ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)

Part-16

Zawgyi

​ေက်ာင္​းသူ ​ေက်ာင္​းသားမ်ားအားလံုးစာ​ေရး​ေနၾက
စဥ္​ Haoxuanက လက္​​ေထာင္​ၿပီး
"ဆရာ...ဒီစာ အဓ္​ိပၸါယ္​မသိဘူး​ဗ်..."
"ဟုတ္​လား...ဆရာ့ကိုျပၾကည္​့..."
Jiyangလည္​း Haoxuan​ေျပာသည္​က္ိုယံုၿပီး သူ႔အနားကပ္​သြား​ေလသည္​။ တျခား​ေက်ာင္​းသားမ်ားက စာ​ေရး​ေနသည္​ကို ရပ္​ၿပီး
"အတန္​းထဲမွာ engစာအ​ေတာ္​ဆံုး​ေက်ာင္​းသားက နားမလည္​ဘူးတဲ့..."
Jiyangက Haoxuanစားပြဲ​ေပၚတြင္​ လက္​​ေထာက္​ၿပီး
ဘယ္​နားနားမလည္​တာလဲ..."
ညင္​သာစြာ​ေျပာရာ Haoxuanသည္​ သူ႔စာအုပ္​ထဲတြင္​
​ေရးထား​ေသာ စာလံုးကိုျပလိုက္​​ေလသည္​။
"ဒီစာလံုး​ေလးပါ..."
"အဲ..အဲ့တာက..."
Jiyangသည္​ ထိုစာလံုးကိုၾကည္​့ၿပီး ႐ွက္​ကိုး႐ွက္​ကန္​း
​ေတြျဖစ္​ကာ တစ္​ကိုယ္​လံုးပူလာ​ေလသည္​။ Haoxuan​ေရးထားသည္​မွာ

" I love you...Jiyang ​ေကာ​ေကာ.."

Jiyangက စိတ္​႐ႈပ္​ဟန္​​ေပါက္​သြားၿပီး အားတင္​းျပံဳး
ကာ
"ဒီစာရဲ႕အဓိပၸါယ္​​ေတာင္​ မသိတာ...မင္​း​ေတာ္​​ေတာ္​တံုးတာဘဲ...ဆက္​​ေရး...အတန္​းဆင္​းရင္​ အၿပီးထပ္​ရ
မယ္​..."
"ဟာ...ဆရာကလည္​း..မလြန္​လြန္​းဘူးလား..."
"ဆရာ​ေရးခိုင္​းတာ..တစ္​ခန္​းထဲပါ...ၿငီး​ေနမဲ့အစား
ျမန္​ျမန္​​ေရးၾက..."
"ဟူတ္​ကဲ့.."
​ေက်ာင္​းသားမ်ားရဲ႕ ဆနၵျပသံမ်ားသံမ်ားကို တည္​
တည္​ၿငိမ္​ၿငိမ္​နဲ႔​ေျဖ႐ွင္​းသြား​ေသာ Jiyangအား ၾကည္​့
ၿပီး Haoxuanရဲ႕ စိတ္​ထဲ၌
"ဝါး...ငါ့ခ်စ္​သူက ​ေတာ္​လိုက္​တာ...ဟဲဟဲ..."
စားပြဲ​ေပၚလက္​​ေထာက္​ရင္​း ႀကိတ္​ၿပီးျပံဳး​ေပ်ာ္​​ေန​ေလ
သည္​။ အတန္​းဆင္​း​ေသာ ​ေက်ာင္​းသူ ​ေက်ာင္​းသား
မ်ား စာအုပ္​ထပ္​စဥ္​ ​ေက်ာင္​းသားတစ္​ဦးက
"ဆရာ ..An rin ​ေက​်ာင္​းမလာဘူးလား..."
"အင္​း...ခြင္​့တိုင္​ထားတယ္​လို႔​ေတာ့ ​ေျပာတယ္​..ဆရာ
တို႔ရံုးခန္​းကို စာ​ေရာက္​လာတယ္​..."
"ဟုတ္​..​ေက်းဇူးပါ..ဆရာ.."
"ရပါတယ္​...ဆရာ့ကိုစာအုပ္​​ေတြသယ္​ခဲ့​ေပးမလား"
"ဟုတ္​.. "
ထို​ေက်ာင္​းသားက စာအုပ္​​ေတြမရန္​လုပ္​ရာ Haoxuanက ၾကားဝင္​ၿပီး
"သူငယ္​ခ်င္​း...ငါယူသြား​ေပးလိုက္​မယ္​..."
"ရပါတယ္​...ငါသယ္​လ္ို႔ႏိုင္​တယ္​.."
"ဟုတ္​ရဲ႕လား...ငါကို​ေပးမသယ္​ခ်င္​ဘူးလား.."
Haoxuan သည္​ ထို​ေက်ာင္​းသားရဲ႕ပခံုး​ေပၚသို႔လက္​
တင္​ၿပီး လူသတ္​သမားမ်က္​လံုးျဖင္​့ၾကည္​့လိုက္​ရာ
ထို​ေက်ာင္​းသားသည္​ ​ေၾကာက္​လန္​႔သြားၿပီး မထာ​း
​ေသာစာအုပ္​မ်ားကို Haoxuanအား​ေပးလိုက္​​ေလ
သည္​။ Jiyangအ​ေနာက္​သို႔ ျပံဳးစိျပံဳးစိနဲ႔ စာအုပ္​​ေ​တြ
မကာ ​ေလ်ွာက္​လာ​ေသာ Haoxuanအား Jiyang
က
"​ေနာက္​တစ္​ခါစာသင္​ခန္​းထဲမွာ အဲ့လိုမလုပ္​နဲ႔...ၿပီး
​ေတာ့ ​ေက်ာင္​းသား​ေတြကို အႏိုင္​မက်င္​့နဲ႔.."
"ကိုကို..ကြၽန္​​ေတာ့ကိုလက္​ထပ္​ပါလား..."
"စကားလမ္​း​ေၾကာင္​့လႊဲမ​ေနနဲ႔...မင္​းရဲ႕​အျပစ္​​ေတြကို
ဆရာ​ေတြငါ့ကို​ေျပာျပထားတယ္​...​ေနာက္​တစ္​ခါထပ္​
လုပ္​ရင္​...ငါ့အ​ေၾကာင္​းသိမယ္​မွတ္​..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​တို္႔က​ေလးယူၾကမလား..."
"Haoxuan.."
က​ေလးဆိုသည္​့စကားၾကားသည္​ႏွင္​့ Jiyangသည္​
စိတ္​လႈပ္​႐ွားကာ ​Haoxuanကို ​ေအာ္​လိုက္​​ေလသည္​။
ဆရာ​ေတြရံုးခန္​းထဲ​ေရာက္​​ေသာအခါ Jiyangက ခံု
​ေပၚတြင္​ ထိုင္​ခ်ၿပီး
"စားပြဲ​ေပၚမွာ တင္​ထားလိုက္​...သြားလို႔ရၿပီး..."
"ဟုတ္​..."
Haoxuanသည္​ ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာအမိန္​႔​ေတြနာခံၿပီး
အျပင္​သို႔ထြက္​သြား​ေလသည္​။ ဆရာမ်ားက
"ဆရာ Jiyang...Haoxuanက အခုတ​ေလာ ဆရာ့
စကား​ဆို ​ေျမဝယ္​မက်နား​ေထာင္​​ေနသလိုဘဲ.."
"ဟားဟား...က်​ေနာ္​အထိန္​း​ေကာင္​းလို႔ ျဖစ္​မွာပါ"
"မဟုတ္​​ေလာက္​ဘူး..ဆရာရဲ႕...အရင္​က ဆရာ​ေတြ
ဆို သူလံုးဝ​ေၾကာက္​တာမဟုတ္​ဘူး...အတန္​းထဲမွာ အျမဲအိပ္​​ေနက်​ဗ​်..."
"ဟုတ္​လား..."
"ထားပါ​ေတာ့​ဗ်ာ...​ေန႔လည္​စာကိုအျပင္​မွာ သြားစား
ရ​ေအာင္​...ဒီနားမွအသစ္​ဖြင္​့ထားတဲ့ လက္​လုပ္​​ေခါက္​
ဆြဲဆိုင္​႐ွိတယ္​​ဗ်...စား​ေကာင္​းတယ္​​ေျပာတယ္​..သြား
ၾကမလား.."
"ဟုတ္​..သြားၾကတာ​ေပါ့..."
Jiyangလည္​း ဆရာမ်ားနဲ႔အတူတူသြားရန္​ ဆံုးျဖတ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။ ထို႔ႏွင္​့ ​ေန႔လည္​စာစားခ်ိန္​ ​ေခါက္​ဆြဲ
ဆိုင္​၌ ဆရာမ်ားက ​ေနရာယူၾကၿပီး စားစရာမ်ားမွာ
ၿပီး စကားစျမည္​း​ေျပာ​ေနၾကစဥ္​
"အိုး...ဆရာတို႔လည္​း​ေရာက္​​ေနတာလား.."
Jiyangက ထိုအသံကိုၾကားဖူး​ေနသျဖင္​့ ​ေမာ့ၾကည္​့
လိုက္​ရာ Haoxuanျဖစ္​​ေန၏။ Haoxuanက ျပံဳးျဖဲ
ျဖဲလုပ္​ၿပီး Jiyangအနား၌ ရပ္​​ေနစဥ္​ ဆရာတစ္​​
​ေယာက္​က
"မင္​းတို႔​ေတြ ဘယ္​လိုထြက္​လာတာလဲ...အျပင္​ထြက္​
ခြင္​့မ႐ွိဘူးမဟုတ္​လား..."
"​ေသခ်ာတာ​ေပါ့​ဗ်...အုတ္​တံတိုင္​းကို​ေက်ာ္​ၿပီး ထြက္​
လာတာ​ေလ..ဆရာ...ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ကို အပစ္​မျမင္​ပါ
ဘူး​ေနာ္​..."
"​ေသခ်ာ...​ေသခ်ာ..တာ​ေပါ့​.."
"ဆရာတို႔နဲ႔တူတူဝင္​စားလို႔ရမလား..ခံု​ေတြကလည္​း
ျပည္​့​ေနၿပီးဆို​ေတာ့..."
ခံု​ေ​တြျပည္​့​ေနၿပီးဆို​ေသာစကား​ေၾကာင္​့ Jiyangက
ခ​ံု​ေတြကိုလွမ္​းၾကည္​့လိုက္​သည္​။ ခံု​ေတြလြ​တ္​​ေနတာမွ
အမ်ားၾက​ီး..Jiyangက Haoxuanရဲ႕အႂကံကိုသိ​ေန
ရာ
"​ေက်ာင္​းသား...ခံု​ေတြအမ်ားႀကီးဘဲ လြတ္​​ေနတယ္​
...တျခားခံုမွာဘဲ သြားစားလိုက္​​ေနာ္​...မင္​းတို႔႐ွိ​ေန
​ေတာ့ ဆရာ​ေတြလည္​း​ေနရခက္​မွာ​ေပါ့.."
"အဲ့လိုလား...ဒါမဲ့ ဆရာ​ေတြကိုၾကည္​့ရတာ​ေတာ့ က်
​ေနာ္​့တို႔ကို​ေပးထိုင္​​ေစခ်င္​​ေနသလိုဘဲ​ေနာ္​.."
Haoxuanက ​ေျပာရင္​းဆိုရင္​းနဲ႔ တျခားဆရာ​ေတြကို
မ်က္​စပစ္​လိုက္​ရာ
"ကဲ...ဆရာ jiyang..သူ႔ကို​ေပးထိုင္​လိုက္​ပါ..သူ
လည္​း ဆရာနဲ႔စားခ်င္​မွာ​ေပါ့...လာ...ထိုင္​..."
"ဟူး...."
တျခားဆရာမ်ားက ​ေပးမထိုင္​ခ်င္​​ေပမဲ့လည္​း ​ေပး
ထိုင္​လိုက္​ရသည္​။ ​မ​ွာထား​ေသာ​ေခါက္​ဆြဲအမွာမ်ား​ေ႐ာက္​လာ​ေသာအခါ Haoxuanသည္​ သူ႔ပန္​းကန္​ထဲ
မွ ကင္​းမြန္​ကို Jiyangပန္​းကန္​ထဲအားထည္​့​ေပးလိုက္​
ရာ တျခားဆရာမ်ားက ​ေခါက္​ဆြဲစား​ေနရာက ​ေမာ့
ၾကည္​့ၾက​ေလသည္​။ Jiyangသည္​ Haoxuanကို ​
​မ်က္​လံုးခ်င္​းဆံုကာ ​ေသခ်ာၾကည္​့ၿပီး
"ဘာလုပ္​တာလဲ.."
"ကိုကို ႀကိဳက္​တဲ့ကင္​းမြန္​​ေလ.."
"ဒီမွာ တျခားသူ​ေတြ႐ွိ​ေနတယ္​​ေလ..."
"ဘာဖစ္​လဲ...ကိုယ္​့ခ်စ္​သူကို ဂ႐ုစိုက္​တာဘဲ...ျဖစ္​
ႏိုင္​ရင္​​ေလ သူတို႔​ေ႐ွ႕မွာ ကိုကို႔ကို အားရပါးရနမ္​းခ်င္​
​ေနတာ...စိတ္​ကိုမနည္​းထိန္​းထားရတာ မလြယ္​ဘူး.."
Jiyangသည္​ ထိုစကားကိုရိပ္​မိၿပီး Haoxuanရဲ႕​ေပါင္ကိုဆြဲဆိတ္​​ေလသည္​။
"​ေအာင္​့...နာတယ္​...ဆရာ..."
"​ဆ႐ာ Jiyang...​ေက်ာင္​းသားကိုဘာလုပ္​လိုက္​တာ
လဲ..."
Jiyangက ဆရာ​ေတြ႐ွိ​ေနတာကို​ေမ့သြားၿပီး သတိ
ျပန္​ဝင္​လာကာ
"အာ...ဘာမွမဟုတ္​ပါဘူး...ကြၽန္​​ေတာ့​ေျခ​ေထာက္​
က သူ႔​​ေျခ​ေထာက္​​ေပၚကိုမ​ေတာ္​တဆနင္​းမိသြားတာ
ပါ..."
"ဪ..."
Haoxuanသည္​ ​ေက​်နပ္​​ေန​ေသာအျပံဳးျဖင္​့ ​ေနာက္တစ္​ခုလုပ္​ရန္​ ႂကံစည္​ျပန္​သည္​။ သူ႔အ​ေ႐ွ႕က တစ္​႐ွဴး
ဘူးထဲမွ တစ္​႐ွဴးကိုယူၿပီး Jiyangရဲ႕ႏႈတ္​ခမ္​းကို သုတ္​
​ေပး​ေနသည္​။ ထိုအျဖစ္​အပ်က္​ကိုၾကည္​့​ေန​ေသာ
Haoxuanရဲ႕သူငယ္​ခ်င္​းမ်ားနဲ႔ ဆရာမ်ားက ​ေၾကာင္​
ၿပီးၾကည္​့​ေနရင္​းက
"Haoxuan...ဆရာ Jiyangရဲ႕ႏႈတ္​ခမ္​းနားမွာ ဘာမွ​ေပမ​ေနဘူး​ေလ..."
"ဆရာ...မျမင္​လို႔ပါ..ဒီနားမွာ​ေပ​ေနတယ္​..."
Jiyangသည္​ ကိုယ္​​တစ္​ကိုယ္​လံုးတစ္ျဖည္​းျဖည္​းပူ
လာၿပီး မ်က္​ႏွာႀကီးရဲတတ္​လာသည္​။ Jiyangသည္​
မ်က္​ႏွာမျပရဲ​ေတာ့ဘဲ တစ္​ျဖည္​းျဖည္​း​ေခါင္​းငံု႔သြား
သည္​။ Haoxuanက
"ဆရာ..ဆရာ..ဘာျဖစ္​လို႔​ေခါင္​းငံု႔သြားတာလဲ..."
မသိခ်င္​​ေယာင္​​ေဆာင္​ၿပီး ဆက္​တိုက္​​ေမး​ေနသည္​။
တျခားဆရာမ်ားက​ေတာ့ အံ့ဪ​ေနရင္​း ​ေၾကာင္​
ၾကည္​့​ေနၾက​ေတာ့သည္​။ ထိုအခ်ိန္​မွာဘဲ ဆိုင္​ထဲသို္႔
လူတစ္​စုဝင္​လာၿပီး
"သခင္​​ေလး Haoxuan...သခင္​ႀကီး​ေခၚ​ေနပါတယ္​..
အခုခ်က္​ခ်င္​းပါ..."
"ငါ့ကိုလာ​ေခၚတာ ဒီ​ေလာက္​လူ​ေတြလိုလို႔လား..
​ေအာ္​..ဟိုတစ္​​ေယာက္​က တစ္​ခုခု​လုပ္​လိုက္​လို႔ကိုး.."
Haoxuan သည္​ ခ်က္​ခ်င္​းဘဲ မ်က္​ႏွာ​ေသျပန္​ျဖစ္​
သြားၿပီး
"ဆရာ...ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေန႔လည္​ပိုင္​း ခြင္​့ယူပါရ​ေစ"
"​ေအာ္​...အင္​းအင္​း..."
Jiyangသည္​ ထိုလူ​ေတြအ​ေနာက္​ပါသြား​ေသာ Haoxuan အားစိုးရိမ္​တႀကီးၾကည္​့​ေနရင္​းက်န္​ရစ္​
ခဲ့​ေတာ့သည္​။ Haoxuanရဲ႕အ​ေဖ႐ွိရာ အိမ္​​ေတာ္​သို႔
​ေရာက္​​ေသာအခါ အ​ေဖျဖစ္​သူက
"Haoxuan...မင္​း An rinနဲ႔ ဘြဲ႔ရရင္​လက္​ထပ္​ရ
မယ္​..."
"​ဗ်ာ...အ​ေဖ...က​ြၽန္​​ေတာ့ဘဝကိုအ​ေဖဒီလို ဆံုးျဖတ္ရလား.. "
"မင္​း An rinကို တာဝန္​ယူရမယ္​..."
"ဘာဆိုင္​လို္႔.."
"မင္​းက မင္​းရဲ႕လုပ္​ရပ္​ကို ဖုံးကြယ္​ၿပီး An rinကို
အျပစ္​လုပ္​တာ..."
"ဘာကို​ေျပာ​ေနတာလဲ​ဗ်..."
......