Zawgyi
ေမြးေန႔ပြဲအၿပီး ဧည့္သည္မ်ားျပန္သြားၾကေသာအခါ
Haoxuanက
"ေရး....လက္ေဆာင္ဖြင့္ရမဲ့အခ်ိန္ဘဲ...လာလာ...
ၾကက္ဥေလး...ေဖေဖတို႔လက္ေဆာင္ဖြင့္ၾကည့္ရ
ေအာင္..."
႐ုတ္တရက္ထေအာ္ၿပီး ၾကက္ဥေလးကိုေျမႇာက္ခ်ီ
လိုက္ေလသည္။ ဘဲဥေလးလည္းအခ်ီခံခ်င္သျဖင့္
Jiyangေပါင္ေပၚမွ
"တားတား...တားတားကိုလည္း..."
"အဟားဟား....သားသားကစကားစေျပာတတ္ေန
ၿပီးလား..ခ်ီရမွာေပါ့ကြယ္...လာလာ..."
Haoxuanဆီလက္လွမ္းရာ Haoxuan သည္အလြန္သေဘာက်၍ ၾကက္ဥေလးကိုခ်ကာ ဘဲဥေလးကို
လည္းေျမႇာကြ္ခ်ီလိုက္သည္။ ထိုေနာက္ Haoxuanႏွင့္
Jiyangတို႔ေပါင္ေပၚတြင္ ကေလးေတြတစ္ေယာက္စီ
တင္ကာ လက္ေဆာင္ေဖာက္ၾကေလသည္။ လက္
ေဆာက္ကူဖြင့္ရာတြင္ bowenတို႔အတြဲႏွင့္ အေသး
ေလးတို႔လည္း ပါေလသည္။ bowenပထမဆံုးေဖာက္
လိုက္သည့္လက္ေဆာင္မွာ ကေလးထည့္လြယ္သည့္
အိတ္ေလးျဖစ္သည္။ ေ႐ွ႕ေရာေနာက္ေရာထည့္လို႔ရ
တဲ့လြယ္အိတ္ေလးကို Haoxuanသည္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ
ေကာက္လြယ္ၿပီး
"ကိုကို...ကေလးေတြကိုထည့္ၾကည့္..."
Jiyangအားထည့္ခိုင္းေလသည္။ Haoxuanက
လြယ္ၿပီး ဟိုေျပးဒီေျပးလုပ္ရာ ၾကဥေလးတို႔အႁမႊာ
ႏွစ္ေယာက္သည္ အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။ Lishang
ဖြင့္လိုက္သည့္လက္ေဆာင္မွာ အကၤ်ီေလးေတြျဖစ္
သည္။ ပန္းေရာင္ေလးနဲ႔အျပာေရာင္ေလးျဖစ္ရာ အ
ေဖျဖစ္သူက
"ဘယ္သူက ဒီလက္ေဆာင္ကိုထည့္ေပးလိုက္တာလဲကြ...ကေလးေတြက ေယာက္်ားေလးဆိုတာသိလ်ွက္
ႏွင့္ကို..."
"ကေလးေသးေသးေလးေတြက အေရာင္ႏုႏုေလးကို
ႀကိဳက္တယ္လို႔ ဦးေလးဘဲေျပာခဲ့တာေလ..."
"အဲ့ဒါက...အဲ..ေနပါအံုး...ငါအဲ့စကားကို Haoxuan
တို႔ကိုဘဲ ေျပာခဲ့တာေလ...မင္းတို႔ကဘယ္လို....Hao...xuan......."
Haoxuan ရဲ႕အေဖသည္ေဒါသမ်ားထြက္ကာ ေခါင္း
ကိုေျဖးေျဖးခ်င္း Haoxuan ဘက္လွည့္သြားေပမဲ့
လည္း ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ
"သားသားတို႔ အိပ္ခ်င္ေနၿပီးလား...လာလာ...သား
တို႔ေမေမကို သိပ္ခိုင္းလိုက္မယ္ေနာ္..."
Haoxuan သည္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ကေလး
ေတြကိုခ်ီကာ jiyangအနားသို႔ကပ္သြားေလသည္။
Haoxuanရဲ႕အေဖက
"Jiyang...သားက ကေလးေတြကိုသိပ္လိုက္ေတာ့
ေနာ္...အေဖကေတာ့ Haoxuan နဲ႔စာရင္း႐ွင္းရအံုး
မယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
Jiyangသည္ အေဖရဲ႕စကားကိုေျမဝယ္မက်နား
ေထာင္သည့္ပံုစံႏွင့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုခ်ီကာအခန္းထဲဝင္သြားခဲ့သည္။ အျပင္၌က်န္ခဲ့ေသာ ၅ေယာက္
သားတိတ္ဆိတ္လ်က္႐ွိရာ အေဖျဖစ္သူက
"မင္းတို႔အားလံုးဒူးေထာက္စမ္း..."
အမိန္႔ေပးေသာေလသံေၾကာင့္ ၄ေယာက္သားခ်က္ခ်င္းဘဲ ဒူးေထာက္လိုက္ၾကရသည္။ အေဖက
"ကဲ...မင္းတို႔ထဲကဘယ္သူ ဒီလက္ေဆာင္ေပးတာ
လဲ..."
"ဟာ...အေဖရာ...ဘယ္သူဘဲေပးေပးေပါ့...အဓိကကဝတ္ေစခ်င္တဲ့စိတ္ေလဗ်ာ..."
"ဒီေလသံနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့..."
"ေနအံုး...ကြၽန္ေတာ္မဟုတ္ဘူးေနာ္....အေဖ..ကြၽန္
ေတာ္လို႔ေတြးေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရပ္လိုက္တာ
ေကာင္းမယ္..."
Haoxuanရဲ႕ အလ်င္စလိုေျဖ႐ွင္းခ်က္ေၾကာင့္ အေဖ
ျဖစ္သူရဲ႕အၾကည့္သည္ Lishang ဆီသို႔ေရာက္သြားရာ
"ဦးေလး....ကြၽန္ေတာ္သာေပးမယ္ဆိုရင္ အဲလက္
ေဆာင္ကို ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္ၿပီးေျပာေတာင္ေျပာမွမဟုတ္
ဘူးဗ်..."
"ဒါဆို...bo..."
"သူလည္းမဟုတ္ဘူး..."
"မင္းကဘယ္လိုသိ..."
"ကြၽန္ေတာ့ရည္းစားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္အတူတူဘဲလက္
ေဆာင္ဝယ္တာ သိတာေပါ့ဗ်..."
"ဘ....ဘာ...ရည္းစား....ဘယ္လိုေတြ....ဒီကိစၥကိုအသာထားအံုး...ေနာက္ဆံုးက်န္တာက..."
ေနာက္ဆံုးက်န္ရစ္သူထံသ္ု႔ိ အေဖရဲ႕အၾကည့္ေရာက္
သြားၿပီးေနာက္
"ကဲ...ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးေပးခ်င္လဲ.."
"အယ္...ဘာအေၾကာင္းမွမေပးခ်င္ပါဘူး...ဒီလက္
ေဆာင္ကိုကြၽန္ေတာ္ဝယ္ခဲ့တာမွန္ပါတယ္...Haoxuan ေျပာတာက ဦးေလးကအေရာင္ႏုႏုေတြ
သေဘာက်တယ္တဲ့...အာ့ေၾကာင့္ ကေလးေတြကို
ဝတ္ေစခ်င္လို႔ လက္ေဆာင္ေပးတာပါဗ်...ဘာမ်ား
မွားသြားလို႔လဲဗ်..."
"ဘာမွားလဲဟုတ္လား...ေမးတတ္တယ္ေနာ္...ငယ္
ငယ္ကတည္းက အေရာင္ႏုႏုေတြေပးဝတ္ရင္ ႀကီးလာ
တဲ့အခါ မင္းတို႔လိုျဖစ္မွာစိုးလို႔ကြ..."
"ကြၽန္ေတာ္တို႔လို?....ဟာ...ဦးေလးရာ...ေျပာရက္
လိုက္တာဗ်ာ..ဒီလိုေခတ္မွာ ေယာက္်ားေလးခ်င္းခ်င္း
တြဲတာ ပိုၿပီးစတိုင္က်တယ္ဗ်...မိန္းကေလးေတြနဲ႔တြဲ
ရင္ သူတ္ုို႔ဘဲခြၽဲေနၾကတာ...စိတ္႐ႈပ္စရာႀကီး...ဒီလို
အခ်င္းခ်င္းတြဲတာက ပိုစမတ္က်တယ္...ၿပီးေတာ့
ေယာက္်ားေလးေတြ မိန္းကေလးေတြထက္ကိုလွ
တယ္ေလ...ဟီးဟီး..."
"မင္းတို႔ေတြေတာ့ေလ..."
အေသးေလးက Haoxuan တို႔ကိုကာကြယ္ေျပာဆို
သြားရာ အေနာက္မွ ၃ေယာက္သားလက္မေထာင္ျပ
ၾကေလသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ Haoxuanတို႔ပန္းျခံ
ထဲ၌ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး လမ္းေလ်ွာက္
ထြက္လာစဥ္ ပန္းျခံထဲ႐ွိစံုတြဲတစ္တြဲက
"ဟိုမွာၾကည့္....ေဂးစံုတြဲ..."
"ေအး..ဟုသား...သူတို႔မ႐ွက္ဘူးလားမသိ...ကေလး
ေတြကိုေတာင္ေခၚၿပီး လမ္းေလ်ွာက္လာတာ...သူတို႔
ေနရာမွ ကြၽန္မသာဆို႐ွက္လ္ို႔ေသၿပီးဘဲ..."
Haoxuan သည္ ထိုစကားမ်ားၾကားသည့္အခါ ထိုစံုတြဲဆီသြားၿပီး
"ငါတို႔ဘာသာ ငါတို႔တြဲတာဘာျဖစ္လဲ...မင္းတို႔အပူပါ
လို႔လား...ပါးစပ္အားတိုင္းလိုက္မေျပာနဲ႔...နားလည္
ထား..."
"ကြၽန္မေျပာတာမွားလို႔လား...ေယာက္်ားခ်င္းခ်င္း
ႀကိဳက္တာ ဘယ္ေလာက္ရြံစရာေကာင္းလဲ..."
"ေအာ္...ရြံစရာေကာင္းတယ္တဲ့လား...ေကာင္းၿပီး
ေလ...ငါ့အေၾကာင္းသိေအာင္ျပရအံုးမွာေပါ့..."
Haoxuanသည္ မိန္းကေလးဆီမွအၾကည့္ခြာကာ
ေကာင္ေလးဆီေရာက္သြားၿပီး
"ဒီမွာ...ေကာင္ေလး...ေျပာမယ္ေနာ္...မင္းရဲ႕ရည္းစားေလးက ဘယ္ေလာက္ဘဲေပြလည္းသိလား.."
"ဗ်ာ.. မျဖစ္ႏိုင္တာဗ်ာ...သူမွာကြၽန္ေတာ္တစ္
ေယာက္ဘဲ ႐ွိတာ..."
"မင္းက အထည္လုပ္ငန္းကသခင္ေလးမဟုတ္လား
...ငါခန္႔မွန္းတာမမွားဘူးဆိုရင္ ဒီလထဲမွာ မင္းရည္းစားမင္းကို လက္ကိုင္အိတ္ေတြဝယ္ခိုင္းတာ မ်ားေန
ၿပီးမဟုတ္လား...ၿပီးေတာ့ မင္းကိုအခ်စ္ဆံုးလို႔လည္း
ေျပာတယ္မဟုတ္လား.."
"ဘယ္လို..."
"ငါအၾကံေပးလိုက္မယ္...ဒီည လိပ္ျပာဟိုတယ္ အခန္း ၃၇ကိူသြားၾကည့္လိုက္.. "
ထိုေကာင္ေလးရဲ႕နားအနားသို႔ကပ္ကာ ေလသံတိုးတိုး
ေလးနဲ႔ေျပာၿပီး jiyangရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာ ထြက္သြားခဲ့
သည္။ jiyangက
"မင္းလိမ္လိုက္တာလား.. "
"မလိမ္ပါဘူးဗ်...ပန္းျခံထဲမဝင္လာခင္အဝနားမွာ
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ေနတာ ေတြ႔လိုက္တယ္
...သူတို႔ေျပာေနတာက လိပ္ျပာဟိုတယ္အခန္းနံပါတ္
၃၇..."
"ဝါး...ေတာ္လွခ်ည္လား..."
"ဒီလိုဘဲျဖစ္ေနရမယ္ေလ...ကြၽန္ေတာ္တို႔မေကာင္း
ေၾကာင္းေျပာလို႔ကေတာ့ သူတို႔ပါးစပ္ကိုဆြဲျဖဲမွာ..
ဒါနဲ႔...ကိုကို...ပြဲၾကည့္ခ်င္လား.."
"ပြဲ?...ဘာပြဲလဲ..."
.......
ဘာပြဲလို႔ထင္လဲဟင္😏😏😏😏
#Kyelsin
STAI LEGGENDO
ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)
Storie d'amoreခပ္ဆိုးဆိုးေက်ာင္းသားေလးနဲ႔ စည္းကမ္းတင္းၾကပ္တဲ့ဆရာေလးတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ ခပ်ဆိုးဆိုးကျောင်းသားလေးနဲ့ စည်းကမ်းတင်းကြပ်တဲ့ဆရာလေးတို့ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်
