Ang Manyak kong Jowa (Completed)

Continuation 23

Mainit na kaganapan ang nangyayari sa amin ng lalaking mahal ko.

I can feel his warm breath and warm kiss sa bawat parte ng aking katawan.

I also like the way how he touched my body.
Para akong lumilipad sa langit dahil sa sarap na nararamdaman ko.

He was about to remove my bra, kaso hindi niya ito naituloy nang mag-ring ang telepono niya.

"Tsk. Istorbo.", rinig kong bigkas nito at umalis sa pagkakapatong sa akin.

"Sino 'to?", kalmadong tanong niya, when he answered the call.

Hindi ko narinig ang sinasabi ng kausap niya, but because of his expression and his voice, nagkakaroon ako ng idea kung ano ang pinag-uusapan nila.

"I'm busy dad. Sa ibang araw na lang tayo magkita.", wika nito na hindi maipinta ang mukha.

"--Pwede bang maghintay ka? Busy nga ako. At kung tungkol 'yan sa kasal, hindi ako papayag. Ayokong sumang-ayon sa gusto mo.", galit na saad niya.

Pareho pala ang ugali namin ni Tyler.
Pareho kaming nawalan ng respeto sa magulang dahil sa sitwasyon na binigay nila.

Muli akong napatingin sa binata nang bigla itong natahimik.

Kasabay no'n, ngumiti siya sa akin.

Medyo naguluhan ako sa inasta nito dahil agad napawi ang inis niya.

And I guess, meron pang sinabi ang kanyang ama.

"Then, that's a good news dad. Sige, pumapayag na akong magpakasal. I want to meet the girl you're talking about.", masayang turan ng lalaki.

Tila sinaksak naman ng maraming kutsilyo ang dibdib ko dahil malinaw kong napakinggan ang pagpayag niya.

Hindi ako tanga at lalong hindi ako manhid para 'di 'yon maintindihan.

Isa lang ang ibig sabihin ng lahat, hindi ako ang babaeng pakakasalan ni Tyler.

He lied to me.
At yung pangako niya, alam kong hindi niya na 'yon tutuparin.

Kinuha ko ang kumot sa tabi, at tinakip ko ito sa aking sarili.

I silently cry.
And I silently hurt.

"Mag-ayos ka na Shamyka. May importante tayong pupuntahan.", pahayag nito nang tumayo siya.

Hindi ako kumilos. Nanatili akong nakahiga, kasi until now, patuloy pa rin sa pag-agos ang luha ko.

Eto ang unang beses na umiyak ako dahil sa lalaki.

"Shamyka, gumalaw ka na d'yan.", ulit na sabi ni Tyler.

Inalis nito ang kumot na nakatakip sa akin, kaya nakita niya ang pag-iyak ko.

"Why are you crying?", he asked.

"None of your business. Uuwi na ako.", sagot ko at akma na sanang tatayo.

"Shamyka.",

"What? Diba aalis ka? Makikipagkita ka sa dad mo at sa FIANCE MO?", madiing sambit ko.

"--Sabagay, stupid question ang tinanong ko.", I said as I continue.

Tumayo na rin ako kasabay ng pag-ayos ko ng damit.

"I got it. Umiyak ka ba dahil sa nalaman mo?", tanong nito na alam kong nakangiti ang bibig.

Pataray ako na tumingin sa kanya at pinunasan ko ang luha sa aking pisngi.

"Pumayag kang magpakasal, Tyler. So what do you expect? Magcelebrate ako ha? Dahil yung taong minahal ko na, ayon nasa ibang babae na. Ganon ba ang gusto mong gawin ko?", sakratiskong turan ko sa kanya.

But he just hug me tight.

"Please don't cry, babe. Ayokong umiiyak ka. At ayokong nagkakaganyan ka.", malungkot na wika niya.

"L-let me go! Ano ba! 'Wag mo na akong paasahin! Pumunta ka na do'n sa magiging asawa mo!", pagsisigaw ko habang tinutulak siya palayo.

"Shamyka, makinig ka sa akin. Hindi ako ikakasal sa iba. Because you're the one I'm going to marry. Ikaw ang fiance ko. Tayong dalawa ang magkakatuluyan.", litanya ni Tyler dahilan para mapahinto ako.

"W-what did you say?",

"Nung kausap ko si dad, sinabi niya ang pangalan ng babaeng pakakasalan ko. At pangalan mo ang binanggit niya. Kaya sobrang saya ko nang sabihin niya 'yon.",
"--And I was about to surprise you, kaso umiyak ka pala. So sorry for making you cry babe, it's not my intention.", pagpapaliwanag nito.

Yung kaninang sakit, napalitan ng saya.

I can't imagine na s'ya ang mapapangasawa ko.

Hindi kasi sumagi sa isip ko na si Tyler pala ang lalaking tinutukoy nila mama at papa.

____END OF CHAPTER 23___