Ang Manyak kong Jowa (Completed)

Chapter 26

Chapter 26

Shamyka POV:

"Tyler, where are we going?", pagtatanong ko nang hilahin niya ako palabas.

"Hotel.", tipid nitong sagot.

"A-ano? Wait, gagawin mo ba talaga?", muli kong turan.

This time, nasa harap na kami ng kotse.

Kaya pumasok na ako at pumasok na rin siya.

"Gagawin mo ba talaga yung sinabi mo?", I asked him again.

Inulit ko 'to para masiguro kong narinig niya ito.

"Why not?", bigkas ng lalaki.

Inayos niya ang seatbelt ko bago niya pinaandar ang kotse.

"Pero hindi pa tayo kasal.", litanya ko para kontrahin siya.

"Ikakasal din naman tayo.", saad nito habang nagmamaneho.

"Ayoko.", seryoso kong tugon.

"Babe.", sambit niya at tinapunan ako ng tingin.

"Look Tyler, alam kong manyak ka, and I admit na manyak rin ako, but we don't need to this now. May tamang araw para dito.", wika ko na may pagsasalubong na kilay.

"Tamang araw? Tsk. Kalokohan.", asar na turan niya.

"Bakit ba biglang nagbago ang isip mo? You said a while ago na handa kang maghintay para sa kasal natin, tapos ngayon, ganyan ka?", curious kong tanong.

"Dahil kay Steven, Shamyka. Because of him, I want to do this.", pagsasagot niya na may selos sa tono.

"What?",

"Hays. Ba't ba ang slow mo pagdating sa ganitong bagay? Hindi mo ba halata kanina? May pagbabanta ang boses niya. At alam ko kung ano ang tumatakbo sa isip ng kapatid ko.", galit nitong sabi.

"Then we should do something. Pero hindi sa ganitong paraan.", inis kong turan.

Lumaki naman ang mata ko nang ihinto niya bigla ang kotse.
Kasabay no'n, hinalikan niya ako ng husto sa labi.

Masyadong diin ang pagkakahalik niya kaya medyo dumugo ang babang labi ko. I already taste my blood, but he continue kissing me.

"Hmm--Tyler, hmmm ano ba! Tumigil ka--hmm.", pagtutulak ko rito sa kalagitnaan ng halik nito.

Kaso hindi ko makaya.
Hindi ko siya magawang tulakin palayo sa akin dahil sa lakas ng pwersa ni Tyler.

I don't have choice kundi ang hayaan na lamang ito. At sa kabila no'n, I cry silenty.

And that the sign na huminto siya bigla. I can't see his face dahil nakayuko ako.

"I'm sorry, Shamyka. Hindi ko sinasadya--", He was about to touch my hand pero kaagad ko itong iniwas.

"H'wag mo akong hawakan.", matigas kong sambit.

"B-babe, please--",

"Sabi ng, 'wag mo akong hawakan! Hindi mo ba 'yon maintindihan?!",

"---I thought you respect me! But shit! Respeto ba ang tawag dito? You forced me! Para mo akong nire-rape!",

"Shamyka--",

"Don't you dare mention my name. Nakakadiri ka!", sigaw ko sa binata.

Binuksan ko ang pinto ng kotse at bumaba na.

Ayoko munang sumama sa kanya.
Pakiramdam ko, ibang Tyler ang kasama ko kanina.

Nakakatakot siya!

___

Sa bahay na ako dumiretso matapos kong bumaba sa kotse ni Tyler.

Kailangan ko munang mapag-isa para makaisip ng maayos.

To be honest, mahal ko naman siya.
Kaso nga lang, mali ang ginawa niya kanina.
Kahit ayaw ko, dinaan niya ito sa rahas para makuha ang gusto.

Napahiga ako sa kama habang mariin kong hinihilamos ang kamay sa aking mukha.

Pakiramdam ko, magiging awkward ako bukas. Magiging awkward akong makita at makausap siya dahil sa nangyari.

"Oh Shamyka, akala ko ba magkasama kayo ni Tyler?", tanong ni mama nang pumasok ito sa kwarto.

"Mom, stop mentioning his name. Wala ako sa mood.", sambit ko habang nakatakip ang mukha.

"Anong wala sa mood? Eh kanina nga, ang saya-saya mo pa.", saad niya nang umupo sa gilid ko.

"Long story mom. So please, I need to rest. Bukas na lang tayo mag-usap.", paki-usap ko rito.

"Okay hija. Goodnight.", saad niya kasabay ng paghalik nito sa noo ko.

Lumabas na si mom ng kwarto.
Kaya pinili kong ipikit na rin ang mata.

It's already 7:00pm, gusto ko ng matulog ng maaga.
Pero shit! Bumabalik sa isipan ko ang halik na pinagsaluhan namin ni Tyler.

But speaking of him.
Biglang nagring ang cellphone ko.

Wala ng ibang bubungad sa screen kundi ang pangalan niya.

Pinabayaan ko lang na tumunog ito at hindi ko sinagot ang tawag ng binata.

Pero masyado s'yang makulit. At talagang nag-voice record pa.

"Shamyka, answer my call. Gusto kong mag-usap tayo. Nandito ako sa labas ng bahay niyo. I'm waiting here babe. Sana lumabas ka. Hindi ako aalis hangga't hindi mo ako pinapatawad.", 'Yan ang litanyang narinig ko mula kay Tyler.

Awtomatikong napabangon ako at bahagya kong sinilip sa binatana kung nando'n ba talaga siya.

And yes, nando'n nga ang lalaki.
Nakatayo ito habang nakatingin sa bahay namin.

"Bahala ka d'yan sa buhay mo.", tanging bigkas ko at muli akong bumalik sa pagkakahiga.

Oo na, hindi ko siya kakausapin.
Manigas siya sa labas!

Nakakabwisit!

___END OF CHAPTER 26___

©Binibining_Timoji