Zawgyi
Jiyangလည္း အိမ္ေတာ္သို႔ေရာက္လာရာ Haoxuanအေဖကိုေစာင့္ရင္းနဲ႔ ယူလာေသာလြယ္
အိတ္ထဲမွ ဂ်ယ္လီတစ္ထုတ္ကိုထုတ္ကာ စားေနသည္။ အေဖျဖစ္သူလည္း ထြက္လာရာ
"Jiyang...ဘာမွမစားရေသးဘူးလား..."
"ဒီကိုမလာခင္တံုးက ထမင္းသုတ္၂ပန္းကန္စားထား
ေသးတယ္ဗ်...ဒါမဲ့ ထပ္ဆာလို႔စားေနတာ...ဟီးဟီး"
"ေဟ...အဲ့ေလာက္ေတာင္ စားႏိုင္တာလား..."
"ကြၽန္ေတာ္စားတာမဟုတ္ပါဘူးဗ်..."
"ဟားဟားဟား....ဒါနဲ႔ Haoxuanေရာ..."
"သူက ဘာသာျပန္ထားတဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြ သြားပိုေနတာပါ...သူ႔ကို messageပို႔ထားၿပီးပါၿပီး..."
"ဟုတ္လား...ဒါနဲ႔ကေလးက ဘယ္ႏွလ႐ွိသြားၿပီးလဲ"
"6လေက်ာ္ပါၿပီး..."
"အခုဘာစားခ်င္ေသးလဲ..."
"အင္းးးးးးး.. ..ပင္လယ္စာခ်ဥ္စပ္ေလးစားခ်င္တယ္..."
"ဟုတ္ၿပီး...ခဏေနလိုက္အံုးေနာ္..Haoxuanလာမွစားၾကတာေပါ့...ေျပာစရာလည္း႐ွိတယ္..."
"ဟုတ္ကဲ့..."
Jiyangသည္ ေျပာစရာ႐ွိသည္ဆိုသည္ႏွင့္ လန္႔သြား
ခဲ့သည္။ မၾကာခင္မွာဘဲ Haoxuanတစ္ေယာက္ အ
ေမာတေကာနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ Haoxuanက
"ကိုကို...အဆင္ေျပရဲလား...ကေလးေရာ....သူတို႔
ထုတ္သြားၾကၿပီးလား...ဟင္..."
"ေဟ့ေကာင္ေလး...မင္းအေဖက အဲ့ေလာက္ထိမ
ရက္စက္ပါဘူးကြာ..."
"ေျပာလို႔မရဘူးေလ...ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေတာင္ခြဲေသး
တာဘဲ...ကေလးေတြကိုလုသြားရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ
ဗ်..."
"မင္းေခါင္းထဲက အေဖ့ပံုစံက အဲ့လိုလား..."
Haoxuanရဲ႕အေဖသည္ အထဲမွထြက္လာရင္း သား
ျဖစ္သူႏွင့္ စကားခ်င္းတိုက္ခိုက္ၾကသည္။ Jiyangက
ေတာ့ ဗိုက္ကိုပြတ္သပ္ရင္းၿငိမ္သက္စြာ ၾကည့္ေနေတာ့
သည္။ Jiyangရဲ႕ဗိုက္ထဲမွ
"ၿဂီ.........."
ဗိုက္ဆာသည့္အသံထြက္လာရာ Haoxuanက
"အေဖ...ဘယ္လိုလုပ္ ကိုကို႔ကိုအဆာခံထားရတာလဲ
...အေဖဟာေလ...ေခၚလည္းေခၚလာေသးတယ္...
ထမင္းလည္း မေကြၽးဘူး...ဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိ"
"Haoxuan...မင္းေနာက္တစ္ခြန္းထပ္ေျပာရင္ ငါ
ကန္ထုတ္မိလိမ့္မယ္...jiyang...လာ...ထမင္းအဆင္
သင့္ျဖစ္ၿပီး..."
Haoxuanရဲ႕ အေဖသည္ Jiyangကိုသာ ညင္ညင္
သာသာေခၚၿပီး သားျဖစ္သူကိုက် မ်က္ေစာင္းထိုးေလ
သည္။ ထို႔ႏွင့္ ထမင္းဝိုင္း၌ Jiyangသည္ ဗိုက္ဆာေန
သည္ႏွင့္ အဆက္မျပတ္သြပ္ေလရာ Haoxuanက
"ကိုကို...ေျဖးေျဖးစား...ေရေသာက္လိုက္အံုး..."
"အင္း..ေက်းဇူး..."
Haoxuanတိူ႔ႏွစ္ေယာက္ကိူၾကည့္၍ လ်ွပ္တျပတ္ႁပံဳး
ကာ
"Jiyang...ဦးတို႔နဲလာေနပါလား..."
"အဟြတ္ဟြတ္...အဟြတ္...အဟြတ္..."
Haoxuanအေဖရဲ႕မထင္မွတ္တဲ့စကားၾကားၿပီး
ေနာက္ jiyangတို႔ႏွစ္ေယာက္သား နင္သြားၿပီးေရသီး
ကုန္သည္။ Haoxuanက
"ကိုကို...ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္မက္မက္ေနတယ္ထင္
တယ္...အေဖက ျပန္ေခၚတယ္ဆိုေတာ့..."
"Haoxuan.. .ငါမင္းကိုထုမိေတာ့မယ္..."
"မဟုတ္လို႔လား...အေဖ့ရဲ႕မာနေထာင္ေထာင္နဲ႔ ျပန္
ေခၚစရာလား...ဒါမွမဟုတ္ အေဖ ေဆးစားမွားထား
တာလား..."
"ေဟ့ေကာင္...မင္းအေဖကို ဘာထင္ေနတာလဲ..."
"လူေလ..."
"မင္းေျပာမွ...."
Jiyangသည္ သားအဖႏွစ္ေယာက္ျငင္းခံုေနသည္ကို
ၾကည့္လ်က္
"အင္း...သူတိူ႔ႏွစ္ေယာက္က အရင္ကထက္ပိုရင္းႏွီး
လာပါလား..."
စိတ္ထဲ၌ေတြးရင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
"ဟုတ္ကဲ့..ဦးေလး...ကြၽန္ေတာ္လာေနပါ့မယ္..."
"တဂယ္လား..."
ျငင္းခံုေနေသာသားအေဖႏွစ္ေယာက္သည္ Jiyangရဲ႕
မေမ်ွာ္လင့္ေသညအေျဖေၾကာင့္ ၿပိဳင္တူလွည့္ၾကည့္
ရင္း အေဖကေပ်ာ္ေနၿပီး Haoxuanကေတာ့ ေၾကာင္
အမ္းအမ္းျဖစ္ေနသည္။ Jiyangက
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ အထုတ္ေတြျပင္ရအံုးမွာမို႔လို႔...ဒီေန႔
ေတာ့မရေလာက္ေသးပါဘူး..."
"ရတယ္...ရတယ္...အေဖစီစဥ္ထားၿပီးသား...သားတို႔ရဲ႕အထုတ္ပိုးေတြအားလံုး အေဖျပင္ထားေပးတဲ့အ
ခန္းထဲေရာက္ေနၾကၿပီး..."
"ဗ်ာ...ဘယ္ခ်္ိန္ကတည္းက..."
"ဦးေတာင္းဆိုရင္ Jiyang..သားလိုက္ေလ်ာမွာသိေန
တယ္ေလ...အာ့ေၾကာင့္ သားတို႔ဒီကိုေရာက္ေနတုန္း
ဟိုဘက္မွာ ေသာ့အတုနဲ႔ ဖြင့္ၿပီးေျပာင္းေပးေနတယ္"
Haoxuanသည္ အတည္ေပါက္ႀကီးနဲ႔ေျပာေနေသာ
အေဖျဖစ္သူအား ၾကည့္ၿပီး
"အေဖ...ပိုင္႐ွင္မ႐ွ္ိဘဲ အိမ္ထဲကိုဝင္တာ ပစ္မႈေျမာက္
တယ္ေနာ္..."
"H...ao..xua...n....ငါစ္ိတ္ေပ်ာ္ေနလို႔ခြင့္လႊတ္ေပး
လိုက္မယ္..."
အေဖျဖစ္သူသည္ နာမည္တစ္လံုးစီေခၚကာ ေဒါသကို
အံႀကိတ္လ်က္ ျပံဳးစိစိနဲ႔ေျပာေနေတာ့သည္။ ထမင္း
စားၿပီးေနာက္ အေဖျဖစ္သူသည္ႏွင့္ Haoxuanတို႔
ႏွစ္ေယာက္ကို ျပင္ထားေသာအခန္းကို လိုက္ျပေလ
သည္။ Jiyangကို Haoxuanသည္ လံုးဝမလႊတ္ေပး
ဘဲ ခါးကိုဖက္ထားရာ အေဖက
"Haoxuan...မင္းသူ႔ကိုအဲ့ေလာက္ထိဖက္ထားစရာ
လိုလို႔လား..."
"ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ဖက္ထားတာေလ..ၿပီး
ေတာ့ အေဖမျမင္ခ်င္ရင္ ေ႐ွ႕ကေနရင္သြားႁပီး လွည့္
မၾကည့္နဲ႔ေပါ့..."
"ဒီေကာင္ေတာ့..."
"ကိုကို.. ေညာင္းေနၿပီးဟုတ္...အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔
ကိုကို႔ေျခေထာက္ကိုႏွိပ္ေပးမယ္ေနာ္..."
"ဟူးးးးး.. ..စိတ္ထိန္း...စိတ္ထိန္း...သူတို႔ကလူငယ္
ေတြဘဲ...အဲ့လိုဘဲေတြး...."
အေဖျဖစ္သူသည္ ေဒါသကိုထိန္းကာ အေ႐ွ႕မွခပ္
သုတ္သုတ္ေလ်ွာက္သြားေလသည္။ ျပင္ထားေသာအ
ခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ Jiyangက အထဲသို္ဝင္
ၾကည့္၍
"ဝါး...အက်ယ္ႀကီးပါလား....အမွန္ေတာ့အဲ့ေလာက္က်ယ္ႀကီးမလိုပါဘူးဗ်..."
"အေဖ...ဘာလို္ကုတင္က ႏွစ္လံုးျဖစ္ေနတာလဲ..."
Haoxuanသည္ စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ကာ မ်က္ေမွာင္
ကုတ္လ်ွက္ ေမးရာ အေဖျဖစ္သူက
"ညအိပ္ရင္ မင္း Jiyangကိုကန္မိမွာစိုးလို႔.."
"႐ုပ္တိမ႐ွိတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုေပးမေနဘဲ ျပန္
ေျပာင္းေပး....ကြၽန္ေတာ္က ကိုကို႔ကိုဖက္အိပ္မွ အိပ္
ေပ်ာ္တာ..."
"Jiyangက ဗိုက္နဲ႔ေလကြာ...မင္းဖက္အိပ္ေတာ့ သူ
ေနရခက္မွာေပါ့..."
"ရဘူးဗ်ာ...ရဘူး...ရဘူး...ျပန္ေျပာင္းေပး..."
ႏွစ္ေယာက္သားစကားမ်ားေနျပန္ရာ Jiyangက
"ဦးေလး...အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္ ကုတင္ေျပာင္းေပး
လို႔ရမလား...ႏွစ္ေယာက္တူတူအိပ္တာက ပိုအဆင္
ေျပလို႔ပါ..."
"တဂယ္အဆင္ေျပတာလား...Haoxuan ၿခိမ္း
ေျခာက္ထားလို႔လား..."
အေဖျဖစ္သူသည္ ေျပာေနရင္းနဲ သားျဖစ္သူဘက္ကို
နဂါးမ်က္ေစာင္းျဖင့္ၾကည့္ရာ Haoxuan က
"အေဖ ကြၽန္ေတာ့ကိုအဲ့လိုမၾကည့္နဲ႔ေလ...ကြၽန္ေတာ္
က ကြၽန္ေတာ့မိန္းမနဲ႔တူတူအိပ္တာဘဲ...ကိုကိုေျပာသ
လိုသာ လုပ္ေပးလိုက္ပါဗ်ာ..."
ထို္ႏွင့္မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ကုတင္ကိုလဲလိုက္ရေတာ့
သည္။
.......
ဒါနဲ႔ေလ Jiyangရဲ႕ဗိုက္ႀကီးေနတဲ့ပံုကို ပံုေဖာ္ၾကည့္မိ
လား...မင္မင္ကေတာ့ ပံုေဖာ္လို႔ေပမဲ ခြီးေနရတယ္😂😂😂😂
#Kyelsin
YOU ARE READING
ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)
Romanceခပ္ဆိုးဆိုးေက်ာင္းသားေလးနဲ႔ စည္းကမ္းတင္းၾကပ္တဲ့ဆရာေလးတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ ခပ်ဆိုးဆိုးကျောင်းသားလေးနဲ့ စည်းကမ်းတင်းကြပ်တဲ့ဆရာလေးတို့ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်
