ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)

Part-1

Zawgyi
"​ေဟ့...ငယ္​ခ်င္​း..ျမန္​ျမန္​ဆင္​းခဲ့..ဆရာမ မိသြားအံုးမယ္​..."
"​ေအးပါ...လြယ္​အိတ္​အရင္​ဖမ္​း..."
​ေက်ာင္​း​ေနာက္​က်၍ ​ေက်ာင္​းထဲအုတ္​တံတိုင္​း​မွ ခံု​ေက်ာ္​ကာ ​ေက်ာင္​းထဲသို႔ ခုန္​ဝင္​ၾကသည္။ အုတ္​တံတိုင္​း​ေပၚတြင္​ ​ေနာက္​ဆံုးက်န္​တဲ့​ေက်ာင္​းသားတစ္​​ေယာက္​သည္​ အ​ေပၚမွ လွပစြာခံုဆင္​းခဲ့သည္​။
နက္​ကတိုင္​အၾကားက မ​ေသမသပ္​​၊ ​ေခါက္​တင္​ထား​ေသာ ​ေက်ာင္​းကုတ္​အမဲႏွင္​့ ​ေက်ာင္​း​ေဘာင္​းဘီကို
ဒူးဖံုး​ေလာက္​ထိ​ေခါက္​တင္​ထားသူမွာ ဒီဇာတ္​လမ္​း​ေလးရဲ႕ ဇာတ္​​ေကာင္​ Haoxuan(seme)​ေလး​ေပါ့
​ေနာ္​...သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​စု ​ေက်ာင္​းထဲသို႔ခိုးဝင္​ၿပီး ​ေက်ာင္​းစာသင္​ခန္​းထဲသို႔ ​ေျပးဝင္​ၾကသည္​။ အတန္းထဲ​ေရာက္​​ေသာအခါ haoxuan အ​ေ႐ွ႕တြင္​ ထိုင္​​ေသာငယ္​ခ်င္​းတစ္​​ေယာက္​က
"ဒီ​ေန႔​လည္​း ​ေနာက္​က်ျပန္ၿပီးလား..."
"​ေက်ာင္​းဂိတ္​မွာ ​ေစာင္​့​ေနတဲ့ဆရာ​ေၾကာင္​့ ထံုးစံအတ္​ိုင္​း ​ေက်ာ္​တတ္​ခဲ့တာ​ေလကြာ...​ေမာလိုက္​တာ..ဆရာမဝင္​​ေသးဘူးဟုတ္​..."
"အင္​းးး...engဆရာက ​ေဆးရံုတတ္​​ေနရလို႔ ဆရာတစ္​​ေယာက္​က အစားဝင္​မယ္​​ေျပာတယ္​...စည္​းကမ္​းၾကပ္​မယ္​​ေျပာတယ္​...အတန္​းပိုင္​လည္​း လုပ္​မယ္​တဲ့..ငါတို႔​ေတာ့​ေသၿပီးလား မသိ..."
"မ​ေသပါဘူးကြာ...."
"မင္​းက​ေတာ့ အဆင္​​ေျပတာ​ေပါ့...မင္​းကို ဘယ္​ဆရာမွ မဆူရဲဘူး...မင္​းကခ်မ္​းသာတာကိုး..."
"ထားပါကြာ..ငါအိပ္​​ေတာ့မယ္​..."
"အင္​း...လုပ္​ငန္​း..လုပ္​ငန္​း...မင္​း ​ေက်ာင္​းကိုလာတာ အိပ္​ဖို႔ဘဲလား.."
Haoxuanသည္​ ဘာမွမ​ေျပာဘဲ စားပြဲ​ေပၚလက္​တင္​ၿပီး ​ေခါင္​းကို ​ေမွာက္​ခ်လိုက္​​ေလသည္​။ ထိုအခ်ိန္​မွာမ်က္​မွန္​​ေလးနဲ႔ ဆရာျဖစ္​သူဝင္​လာ​ေလသည္​။ ဆရာက
"မဂၤလာပါ...ဆရာက engဆရာအစားဝင္​သင္​​ေပးမဲ့ဆရာ Jiyangပါ...​ေတြ႔ရတာဝမ္​းသာပါတယ္​..."
Jiyangဆိုသည္​့နာမည္​ၾကားသည္​ႏွင္​့ Haoxuanရဲ႕
​ေခါင္​းသည္​ ခ်က္​ခ်င္​း​ေမာ့လာ​ေလသည္​။Jiyangက​ေတာ့ဒီဇာတ္​လမ္​း​ေလးရဲ႕ uke​ေလး​..ဆရာ​ေလး​ေပါ့​ေနာ့.. ​ေက်ာင္​းသားနာမည္​ကို တစ္​​ေယာက္​ခ်င္​း​​ေခၚ​ေန​ေသာဆရာ​ေလးမွာ အျဖဴဝတ္​စံု​ေလးနဲ႔
​ေက်ာင္​းသားနာမည္​​ေခၚရင္​း လိုက္​ၾကည္​့​ေနရင္​းက
Haoxuanဆီသို႔ အၾကည္​့​ေရာက္​သြား​ေရာက္​သြားၿပီး
"ဟို..​ေက်ာင္​းသား.. ..​ေက်ာင္​းဝတ္​စံုကို သပ္​သပ္​ရပ္​
ရပ္​ဝတ္​​ေပးပါ..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​မဝတ္တတ္​ဘူး​ဗ်...ဆရာဝတ္​​ေပးရင္​​
​ေတာ့ ဝတ္​တတ္​မွာပါ..."
တျခား​ေက်ာင္​းသားမ်ား ဝိုင္​းရယ္​ၾကရာ
"တိတ္​စမ္​း....မင္​းၿပီးရင္​ ငါ့ရံုခန္​းလာခဲ့..."
"ဆရာ့ ဆနၵအတိုင္​းပါ...ဟိဟိ..."
"စာမ်က္​ႏွာ 39ကို ဖြင္​့..."
ဆရာျဖစ္​သူက စာစသင္​​ေလသည္​။ Haoxuanသည္​
စာကိုလံုးဝမၾကည္​့ဘဲ ဆရာ့ကိုသာ လက္​​ေထာက္​ၿပီး
စိုက္​ၾကည္​့​ေန​ေလသည္​။ Jiyangသည္​ စိုက္​ၾကည္​့​ေန
သည္​့ ဒဏ္​ကို မခံႏိုင္​​ေတာ့ဘဲ
"​ေတာ္​ၿပီး...ဒီ​ေန႔သင္​ထားတဲ့စာ​ေတြကို မနက္​ျဖန္​
​ေမး​ေျဖ​ေတြ ​ေျဖလာခဲ့...မနက္​ဖန္​ အ​ေျဖတိုက္​မယ္​..
ဒီ​ေလာက္​ပါဘဲ...ခုနက ဆရာ​ေခၚထားတဲ့​ေက်ာင္​း
သား ရံုးခန္​းကို လာခဲ့..."
Jiyangသည္​ အခန္​းထဲမွ ထြက္​သြားသည္​ႏွင္​့ Haoxuanလည္​း ​အ​ေနာက္​မွ ​ေဘာင္​းဘီအိတ္​ကပ္​ထဲ
လက္​ထည္​့ကာ ရြဲ႔ျပံဳးျပံဳးၿပီး လိုက္​သြား​ေလသည္​။
ဘယ္​သူမွ မ႐ွိ​သည္​့ စၾကၤန္​လမ္​းကို​ေလ်ွာက္​ရင္​း ဆရာ
က ဆရာမ်ားနားရာ ရံုးခန္​းကို ဖြင္​့ရန္​လုပ္​ရာ Haoxuanသည္​ အ​ေနာက္​မွ လက္​ကိုင္​ဘုကို လွမ္​း
ကိုင္​ရင္​း
"ဘယ္​ခ်ိန္​ထဲက ျပန္​​ေရာက္​​ေနတာလဲ...ဘာလို႔ကြၽန္​
​ေတာ့ကို မ​ေျပာတာလဲ..ကြၽန္​​ေတာ္​ အကို႔ကိုဘယ္​
​ေလာက္​သတ္​ိရ​ေနလဲသိလား....ကိုကိုJiyang.."
"Haoxuan...အရင္​က ​ေအး​ေဆးၿပီး ခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​း
တဲ့​ေကာင္​​ေလး ဘယ္​​ေရာက္​သြားတာလဲ..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​ဒီမွာရပ္​​ေနတယ္​​ေလ..."
"ငါအရင္​က သိတဲ့က​ေလးက ဒီလိုမဆိုးသြမ္​း​ေနဘူး"
"​ေတာ္​ပါ​ေတာ့..ကြၽန္​​ေတာ္​က က​ေလးမဟုတ္​​ေတာ့
ဘူး....ကြၽန္​​ေတာ့ကိုက​ေလးလို႔ ​ေတြး​ေနတာရပ္​​ေတာ့
ကြၽန္​​ေတာ္​က လူႀကီးျဖစ္​​ေနၿပီး. ."
"17ႏွစ္အရြယ္​က က​ေလးဘဲ..."
"တစ္​​ေန႔ ကိုကိုကြၽန္​​ေတာ့ကို ခ်စ္​လာ​ေစရမယ္​..."
Haoxuanသည္​ စိတ္​ဆိုးစြာ​ေျပာၿပီး​ေနာက္​ ထြက္​
သြား​ေတာ့သည္​။ Jiyangက​ေတာ့ တံခါးကိုမ်က္​ႏွာ
မူရင္​း က်န္​ခဲ့​ေတာ့သည္​။ အတန္​းထဲျပန္​​ေရာက္​လာ
​ေသာ Haoxuanသည္​ သူ႔စားပြဲတြင္​ ထိုင္​ရင္​းအရင္​
ကအ​ေၾကာင္​း​ေတြကို ျပန္​စဥ္​းစား​ေလသည္​။
လြန္​ခဲ့​ေသာ ၁၀ခန္​႔က
Haoxuanက ၇ႏွစ္​၊ Jiyangက ၁၀ႏွစ္​
၁၀ႏွစ္​အရြယ္​ Jiyangသည္​ Haoxuanတို႔အိမ္​​ေတာ္​
ကို စ​ေရာက္​လာခ်ိန္​​ေလးျဖစ္​သည္​။ Haoxuanရဲ႕အ
​ေဖက ယဥ​္​​ေက်းသိမ္​​ေမြ႔သည္​ Jiyangကို အိမ္​ကို​ေခၚ
လာၿပီး အထီးက်န္​​ေန​ေသာ Haoxuanကို အ​ေဖာ္​ျပဳ
​ေစသည္​။ Haoxuanက ငယ္​ငယ္​​ေလးကတည္​းက
အ​ေမျဖစ္​သူရဲ႕ စြန္​႔ပစ္​ျခင္​းကိုခံရ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ​ေန
တိုင္​း ျပတင္​း​ေပါက္​ကိုသာ ထိုင္​ၾကည္​့​ေန​ေလသည္​။
အ​ေမျဖစ္​သူျပန္​လာမလား ​ေမ်ွာ္​လင္​့ခ်က္​​ေလးနဲ႔​ေပါ့
Jiyangက ျပတင္​း​ေပါက္​ကို​ေငးၾကည္​့​ေန​ေသာ ၇ႏွစ္​
အရြယ္​ Haoxuanအနားသို႔ ခ်ည္​းကပ္​သြားၿပီး
"​ေဟး..."
Jiyangအသံၾကားသည္​ႏွင္​့ Haoxuanသည္​ လွည္​့
ၾကည္​့ၿပီး
"ကိုကို...​ေမ​ေမဘယ္​​ေတာ့ျပန္​လာမွာလဲဟင္​..."
"အ​ေမကလား...အင္​...ညီ​ေလးက ​ေကာင္​း​ေကာင္​း
စား၊ ​ေန​ေကာင္​း​ေအာင္​​ေန၊ စာ​ေတာ္​​ေအာင္​လုပ္​၊
အ​ေဖစကားနား​ေထာင္​ရင္​ ​ေမ​ေမက ျပန္​လာမွာ"
"တဂယ္​လား..."
"တဂယ္​​ေပါ့...လာ...ထမင္​းအရင္​စား...ထမင္​းကို
ကုန္​​ေအာင္​စားၿပီး ​ေက်ာင္​းသြားဖို႔ျပင္​ရ​ေအာင္​.."
"ကြၽန္​​ေတာ္​​ေက်ာင္​းမသြားတာအရမ္​းၾကာ​ေနၿပီး...
ၿပီး​ေတာ့ ​ေက်ာင္​းက သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြက ကြၽန္​​ေတာ္​မွာ
အ​ေမမ႐ွိဘူးဆိုၿပီး​ေတာ့ အႏိုင္​က်င္​့​၊ အတင္​း​ေျပာၾက
လိမ္​့မယ္​..."
"မ​ေၾကာက္​နဲ႔..ကိုကို႐ွိတယ္​..ကိုကိုကာကြယ္​​ေပး
မယ္​..."
"ကိုကိုက အျမဲတမ္​းကြၽန္​​ေတာ့အနားမွာ ​ေန​မွာလား..
အ​ေမ့လိုမ်ိဳး မစြန္​႔ပစ္​သြားဖူးမဟုတ္​လား..."
"ကိုကို ဂတိ​ေပးတယ္​...ကိုကိုနဲ႔ ညီ​ေလးဘယ္​​ေတာ့မွ
မခြဲ​ေၾကး...လက္​သန္​းဂတိ..."
"အင္​း..."
အရယ္​အျပံဳးလံုးဝမ႐ွိ​ေသာ Haoxuanသည္​ Jiyang
​ေၾကာင္​့ ပထမဆံုးျပံဳးလာခဲ့သည္​။
........