ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)

Part-18

Zawgyi

Jiyangသည္​ က်ယ္​​ေလာင္​စြာ​ေအာ္​ၿပီး ​ေစာင္​ကိုလွန္​
ကာ ​မ်က္​လံုးက ​ေစာင္​​ေအာက္​သို႔​ေရာက္​သြား​ေလ
သည္​။
"ငါ...ငါ​့​ေဘာင္​းဘီ​ေကာ...ဝါးးးး.. .ညကဘာ​ေတြျဖစ္​
သြားတာလဲ...အရက္​​ေသာက္​ၿပီး​တဲ့အထိ​ေတာ့ မွတ္​မိ
တယ္​...ၿပီး​ေတာ့...သူ..ငါ့ကို..နမ္​း..နမ္​း...ဟမ္​...
နမ္​းတယ္​!.....အား.....ဘယ္​လို​ေတြျဖစ္​ကုန္​တာလဲ.."
Jiyangသည္​ ႐ွက္​စိတ္​​ေတြျပင္​းထန္​ကာ ႏွစ္​​ေယာက္​
အတူျခံဳထား​ေသာ​ေစာင္​ကို တစ္​​ေယာက္​ထဲသိမ္​းပိုက္ကာ ​ေစာင္​ႏွင္​့တစ္​က္​ိုယ္​လံုးကို ပတ္​ခ်ၿပီး မ်က္​ရည္​မ်ားစို႔လာ​ေလသည္​။ ​ေစာင္​မ႐ွိ​ေတာ့ဘဲ ​ေစာင္​လိုက္​
စမ္​း​ေန​ေသာ Haoxuanက အိမ္​ခ်င္​မူးတူးနဲ႔ ထလာ
ၿပီး
"ကိုကို..ဘာ​ေတြျဖစ္​​ေနတာလဲ..."
"မင္​း...မင္​း...မင္​း...ငါ့ကိုဘာလုပ္​လိုက္​လဲ..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​?..ကြၽန္​​ေတာ္​ဘာလုပ္​လို႔လဲ..."
"ငါ့...ငါ့အဝတ္​​ေတြ​ေကာ...ဘာလို႔ကြၽတ္​​ေနတာလဲ"
"​ေအာ္​...အဲ့တာလား..."
"ည...ညက...ဘာမွမျဖစ္​သြားပါဘူး​ေနာ္​..."
"ညကလား...အဟင္​့...ကိုကိုမမွတ္​မိ​ေတာ့ဘူးဆို
​ေတာ့ က​ြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာလည္​း ယံုမွာတဲ့လား..."
"မဟုတ္​မွ...မဟုတ္​ပါဘူး​ေနာ္​...အဲ့လို​ေတာ့ မျဖစ္​ႏိုင္​
ဘူးမဟုတ္​လား..."
"အဟင္​့...ရက္​စက္​လိုက္​တာ...ကိုကို အဲ့လို​ေျပာတာ
က ကြၽန္​​ေတာ့ကိုတာဝန္​မယူခ်င္​လို႔လား..."
Haoxuanသည္​ သူ႔ကိုတာဝန္​ယူရ​ေအာင္​ နစ္​နာသူ
​ေလးအျဖစ္​ဟန္​​ေဆာင္​ျပ​ေလသည္​။ Jiyangတစ္​
​ေယာက္​ ဘာမွမမွတ္​မိ​ေတာ့တဲ့အဆံုး
"အဲ...ဘာမွမျဖစ္​ဘူးလို႔မွတ္​လိုက္​ရ​ေအာင္​..."
"​ဗ်ာ...ဒါမဲ့...မရဘူး...ညက ကိုကိုကြၽန္​​ေတာ့ကိုဘယ္​
လိုလုပ္​လိုက္​လဲဆိုတာ ျပန္​​ေျပာျပရမလား..."
Haoxuanသည္​ လ်ွာကိုအသာ​ေလးသတ္​ကာ Jiyangအ​ေပၚသို႔ ခုန္​အုပ္​လိုက္​​ေလသည္​။ Jiyangက
​ေ႐ွာ့အႀကီးႀကီးရသြားၿပီး
"ဘာ..ဘာလုပ္​တာလဲ..."
"က္​ုိကို ကြၽန္​​ေတာ့ကိုလုပ္​သလိုျပန္​လုပ္​ျပမလို႔​ေလ.."
"ရ...ရတယ္​...မ..လို..လိုဘူး...အာ့​ေၾကာင္​့ ငါ့​ေပၚက
ဆင္​း​ေတာ့..."
"ကြၽန္​​ေတာ့ကိုတာဝန္​ယူမယ္​ဆိုရင္​ ဆင္​းမယ္​..."
"ဘာ...​ေလ်ွာက္​မ​ေျပာ​ေနနဲ႔...ဆင္​း​ေတာ့.."
"ကိုကို တာဝန္​မယူဘူးဆိုရင္​ ကြၽန္​​ေတာ့မဆင္​းဘူး.."
"​ေဟ့​ေရာင္​...မင္​းရဲ႕ကိုယ္​က ဘယ္​​ေလာက္​​ေလးလဲ
သိလား...ျမန္​ျမန္​ဆင္​းၿပီး အဝတ္​​ေတြဝတ္​​ေတာ့..ငါ
လည္​း ​ေက်ာင္​းသြားဖို႔ျပင္​ဆင္​ရအံုးမယ္​..."
"တာဝန္​ယူပါ..."
"မယူဘူး..."
"မရဘူး...တာဝန္​ယူရမယ္​..."
"မယူဘူး..."
"မယူနဲ႔..."
"ယူမယ္​..."
"တဂယ္​​ေနာ္​.."
"အင္​း...ယူ...ဘာ...မင္​းမင္​း...ငါ့ကိုလွည္​့စားသြား
တယ္​..."
"မသိဘူး...မသိဘူး...တစ္​ခါ​ေျပာစနစ္​ဘဲ..ကြၽန္​​ေတာ္​​ေရသြားခ်ိဳး​ေတာ့မယ္​..."
"Hao...Haoxuan...အာ...​ေနာက္​ခါဆို အရက္​
​ေသာက္​တာဆင္​ျခင္​ရမယ္​...."
တဂယ္​​ေတာ့ ညက ဘာမွမျဖစ္​ခဲ့​ေခ်။ နမ္​းၿပီး​ေတာ့
ခနၶာကိုယ္​အႏွံ႔ကိုအမွတ္​​ေပးလိုက္​​ျခင္​းျဖစ္​သည္​။
​ေက်ာင္​းသြားရန္​ျပင္​ဆင္​ၾကၿပီး​ေတာ့ မနက္​စာစား​ေန
တုန္​း Haoxuanက
"မိန္​းမိန္​း...မ်ားမ်ားစား​ေနာ္​..."
"ဖူး......ဘာ...."
ထိုသို႔​ေခၚလိုက္​ရာ Jiyangသည္​ ​ေသာက္​​ေန​ေသာ
ဟင္​းရည္​သည္​ ပါးစပ္​ထဲမွာ ျပန္​ထြက္​သြား​ေလသည္​။ Haoxuanက
"ကိုကိုက ကြၽန္​​ေတာ့ကိုတာဝန္​ယူမယ္​ဆို​ေတာ့ ကြၽန္​
​ေတာ့ မိန္​းမိန္​း​ေပါ့​ဗ်..(မိန္​းမ).."
"မင္​း​ေတာ့ ထုခံထိ​ေတာ့မယ္​...​ေတာ္​ၿပီး...သြား​ေတာ့
မယ္​...မင္​းအိမ္​ျပန္​ရင္​အိမ္​ျပန္​လိုက္​အံုး..​ေက်ာင္​း
အကၤ်ီသြားလဲ...ဒီ​ေန႔စာ​ေမးပြဲမွာ ​ေအာင္​ျမင္​ပါ​ေစ
​ေနာ္​..."
"​ဗ်ာ..."
Jiyangသည္​ Haoxuan အ​ေၾကာက္​ဆံုးစာ​ေမးပြဲႏွင္​့
ကိုင္​​ေပါက္​ၿပီး လစ္​ထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။ အဝတ္​လဲ
ရန္​ အိမ္​ျပန္​လာ​ေသာ Haoxuanသည္​ ​ေျပာင္​စက္​
​ေျပာင္​စက္​ႏွင္​့ အခန္​းထဲဝင္​လာခ်ိန္​တြင္​ Haoxuan
ရဲ႕အျပံဳးသည္​ ​ေလထဲ၌ ခ်က္​ခ်င္​း​ေပ်ာက္​ကြယ္​သြား
​ေတာ့သည္​။ အဘယ္​​ေၾကာင္​့ဆ္​ို​ေသာ္​ အခန္​းထဲ၌
An rin​ေရာက္​​ေန​ေသာ​ေၾကာင္​့ ျဖစ္​သည္​။ Haoxuan
သည္​ မ်က္​ႏွာထား ျပန္​တည္​သြားၿပီး
"ဘာကိစၥ႐ွိျပန္​ၿပီးလဲ..."
"ငါ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​..."
"ဘာအတြက္​လဲ..."
"ငါ...ငါနင္​့ကိုလိုခ်င္​စိတ္​ မ်ားသြားလို႔ ငါစိတ္​လြတ္​
သြားတာပါ...အဲ့တြက္​.."
"​ေတာင္​းပန္​တယ္​​ေပါ့..."
"အင္​း...ငါ့ကိုခြင္​့လႊတ္​​ေပးပါဟာ...​ေနာ္​...အ​ေဖတို႔
သူငယ္​ခ်င္​း သံ​ေယာဇဥ္​ကို​ေထာက္​ၿပီး ခြင္​့လႊတ္​​ေပး
ပါ..​ေနာ္​..."
"အ​ေဖတို႔ ကိုအ​ေၾကာင္​းျပၿပီး လာ​ေျပာမ​ေနနဲ႔.."
"ငါတဂယ္​​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​...ငါ့ကိုခြင္​့လႊတ္​​မယ္​ဆို
ရင္​ ​ေနာက္​တစ္​ပတ္​မွာ ငါ့အကိုျပန္​လာဖို႔႐ွိတယ္​..အဲ့
​ေန႔က်ရင္​ အ​ေဖတို႔အိမ္​မွာ ညစာစားဖို႔ဖိတ္​ထားတယ္​
...အဲ့​ေနက်ရင္​လာခဲ့​ေနာ္​..."
"ငါစဥ္​းစားလိုက္​အံုးမယ္​..."
"​ေက်းဇူးပါ...ငါ​ေက​်ာင္​းသြား​ေတာ့မယ္​..."
An rinထြက္​သြားၿပီး​ေနာက္​ Haoxuanလည္​း အ
ဝတ္​လဲၿပီး ​ေက်ာင္​းသို႔​ေရာက္​ခဲ့​ေတာ့သည္​။ စာသင္​
ခ်ိန္​၌ Haoxuanသည္​ Jiyangကိုျမင္​သည္​ႏွင္​့ စခ်င္​
စိတ္​ျဖစ္​လာကာ
"​ဆရာ...ကြၽန္​​ေတာ္​​ဗိုက္​​ဗိုက္​​ေအာင္​့​ေနတယ္​..."
"ဟမ္​........."
တျခား​ေက်ာင္​းသား ​ေက်ာင္​းသူမ်ားက Haoxuanရဲ႕
ခြၽဲ​ေန​ေသာ အသံျဖင္​့​ေျပာ​ေသာ​ေၾကာင္​့ အားလံုးအံ့
အားသင္​့ကာ လွည္​့ၾကၫ္​့ၾကသည္​။ Jiyangက
"ခဏ​ေန စာ​ေမးပြဲ​ေျဖ​ေတာ့မယ္​...​ေအာင္​့ထား.."
"အား....ရ​ေတာ့ဘူး...ရ​ေတာ့ဘူး...နာတယ္​...နာ
တယ္​လို႔.."
"ဟူး...သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​​ေယာက္​​...သူ႔ကို​ေဆး​ေပးခန္​း
လိုက္​ပို႔လိုက္​ပါ...၁၅မိနစ္​ဘဲ​ေနာ္​...ခဏ​ေန ​စာ​ေမးပြဲ
​ေျဖ​ေတာ့မယ္​...ဆရာမဆီက ​ေဆး​ေတာင္​းခဲ့..."
"ရဘူး...ရဘူး...​ဆရာလိုက္​ပို႔...သူတို႔က စာက်က္​ရ
အံုးမွာ...​ေနာ္​..​ေနာ္​..."
"Haoxuan...မင္​း....."
"အား...နာတယ္​...လို႔..."
Jiyangသည္​ မခံႏိုင္​​​ေတာ့တဲ့အ​ဆံုး လက္​​ေလ်ာ့ကာ
"လာ..လာ..ဆရာလိုက္​ပို႔မယ္​...က်န္​တဲ့သူ​​ေတြ စာ
ကိုျပန္​​ေႏြးထားၾက...Haoxuan..လာ..သြားမယ္​"
Jiyangသည္​ Haoxuanကို ပခံုး​ေပၚလက္​​ေပးတင္
ၿပီး​ေဆး​ေပးခန္​းသို႔ ​သြားၾက​ေလသည္​။ ​​ေဆး​ေပးခန္​း
သို႔​ေရာက္​​ေသာအခါ Jiyangသည္​ တံခါးကိုဖြင္​့ၿပီး
"ဆရာမ...ဒီ​ေက်ာင္​းသား..​ဗိုက္​နာ​ေနလို႔..​ေဆး​ေပး
ပါအံုး​ဗ်..."
"ဆရာမ မဟုတ္​ဘူး...ဆရာပါ..."
"အယ္​...Bowen?...ဘယ္​လိုဒီကို​ေရာက္​​ေနတာလဲ "
"ဆရာမက ​ေက်ာင္​း​ေျပာင္​းသြားတယ္​​ေလ..အဲ့​ေတာ့
ငါလည္​း..."
"​ေအာ္​...ဝမ္​းသာပါ​တယ္​ကြာ..ဘယ္​ႏွရက္​႐ွိၿပီးလဲ..
ဒီကို​ေရာက္​​ေနတာ..."
ႏွစ္​​ေယာက္​သားစကား​​ေျပာ​ေနၾကရာ Haoxuan
သည္​ သဝန္​​ေတြ တိုကာ ႏႈတ္​ခမ္​း​​ဆူၿပီး
"အား..ဆရာ...​ဗိုက္​​ေအာင္​့တယ္..."
ကုတင္​​ေပၚ၌ထိုင္​ၿပီး ​ေျခ​​​ေဆာင္​့​ေန​ေလသည္​။ Jiyangက စိတ္​ပူပန္​ကာ သူ႔အနားသို႔​ေျပးသြားၿပီး
"အရမ္​းနာ​ေန​လား..Bowen...သူ႔ကိုၾကည္​့​ေပးပါအံုး.
..ခဏ​ေန စာ​ေမးပြဲ​ေျဖရအံုးမွာမို႔..."
"​ေအး..​ေအး..ခဏ.."
Haoxuanသည္​ သူ႔အနား၌ ရပ္​​ေန​ေသာ Jiyang
အား ဘာမဆိုင္​ညာမဆိုင္​နဲ႔ ဖက္​ထားလိုက္​​သည္​။
Jiyangက
"ဘာလုပ္​တာလဲ..လႊတ္​စမ္​း..."
"ကိုကို ၿငိမ္​ၿငိမ္​မ​ေနရင္​ ဒီ​ေနရာမွာတင္​နမ္းပစ္​မွာ
​ေနာ္​..ကိုက္​ုိ႐ွက္​ၿပီး​ေသသြား​ေလာက္​တဲ့အထိ နမ္​းပစ္​
မွာ​ေနာ္​..."
Jiyangအား တီးတိုး​ေျပာ​ေလသည္​။ Bowenသည္​
​ေဆးယူလာၿပီး​ေသာက္​ခိုင္​းရာ
"​ေရာ့..ဒီမွာ​ေဆး​ေသာက္​လိုက္​..."
"ရတယ္​..မ​ေသာက္​​ေတာ့ဘူး..သက္​သာသြားၿပီး.."
"ဟမ္​..."
Haoxuanသည္​ Jiyangရင္​ခြင္​ထဲ၌ မွီလ်ွက္​​ေျပာၿပီး
စူး႐ွ​ေသာအၾကည္​့ျဖင္​့ ​ေသခ်ာစိုက္​ၾကည္​့​ေန​ေလ
သည္​။ Bowenသည္​ သူဘာမွမလုပ္​ဘဲ ရန္​စခံထိသြားတာကို နားမလည္​ႏိုင္​ျဖစ္​​ေန​ေတာ့သည္​။
........