ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)

Part-14

Zawgyi

Haoxaun သည္​ အျပင္​သို႔​ေျပးထြက္​ၿပီး Jiyangအား
​ေျပး႐ွာ​ေလသည္​။ သူရဲ႕​ေျခလွမ္​းမ်ားသည္​ ပန္​းျခံထဲ
သို႔​ေရာက္​သြားခဲ့ၿပီး ဒန္​း​ေပၚတြင္​ ထိုင္​ရင္​း အ​ေတြး​ေတြ
ထဲနစ္​​ေျမာ​ေန​ေသာ Jiyangအား ​ေတြ႔သြား​ေလသည္​။
Jiyangသည္​ ဒန္​း​ေလး​ေပၚတြင္​ ဒူး​ေပၚသို႔မ်က္​ႏွာ​ေလး
တင္​ရင္​း ​ပန္​း​ေတြကို​ေငးၾကည္​့​ေနသည္​။ Haoxuan
သည္​ Jiyangအနားသို႔ ကပ္​သြားၿပီး
"ကိုကို...."
"ဟမ္​...မင္​း...မင္​းဒီကိုဘာလာလုပ္​တာလဲ...ဒီခ်ိန္​ဆို
မင္​းရဲ႕သတိုသမီး​ေလာင္​းနဲ႔ ႐ွိ​ေနရမဲ့အခ်ိန္​မဟုတ္​လား
..ၿပီး​ေတာ့ မင္​းရဲ႕ ၁၈ႏွစ္​ျပည္​့​ေမြး​ေန႔မွာ မင္​းမ႐ွိလို႔
ဘယ္​ျဖစ္​မလဲ..."
"ကြၽန္​​ေတာ့အတြက္​​ေမြး​ေန႔က​ေတာ့ ကိုကို႐ွိမွျပည္​့စံု
မွာပါ..."
"​ေတာ္​​ေတာ့...ငါ့ကိုႏွစ္​သိမ္​့မ​ေနနဲ႔..."
"ဒါနဲ႔...ကိုကို ကြၽန္​​ေတာ့ကို သဝန္​တို​ေနတာလား.."
"ဘယ္​...ဘယ္​သူက ..သတို...ဝန္​​ေန..​ေန...လို႔လဲ.."
Jiyangသည္​ စကားထစ္​စြာ​ေျပာၿပီး မ်က္​ႏွာႀကီးရဲ
တတ္​လာ​ေလသည္​။ Haoxuan က
"ကိုကိုသိလား...ကိုကို လိမ္​တဲ့ခ်ိန္​ဆိုရင္​ ကိုကို႔ စကား
​ေတြထစ္​သြားတယ္​ဆိုတာ​ေလ..."
"ဘယ္​...ဘယ္​သူက...လိမ္​​ေနလို႔လဲ..."
"ဟာ...ကိုကိုကလည္​း ဆိုးမ​ေနပါနဲ႔​ေတာ့...ကိုကို..
ကြၽန္​​ေတာ့အ​ေပၚမ႐ိုးသားဘူးဆိုတာ ကြၽန္​​ေတာ္​သိ
တယ္​​ေနာ္​..."
Haoxuan သည္​​ေျပာရင္​းဆိုရင္​းနဲ႔ Jiyangကို လက္​
ႏွစ္​ဖက္​နဲ႔တင္​းၾကပ္​စြာဖက္​လိုက္​သည္​။ Jiyangက
အတင္​း႐ုန္​းထြက္​ကာ
"လႊတ္​...ငါ့ကိုလႊတ္​..."
"ကိုကို...သိလား...ကြၽန္​​ေတာ္​ငယ္​ငယ္​ကတည္းက
ကိုကိုကို...က​ြၽန္​​ေတာ္​..."
"​ေတာ္​...ထပ္​မ​ေျပာနဲ႔​ေတာ့..."
"ဒါမဲ့..."
"႐ွန္​႔႐ွန္​႔...န​ား​ေထာင္​...ငါတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လံုးက
​ေယာက္​်ား​ေလး​ေတြ...အဲ့​ေတာ့..."
"အဲ့​ေတာ့ ဘာျဖစ္​လဲ.. ..အခ်င္​းခ်င္​းသ​ေဘာက်​ေန
ရင္​ ၿပီး​ေရာ​ေလ..."
"မျဖစ္​ႏိုင္​ဘူး..."
"မဟုတ္​မွလြဲ​ေရာ..အ​ေဖ့​ေၾကာင္​့လား....."
"......"
Jiyangသည္​ ဘာစကားမွထပ္​မ​ေျပာ​ေတာ့ဘဲ...Haoxaun ရဲ႕လက္​ထဲမွ ႐ုန္​းထြက္​​ေလသည္​။
႐ုန္​းထြက္​ၿပီး ​ေျပးရန္​လုပ္​​ေပးမဲ့လည္​း Haoxaun
သည္​ အ​ေနာက္​မွလွမ္းဖက္​ထား​ေလသည္​။ Haoxuan ရဲ႕လက္​ထဲမွ ​႐ုန္​းထြက္​ရန္​လုပ္​​ေပမဲ့လည္​း
Haoxuan သည္​ အားအကုန္​​သံုးၿပီး Jiyangရဲ႕​ေက်ာ
ကိုမွီၿပီးဖက္​ထား​ေလသည္​။ Jiyangလည္​း လက္​
​ေလ်ာ့ကာ မ်က္​ရည္​မ်ားစို႔လာၿပီး
"ငါျပန္​မလာခဲ့ရင္​ ​ေကာင္​းသား...မဟုတ္​ဘူး..အစ
ကတည္​းကငါတို႔မ​ေတြ႔ခဲ့ရင္​ ​ေကာင္​းမွာ...အဲ့ဒါဆို ငါ
တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လံုးလည္​း မခံစားရ​ေတာ့ဘူး..."
"​ေန...​ေနပါအံုး...အဲ့သ​ေဘာက..."
"ဟုတ္​တယ္​...ငါမင္​းကိုသ​ေဘာက်တယ္​...ငါမင္​း
ကိုခ်စ္​တယ္​..."
"​ေနာက္​တစ္​​ေခါက္​​ေလာက္​​ေျပာပါအံုး.. "
"ထပ္​​ေျပာ​ေတာ့​ေရာ...ငါတို႔အ​ဆင္​​ေျပမယ္​ထင္​လား
...ငါတို႔လူ​ေတြၾကားထဲမွာ လက္​လည္းတြဲမသြားႏိုင္
ဘူး..နမ္​းလည္​းမနမ္​းႏိုင္​ဘူး..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ထြက္​​ေျပးၾကရ​ေအာင္​..."
"ဘာ..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ထြက္​​ေျပးၾကမယ္​...ဘယ္​သူမွမ႐ွိတဲ့
​ေနရာ..."
"ငါအဲ့လို သတၱိမ​ေၾကာင္​ခ်င္​ဘူး..."
"​ကြၽန္​​ေတာ့ကိုဘဲ ၾကည္​့​ေန​ေပးပါ..ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔တြဲ
​ေနတာကို လူ​ေတြသိသြားတဲ့အခါၾကရင္​ ကိုကို႔​ေ႐ွ႕က
​ေနကြၽန္​​ေတာ္​ မားမားမတ္​မတ္​ရပ္​တည္​​ေပးမယ္​..
ကိုကိုသာ ကြၽန္​​ေတာ့ကိုၾကည္​့​ေန​ေပးရင္​ ရၿပီး..."
ထိုစကားၾကားၿပီး​ေနာက္​ Jiyangရဲ႕စိတ္​ထဲတြင္​ ပူ
ပန္​​​ေနတာ​ေတြ ​ေျပ​ေပ်ာက္​သြား​ေလသည္​။ Jiyang
လည္​း ၿငိမ္​က်သြားသည္​ႏွင္​့ Haoxuanသည္​ Jiyang
ရဲ႕​ေမး​ေစ့ကို သူ႔ဘက္​သို႔​ေျဖး​ေျဖးခ်င္​းလွည္​့ၿပီး ႏူးညံ့
စြာအၾကင္​နာ​ေပးလိုက္​ေလသည္​။ အၾကင္​နာ​ေပး​ေန
စဥ္​ Jiyangရဲ႕မ်က္​လံုးထဲမွ မ်က္​ရည္​စမ်ား​ေႂကြက်
လာ​ေလသည္​။ ထို႔ႏွင္​့ သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လည္​း ခ်စ္​သူ
ရည္​းစားအဆင္​့သို႔တိုးတတ္​သြားခဲ့သည္​။ မၾကာခင္​မွာ
ဘဲ ႏွစ္​​ေယာက္​လံုးပြဲထဲသို႔ တစ္​​ေယာက္​နဲ႔တစ္​​ေယာက္​
ရယ္​​ေမာကာ ျပန္​​ေရာက္​လာၾကသည္​။ Haoxuanက
"ကိုကို...ဟိုမွာ ကိုကိုအႀကိဳက္​​ အခ်ိဳရည္​​ေတြ႐ွိတယ္​
...​ေသာက္​ႏွင္​့​ေနာ္​...ကြၽန္​​ေတာ္​လာခဲ့မယ္​..."
"အင္​း..."
Jiyangသည္​ ​ေတာက္​ပစြာျပံဳးၿပီး မုန္​႔​ေတြ႐ွိရာသို႔
သြား​ေလသည္​။ Haoxuanရဲ႕အ​ေဖက ​ေရာက္​လာ
ၿပီး
"ခုနက သူနဲ႔ဘာ​ေတြ​ေျပာ​ေနလို႔ အဲ့​ေလာက္​ထိရယ္​​
​ေမာၿပီး ရင္​းႏွီး​ေနၾကတာလဲ..."
"အ​ေဖကလည္​း ကြၽန္​​ေတာ့တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​က ငယ္​ငယ္​
ကတည္းက ဒီလိူဘဲရင္​းႏွီးၾကတာဘဲ...ဒီ​ေန႔​ေတာ့ ဆ
ရာအ​ေနနဲ႔မဟုတ္​ဘဲ ကိုကိုတစ္​​ေယာက္​အ​ေနနဲ႔ ျမင္​ခ်င္​
လို႔ပါ..."
"ဟူး...ထားပါ​ေတာ့...အခု ကပြဲစ​ေနၿပီး An rinကို
​ေခၚၿပီး ကပြဲထဲဝင္​​ေတာ့..."
"ဟုတ္​ကဲ့ပါ​ဗ်ာ..."
Haoxuanသည္​ ျပံဳးစိျပံဳးစိနဲ႔ လမ္​း​ေလ်ွာက္​သြားၿပီး
An rinကို ကပြဲထဲဝင္​ရန္​လက္​ကမ္​း​ေလသသည္​။
An rinသည္​ ဘဝင္​​ေလဟက္​သည့္မ်က္​ႏွာႏွင္​့ မ်က္​
ႏွာ​ေမာ့ကာ လက္​ျပန္​ကမ္​းရင္​း ကပြဲထဲဝင္​ၾက​ေလ
သည္။ Haoxuanသည္​ ကသာက​ေနတာ မ်က္​လံုးထဲ
၌ An rinကိုမျမင္​ဘဲ သူ႔ခ်စ္​ခ်စ္​ Jiyangကိုသာ ျမင္​
​ေလသည္​။ An rinက​ေတာ့
"ဟက္​...ငါ့ရဲ႕အလွထဲမွာ ​ေျမာသြားၿပီးကိုး...ငါ​ေျပာ
သားဘဲ နင္​ကငါ့ရဲ႕အပိုင္​ျဖစ္​ရမယ္​ဆိုတာ..."(ဘဝင္​
​ေလဟက္​​ေနတာ...​ေျပာကိုမ​ေျပာခ်င္​ဘူး..😒😒)
စိတ္​ထဲ၌ ​ေရရြတ္​​ေနသည္​။ An rinက
"ငါ့မွာ နင္​့အတြက္​လက္​​ေဆာင္​ပါတယ္​...မွန္းၾကည္​့ပါ
လား...ဟင္​?"
"ခန္​႔မွန္​း​ေနရ​ေအာင္​ ငါအ​ား​ေနတာမဟုတ္​ဘူး..."
"ဟာ...နင္​ကလည္​း ...ညလယ္​က်ရင္​ နင္​့အခန္​းထဲမွာလက္​​ေဆာင္​​ေရာက္​​ေနလိမ္​့မယ္​..."
An rinရဲ႕စကား​ေၾကာင္​့ Haoxuanသည္​ သူမမ်က္​
လံုးထဲ​ေသခ်ာၾကည္​့လိုက္​သည္​။ သူမ အႂကံကိုသိ​ေန
သလိုလိုျဖစ္​ကာ ​ေခါင္​းညိတ္​လိုက္​သည္​။ မုန္​႔စား​ေန
​ေသာ Jiyangအနားသို႔ Haoxuanရဲ႕အ​ေဖကပ္​သြား
ၿပီး
"သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​က လိုက္​တယ္​မဟုတ္​လား..."
"အာ...ဟုတ္​..."
"သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို ​ေက်ာင္​းၿပီးရင္​ ​ေစ့စပ္​​ေပးဖို႔လုပ္​
ထားတာ အဲ့​ေန႔က်ရင္​ မင္​းလည္​းတတ္​ရမယ္​​ေနာ္​..."
"ဟုတ္​..."
Haoxuanရဲ႕အ​ေဖသည္​ စကား​ေျပာရင္​း Jiyangရဲ႕
မ်က္​ႏွာကိုၾကည္​့လိုက္​သည္​။ Jiyangရဲ႕ဝမ္​းနည္​းသြား
သည္​့မ်က္​ႏွာကို ျမင္​လိုက္​ရာ
"Jiyang...ဒီညဒီမွာ​ေနသြားပါလား..မင္​းရဲ႕အခန္​းကို
အခုထိ ထားထားတုန္​းဘဲ..."
"ဟုတ္​..."
Jiyangသည္​ ​ေျပာသမ်ွအားလံုး ​ေခါင္​းညိတ္​ရင္​း​ေန​
​ေန​ေတာ့သည္​။ Jiyangသည္​ Haoxuanရဲ႕အ​ေဖနဲ႔
စကား​ေျပာ​ေနစဥ္​ တုန္​လႈပ္​​ေန၏။ ညလယ္​ပိုင္​းသို႔
​ေရာက္​​ေသာအခါ Haoxuanရဲ႕​ေမြး​ေန႔ကိတ္​လွီးဖို႔အ
ခ်ိန္​က်​ေရာက္​လာသည္​။ ကိတ္​၃ထပ္​ႏွင္​့ ခရင္​မ်ား
ထည္​့ထား​ေသာ လွပသည္​့ကိတ္​သည္​ ခန္းမအလယ္​
သို႔​ေရာက္​လာသည္​။ Haoxuanသည္​ ၁၈ႏွစ္​ျပည္​့အ
တြက္​ လုပ္​ထား​ေသာ ကိတ္​ကိုအလယ္​မွခြဲခ်ၿပီး ဂုဏ္​
ျပဳၾက​ေလသည္​။ ​ေ​မြး​ေန႔ပြဲၿပီး​ေနာက္​ Jiyangသည္​
သူရဲ႕ငယ္​ငယ္​က​ေနခဲ့​ေသာ အခန္​းထဲသို႔ဝင္​ၾကည္​့
လိုက္​သည္​။ Haoxuanရဲ႕အ​ေဖ​ေျပာသည္​့အတိုင္​း
Jiyangထြက္​သြားသည္​့အခ်ိန္​မွစ၍ ပစၥည္​းမ်ားဒီအ
တိုင္​းသာ ႐ွိ​ေနသည္​။ စားပြဲ​ေပၚမွ သူရဲ႕ ဒိုင္​ယာရီစာ
အုပ္​မွာ ဒီအတိုင္​းသာ ႐ွိ​ေနသည္​။ Jiyangသည္​ ​ေလး
လံ​ေသာ​ေျခလွမ္​းမ်ားလွမ္​းကာ ကုတင္​​ေပၚသို႔ ကိုယ္​ကိုပစ္​တင္​ၿပီး အိပ္​ခ်လိုက္​သည္​။ ထို႔​ေနာက္​မ်က္​လံုး
မ်ားစင္​းကာ အိပ္​​ေပ်ာ္​သြား​ေတာ့သည္​။ An rin
သည္​ Haoxuanရဲ႕အခန္​းထဲသိူ႔ ခိုးဝင္​သြားၿပီး
ဟို​ေဖာ္​ဒီ​ေဖာ္​အဝတ္​ႏွင္​့ ပါးလႊာ​ေသာအဝတ္​မ်ား ဝတ္​
ဆင္​ကာ ကုတင္​​ေပၚ၌ sexyက်စြာ.လွဲ​ေနသည္​။
"ဒီည နင္​ငါ့ရဲ႕အပိုင္​ျဖစ္​ကို ျဖစ္​​ေစရမယ္​..."
ပိုင္​စိုးပိုင္​းႏွင္​းနဲ႔ ​ေျပာ​ေနသည္​။ Haoxuanသည္​ သူ
အခန္​းသို႔​ေလ်ွာက္​လာၿပီး တံခါးဖြင္​့ရန္​လက္​လွမ္​း
လိုက္​သည္​။ ဖြင္​့ရန္​လုပ္​​ေပမဲ့လည္​း An rinရဲ႕စကား
ကိုျပန္​ၾကားမိ​ေလသည္​။
"ငါ့အတြက္​လက္​​ေဆာင္​ဆိုပါလား..."
Haoxuanသည္​ မသကၤာသည္​ႏွင္​့ တံခါးကိုအသာ​ေလး ဖြင္​့ကာ ​ေခ်ာင္​းၾကည္​့လိုက္​ရာ An rinရဲ႕ဝတ္​စားပံုကိုၾကည္​့ၿပီး အံ့ဪသြား​ေလသည္​။ Haoxuanက
"​ေအာ္​...ဒါလား...ငါ့အတြက္​လက္​​ေဆာင္​...သူ႔ဆီက
လက္​​ေဆာင္​မယူဘဲ ကိုကို႔ဆီကဘဲ ယူ​ေတာ့မယ္​..ဟီးဟီး..."
Jiyangဆီက လက္​​ေဆာင္​​ေတာင္​းရန္​ ​ေဘးအခန္​းသို္​
ဝင္​သြားခဲ့သည္​။ အထဲတြင္​ အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေန​ေသာ Jiyang
ကို​ေတြ႔သည္​ႏွင္​့ အသာ​ေလးသြားကာ Jiyang​ေဘး
၌ ကပ္​အိပ္​လိုက္​သည္​။ Jiyangက သူ႔ကို​ေက်ာ​ေပး
အိပ္​​ေနရာ ျဖဴ​ေဖြး​ေန​ေသာလည္​တိုင္​​ေလးကို အမွတ္​
​ေပးခ်င္​စိတ္​​ေပါက္​လာသျဖင္​့ အနားကပ္​ကာ လည္​
ပင္းအ​ေနာက္​၌ လ်ွာျဖင္​့လ်က္​ၿပီး အမွတ္​​ေပးလိုက္​
ရာ အနီ​ေလးျဖစ္​သြ​ား​ေလသည္​။ Haoxuanတစ္​
​ေယာက္​ ​ေက်နပ္​ပီတိျဖာ​ေနတုန္​း Jiyangသည္​ ျခင္​
ကိုက္​သည္​့အထင္​နဲ႔ လက္​ႏွင္​့႐ိုက္​ခ်လိုက္​​ေလသည္​။
Jiyangရဲ႕လက္​ရာသည္​ Haoxuanရဲ႕ပါး​ေပၚ၌ ထင္​
က်န္​​ေန​ေတာ့သည္။ တစ္​ဖက္​၌ Haoxuanရဲ႕အခန္​း
ထဲ၌ ​ေစာင္​့​ေန​ေသာ An rinခမ်ာ သူအၾကံတိုင္​းမျဖစ္​
ဘဲ အထီးက်န္​​ေန​ေတာ့သည္​။
"သူဘာလို႔အခုထိမလာ​ေသးလဲ..မသိ...​ေအးပါတယ္​
ဆိုမွ...ဟက္​...ဟက္​ခ်ိဳး..."
ႏွာစီးၿပီး​ေနမ​ေကာင္​းျဖစ္​သြား​ေလ​ေတာ့သည္​။
........
​ေစာင္​့​ေနသူမ်ား႐ွိမလားလို႔..😁😁
#Kyelsin