[Unicode]
သူရိန်နေမင်း ရောင်ဝါလင်းတော့ ပြတင်းမှတစ်ဆင့်ကျရောက်လာတဲ့ အနွေးဓာတ်ငွေ့ငွေ့က နိုးထရတော့မည်ဆိုတာကိုသတိပေးနေသယောင်။
မျက်လုံးတွေကိုအားယူပြီးဖွင့်တော့ ပထမဆုံးမြင်ရတာက သူသိပ်ချစ်မြတ်နိုးရတဲ့ ကလေးလေးရဲ့မျက်နှာကြောင့် ပြုံးလိုက်မိတယ်။
မနက်ခင်းရဲ့အားဆေးလေးဆိုရင်လဲ မမှားတဲ့ ဒီကလေးလေးက ဘာလို့များစွဲအားတွေပြင်းနေရတာလဲဆိုတာ သူမသိ ။
အခုသူသိတာကတော့ ဒီကလေးလေးကိုဖက်ပြီး ဆက်အိပ်ချင်နေသေးသည်ဆိုတာပင်။
ရိပေါ်လေးက ဘေးစောင်းအနေအထားနဲ့အိပ်နေတာမို့ ခေါင်းအုံးနဲ့ပုခုံးကြားမှာလွတ်နေတဲ့ သူ့လက်ကို လျှိုထားရမှ အသာလေးဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။
ရိပေါ်လေးနိုးမည်ဆိုးလို့ အသာလေးဆွဲထုတ်လိုက်ပေမယ့် ရိပေါ်လေးက သိတဲ့အလား သူ့လက်ကိုကိုင်ထားလိုက်တယ်။
"ဟင် ကလေးကနိုးနေတာလား"
"ကိုကိုက ကလေးဘေးကနေ ဘာလို့ထွက်သွားဖို့ကြိုးစားနေတာလဲ"
ရိပေါ်လေးက မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားဆဲပဲ အိပ်ချင်မူးတူးအသံလေးနဲ့ပြောလာတယ်။
*ဟဲ့ ဗုဒ္ဓေါ*
စိတ်ထဲက အံ့ဩလွန်းလို့ ဘုရားပင်တလိုက်မိတယ်။မနက်မိုးလင်းလို့ထဖို့လုပ်နေတာကို မသိရင်ပဲ အပြီးထွက်သွားတော့မယ့်အတိုင်း။
"ကလေးလေး မိုးကလင်းနေပြီလေ ကိုကိုကုမ္ပဏီသွားဖို့ပြင်ဆင်ရအုန်းမယ် ဒါကြောင့်ပါနော် ကိုကိုက ကလေးဘေးကနေထွက်သွားချင်ပါ့မလား အကြာကြီးဖက်ပြီးအိပ်နေချင်သေးတာ"
"ဟိဟိ တကယ်လား အဲ့ဒါဆို အခုပဲဖက်ပြီးအိပ်လိုက်တော့"
ရင်ခွင်ထဲခေါင်းအပ်ပြီးခါးကိုဖက်လာတဲ့ ကလေးလေးကြောင့် သူအသည်းယားစွာ ပြန်လည်ဖက်ထားမိလိုက်တယ်။
"ကိုကိုက အဖိုးကြီးဖြစ်နေပြီလား"
"ဟင် ဘာလို့လဲ ကလေးရဲ့"
"မနေ့က ဒေါက်တာပြောသွားတာမေ့နေပြီလား ဒီနေ့ကစပြီး ကိုကို ရိပေါ်နဲ့အတူအိမ်မှာနေရမယ်လေ"
YOU ARE READING
💕💕မမြင်နိင်သောချစ်ခြင်း💕💕(Love never sees)(Completed)
Fanfiction[Unicode] ရှောင်ကျန့်က အက်စီဒင့်တစ်ခုကြောင့် သူ့ကိုမွေးစားခဲ့ကြတဲ့ရိပေါ်ရဲ့မိဘတွေကိုမေ့သွားပြီး မထင်မှတ်ပဲ မိဘအရင်းတွေရဲ့မွေးစားခြင်းကိုခံခဲ့ရပြန်တယ်။ရိပေါ်တို့မိသားစုလေးဟာကံကြမ္မာရဲ့လှည့်ကွက်နဲ့ ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရတဲ့အခါ ရှောင်ကျန်ကအတိတ်ကိုဘယ်လိုပြန်ရှာ...
