရသေးလား သားမေးချင်တာအကုန်မေး မားသိရင်ပြောပြမှာပေါ့"

~မားကတော့ ပြုံးရွှင်နေတဲ့မျက်နှာနဲ့ ပြောနေပေမယ့် သားစိတ်ထဲမှာ ဘဝင်မကျတာတွေဖြစ်နေတယ် မားရယ်~

"မား **ဝမ်အိမ်တော်**ဆိုတာကိုသိလား"

မားရဲ့မျက်နှာမှာ အံ့ဩမူတွေကိုတွေ့လိုက်ရတယ် ~မား တကယ်ပဲ သိလား~