Zawgyi
Jiyangသည္ စိတ္ေအးေအးထားကာ အိပ္ခန္းထဲမွ အျပင္သို႔ ထြက္လာၿပီး အေျခအေနကိုၾကည့္လိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ေရမဆင္တဆင္နဲ႔ထြက္လာေသာေၾကာင့္ ေရစေတြရြဲေနတဲ့ ဧည့္ခန္း၊ အခုထိမစား
ရေသးေသာ ဆန္ျပဳတ္၊ သူ႔အဝတ္ေတြ တစ္ထည္မ
က်န္ဆြဲထုတ္ၿပီး ဖက္အိပ္ထားေသာေၾကာင့္ ေၾကမြေန
ေသာ အကၤ်ီေတြ၊ Jiyangသည္ သည္းခံႏိုင္သည့္အ
တိုင္းအတာ လြန္သြားရာ အခန္းထဲသို္ျပန္ဝင္သြားၿပီး
ကုတင္ေပၚအသာေလးတတ္ကာ Haoxuanကို အ
ထက္စီးမွ ေန၍ အုပ္မိုးလိုက္သည္။ Jiyangအရိပ္က်
လာကာ Haoxuan သည္ အိမ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ႏိုးလာၿပီး
"အဲ..ကိုကို..ျပန္လာၿပီးလား...ဘာလို႔ကြၽန္ေတာ့အ
ေပၚကို တတ္ေနေနရတာလဲ...ဘာလဲ..ကြၽန္ေတာ့နဲ႔
ခ်စ္တင္းေႏွာမလို႔လား...ဒါဆို...အၾကင္နာေလးေတာ့
အရင္ေပးသင့္တယ္...လာပါအံုး..."
Jiyangသည္ ဟုတ္တိပက္တိနဲ႔ Haoxuanရဲ႕ႏႈတ္ခမ္း
အနားသို႔တိုးသြားၿပီး
"မင္း...ေသၿပီးဘဲ..."
"အမ္....အား....အားယား...နာတယ္...ကိုကို..နာ
တယ္...."
Jiyangရဲ႕စကားေၾကာင့္ Haoxuanသည္ တစ္ခ်က္
ေၾကာင္သြားၿပီးေနာက္ Jiyangသည္ Haoxuanကို
ေမွာင္ခံုလုပ္ၿပီး အေပၚမွ တတ္ဖိကာ ေျခေထာက္ကို
လွန္ခ်ိဳးေလသည္။ Haoxuanတစ္ေယာက္ ငယ္သံ
ပါေအာင္ေအာ္ကာ
"အား....နာတယ္လို႔...ကိုကို...ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္လို႔
လဲ...အား...ျဖည္းျဖည္းလုပ္ေလဗ်ာ...အားယား.."
"မင္းဘာလုပ္ခဲ့လဲ ျပန္စဥ္းစားဖို႔ အခ်ိန္၃မိနစ္ေပး
မယ္..."
"ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္ဘာမွ မလုပ္ဘူးေလ...အား...
ေတာ္ပါေတာ့ဗ်ာ...ကြၽန္ေတာ္ေခါင္း႐ိုက္ခံထိတာ
ထက္ေတာင္ နာေသးတယ္..."
Jiyangသည္ Haoxuanေက်ာ္ေပၚတြင္ ပတ္လက္ေန
ၿပီး ေျခဖဝါးမွ ဒူးေခါင္းအထိ လွန္ခ်ိဳးေနသည္။
ေအာက္တြင္ ယက္ကန္ယက္ကန္ႏွင့္ ငါးလိုမ်ိဳးေရကူး
ေနေသာ Haoxuan ေလးကေတာ့ မ်က္ရည္ေလးပါ
စို႔လာေလသည္။ ၁၀မိနစ္ၾကာၿပီးေနာက္ ေခါင္းတြင္
အသစ္လဲထားေသာ ပက္တီးေလးကိုပတ္ကာ ကုတင္
ေအာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ေနေသာ
Haoxuan..ေဒါသေတြအေထာင္းေထာင္းႏွင့္ ကုတင္
ေပၚမွစိုက္ၾကည့္ေနေသာ Jiyang...Haoxuanသည္
ဒူးေထာက္ၿပီးေခြေနတာ ၾကာသည္ႏွင့္ Jiyangအား
"အာ...ကိုကို ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္လို႔လဲ...ေျပာျပမွသိ
မွာေပါ့ဗ်..."
"ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ေရစင္ေအာင္သုတ္ရမယ္ဆိုတာ မ
သိဘူးလား..."
"သိတယ္..."
"ဒါဆို ဘာလို႔ ေရဆက္လက္နဲ႔ အျပင္ကိုထြက္လာၿပီး
ရႊဲေအာင္လုပ္ထားတာလဲ..."
"အဲ...ဟို...ကိုကိုအိမ္ကို ပက္ၾကည့္ဖို႔မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့
လို္႔ပါ..."
"ေနာက္တစ္ခ်က္....ငါ့အကၤ်ီေတြကို အကုန္ယူထုတ္
ၿပီး အိပ္ေနရတာလဲ..."
"ကိုကို ကိုယ္သင္းရနံ႔ရေအာင္လို္႔ပါ..."
"ဘယ္လိုအဓ္ိပၸါယ္မ႐ွိတဲ့ ဆင္ေျခေတြလဲ...ဟူး..."
"ကိုကို...ကြၽန္ေတာ္ဗိုက္ဆာတယ္...ဂြီ...ဂြီ... "
Jiyangသည္ ကုတင္ေပၚမွ ထသြားၿပီး အျပင္ထြက္
ၿပီး စိုရႊဲေနတဲ့ေရေတြကို သြားသုတ္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဝင္
ေလသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ၌ အရသာ႐ွိတဲ့ဟင္းေတြကို
ခ်က္ျပဳတ္ေနစဥ္ အခန္းထဲတြင္ Haoxaun ကေတာ့
သူဖြထားတဲ့ အဝတ္ေတြကိုျပန္ေခါက္ေနရင္း သူ႔စိတ္ထဲ၌
"ဒီလိုအေျခအေနက လင္မယားေတြလိုဘဲ...ဟီးဟီး..
ခံစားခ်က္ေလးက မဆိုးပါဘူး...ငါေလး...ကိုကို္႔အိမ္
ကို ေျပာင္းလာရင္ ေကာင္းမယ္..."
တစ္ေယာက္ထဲ စဥ္းစားရင္း ႀကိတ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။
အဝတ္မ်ားကို ေခါက္အၿပီး ဟင္းအနံ႔ေၾကာင့္ အခန္း
ထဲမွ မီးဖိုေခ်ာင္ဆီ သို႔ေျပးထြက္လာၿပီး ဟင္းခ်က္ေန
ေသာ Jiyangရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို ေသခ်ာစြာစိုက္
ၾကည့္ေနသည္။ Jiyangတစ္ေယာက္ စိတ္ပါေနခ်ိန္
တြင္လHaoxuanသည္ အေနာက္မွေျခသံလံုလံုျဖင့္
ေရာက္လာၿပီး ခါးကိုသိုင္းဖက္လိုက္သည္။ Jiyang
က Haoxuan ႀကိဳက္တဲ့အသားေခ်ာင္းေလးေတြ
ေၾကာ္ေနရင္းလန္႔သြားကာ
"မင္းဘာလုပ္..."
"ဒီတိုင္းေလး...ခဏေလာက္ေပးေနပါ...အေမ့ကိုသ
တိရလို႔..."
"ေတာ္ၿပီး..စားပြဲမွာ သြားထိုင္ေတာ့...စားဖို႔အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီး..."
ေနမေကာင္းတဲ့Haoxuanအတြက္ကေတာ့ ပုဇြန္ေတြ
နဲ႔ျပဳတ္ထားေသာ ဆန္ျပဳတ္၊ သူႀကိဳက္ေသာ အသား
ေခ်ာင္းေတြကို သူ႔အေ႐ွ႕သို႔ ခ်ေပးလိုက္ရာ Haoxuan ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာ္တတ္သြားေလသည္။ Jiyangကေတာ့ ခ်ဥ္စပ္ဟင္းေလးနဲ႔ ထမင္းျဖဴေလး
ကို ခ်ထားေလရာ Haoxuanရဲ႕လက္သည္ အခ်ဥ္ပါးကန္နားသို႔ ေရာက္သြားေလသည္။ တိတ္တိတ္ေလး
လွမ္းယူဖို႔လုပ္ေပမဲ့လည္း Jiyangရဲလက္ကအရင္
ေရာက္လာၿပီး ႐ိုက္ထုတ္လိုက္ေလသည္။ Haoxuan
က
"အား....ဒီေန႔ ကိုကို႔ဆီကဘဲ အ႐ိုက္ခံအခ်ိဳးခံေနရ
တယ္..."
"ေနမေကာင္းဘူးမဟုတ္လား...ဆန္ျပဳတ္ဘဲေသာက္..."
"အာ...ေသာက္ဘူး....ဘာအရသာမွမ႐ွိဘူး...ၿပီး
ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေနေကာင္းေနၿပီး..."
"တဂယ္ေနေကာင္းေနၿပီးလား..."
"ဟူတ္...ဟုတ္..."
Haoxuanသည္ အခ်ဥ္ဟင္းေလးစားခ်င္လြန္းလို႔
ေခါင္းကို အဆက္မျပတ္ညိတ္ေလသည္။ Jiyang
က ျပံဳးျပံဳးႀကီးျပံဳးလိုက္ရာ Haoxuanက
"ဘာလို႔အဲ့လိုႀကီးျပံဳးေနတာလဲ...ေၾကာက္စရာႂကီး"
"ေနေကာင္းၿပီးဆို ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ေတာ့..."
"ဗ်ာ...ျပန္ဘူး...ျပန္ဘူး...ကိုကိုနဲ႔ဘဲေနမွာ.."
"မင္းအေဖလိုက္႐ွာေနလိမ့္မယ္..."
"အေဖ အိမ္မွာမ႐ွိဘူး...ႏိုင္ငံျခားသြားတယ္..အနည္း
ဆံုး တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာလိမ့္မယ္..."
"အဲ့ဒါငါ့နဲ႔ဘာဆိုင္လဲ....ေနေကာင္းၿပီးဆိုျပန္ေတာ့...
အဲ့မွာဆိုရင္ အေကာင္းဆံုးေရာဝန္ေတြ႐ွိတယ္..."
"အားယား...ေခါင္းကနာတယ္...(ခ်က္ခ်င္းဘဲ..မာ
ယာမ်ားတဲ့ seme😂😂)"
Jiyangက စိုးရိမ္သြားၿပီး
"ဘယ္နားက နာေနတာလဲ...အိပ္ယာမွာ သြားလွဲမ
လား..."
"အခု ကြၽန္ေတာ္ေနမေကာင္းျပန္ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့
ေမာင္းမထုတ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္...ကိုကိုတိုက္တဲ့ဆန္ျပဳတ္လဲ
စားပါ့မယ္...ေနာ္ေနာ္...ေနာ္..."
"ဟူး....ဆန္ျပဳတ္အရင္စားလိုက္...ၿပီးရင္ေဆးခန္း
သြားရေအာင္..."
"ဟုတ္ကဲ့...ကိုကို...ကိုကိုက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ
ဘဲ..ဟီးဟီး...စားၿပီး..စားၿပီး..."
ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့စကားေလးၾကားလိုက္တာနဲ႔
Jiyangရဲ႕ရင္ေတြ လွပ္လွပ္ လွပ္လွပ္နဲ႔ခုန္သြားေလ
သည္။ သူတို႔ထမင္းစားေနခ်ိန္တြင္ တစ္ေယာက္
ေယာက္ ဘဲလ္လာတီးေသာေၾကာင့္ Jiyangက ေနရာ
မွထသြားၿပီး တံခါးသြားဖြင့္ေလသည္။ Jiyangေနရာ
မွာ မ႐ွိတုန္း Haoxuanသည္ Jiyangကိုလွမ္းၾကည့္
ၿပီး Jiyangပန္းကန္ထဲမွ အခ်ဥ္ဟင္းရည္ေလးကို ခပ္
ေသာက္လိုက္ေလသည္။
"အင္းးး.. .ေသာက္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ...ကိုကိုခ်က္
တဲ့ဟင္းေတြက အေကာင္းဆံုးဘဲ..."
တစ္ေယာက္ထဲ Jiyangရဲ႕ဟင္းရည္ေတြကို ခပ္
ေသာက္ေနေလသည္။ Jiyangသည္ ေၾကေနေသာ
အဝတ္ကိုမီးပူျပန္တိုက္ရန္ ပင္မင္းဆိုင္သို႔ပို႔ရန္ လာ
ယူေသာသူျဖစ္သည္။ အဝတ္ေတြအပ္ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္
ထဲျပန္ဝင္လာၿပီး ေနရာ၌ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ အခ်ဥ္
ဟင္းပန္းကန္၌ ေလ်ာ့ေနသည္ကိုသတိမထားမိဘဲ
ျပန္စားေနသည္။ Haoxuanကေတာ့ သူ႔အႂကံေအာင္
ျမင္သြားေသာအၾကည့္နဲ႔ Jiyangကို မ်က္လံုးလွန္
ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေပ်ာ္ေနေတာ့သည္။
........
readerတို႔...ခ်စ္တယ္
ေနာ္...ေဝဖန္ေပးၾကပါအံုးေနာ္....😘😘
#Kyelsin
YOU ARE READING
ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)
Romanceခပ္ဆိုးဆိုးေက်ာင္းသားေလးနဲ႔ စည္းကမ္းတင္းၾကပ္တဲ့ဆရာေလးတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ ခပ်ဆိုးဆိုးကျောင်းသားလေးနဲ့ စည်းကမ်းတင်းကြပ်တဲ့ဆရာလေးတို့ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်
