ကၽြန္ေတာ့ခ်စ္သူဆရာေလး(ကျွန်တော့ချစ်သူဆရာလေး)

Part-29

Zawgyi

Jiyang႐ိုက္​ထား​ေသာ​ေကာင္​​ေလးသည္​ ၾကမ္​းျပင္​
​ေပၚ၌ ထိုင္​လ်က္​ jiyangကို​ေမာ့ၾကည္​့လိုက္​ရာ ႏွာ
​ေခါင္​းထဲမွာ ​ေသြး​ေတြလ်ွံထြက္​လာ​ေလသည္​။ jiyangက
"​ေသြးတိတ္​သြား​ေအာင္​...​ေမာ့​ေနလိုက္​..."
"မဟုတ္​ဘူး...ကိုကိုရ...ငံုထားရမွာ..."
"​ေမာ့ရမွာ..."
"ငံု႔ရမွာ..."
"​ေမာ့ရမွာ..."
"ငံု႔ရမွာ..."
ႏွစ္​​ေယာက္​သားျငင္​း​ေနတုန္​းမွာဘဲ ​ေသြးလ်ွံ​ေန​ေသာ
​ေကာင္​​ေလးမွာ မူး​ေနာက္​​ေန​ေလသည္​။ ထိုအခ်ိန္​မွာ
ဘဲ သက္​ဆိုင္​ရာလူႀကီး​ေတြ​ေရာက္​လာၿပီး
"​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​​ဗ်ာ..ဧည္​့သည္​တို႔အခန္​းမီးက ႐ုတ္​တရက္​ ပိတ္​သြားလို႔ မီးျပင္​ဖို႔သူ႔ကိုလႊတ္​လိုက္​တာ
ပါ...ဧည္​့သည္​တို႔ကို လန္​႔​ေစဖို႔ မရည္​ရြယ္​ပါဘူး...တ
ဂယ္​​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​..."
"မဟုတ္​တာ...မဟုတ္​တာ...သူလည္​းကြၽန္​​ေတာ္​႐ိုက္​
လို႔ ႏွာ​ေခါင္​း​ေသြး​ေတြ​ေပက်ံ​ေနၿပီး...ၿပီး​ေတာ့ သူ႔
ကိုယ္​​ေပၚက အနာ​ေတ​ြကိုလည္​း ​ေဆးခန္​းျပလိုက္​ပါ...
ကြၽန္​​ေတာ္​ ကုန္​က်စရိတ္​​ေပးပါ့မယ္​..."
"အို....ရပါတယ္​​ဗ်ာ.."
"ယူလိုက္​ပါ..မဟုတ္​ရင္​ ကြၽန္​​ေတာ္​စိတ္​မ​ေျဖာင္​့လို႔
ပါ​ဗ်ာ..."
"အမ္​.. ဒါဆိုလည္​း..."
ထို​ေနာက္​ ႐ိုက္​မိ​ေသာ​ေကာက္​​ေလးကို သူငယ္​ခ်င္​း
ဝန္​ထမ္​းမ်ားက တြဲ​ေခၚသြားၿပီး သက္​ဆိုင္​ရာလူႀကီး
လည္​း ​ထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။ ထို႔​ေနာက္​ မီးလည္​းျပန္​
လင္​းလာသျဖင္​့ jiyangတို႔လည္​ူ အခန္​းထဲသို႔တမ္​း
ဝင္​ခဲ့​ေတာ့သည္​။ Haoxuanက
"ကိုကို႔ကို ကြၽန္​​ေတာ္​​ေျပာသားဘဲ...သူခိုးမဟုတ္​
​ေလာက္​ပါဘူးဆို..."
"ငါလည္​း ဘယ္​သိမွာတုန္​း.. ..​ေနာက္​ဆံုးမ​ေတာ္​တဆျဖစ္​ၿပီးကတည္​းက ငါသတိထား​ေနရတာ..."
"အို...ကြၽန္​​ေတာ္​​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​​ေနာ္​...ကိုကို႔ကို
အဲ့ကိစၥ သတိရ​ေစဖို႔မရည္​ရြယ္​ပါဘူး..."
"ရပါတယ္​...ငါလည္​း အဲ့ကိစၥကို​ေမ့ပစ္​ဖို႔ အ​ေကာင္​း
ဆံုးႀကိဳးစား​ေနပါတယ္​..အဲ့​ေန႔က မင္​းငါ့ကိုစားတဲ့အ
​ေၾကာင္​းကို​ေရာ​ေပါ့..."
"ဟာ..မလုပ္​ပါနဲ႔​ဗ်ာ...အဲ့တာ​ေတာ္​မ​ေမ့နဲ႔​ေလ​ဗ်ာ..
ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ရဲ႕ ပထမဆံုး​ေလးကို..."
"မရပါဘူး...​ေမ့ရမွာဘဲ..."
"အူးဝါး.. ..ကိုကို...."
Jiyangအႏိုင္​က်င္​ခံရသည္​့ရက္​ကအ​ေၾကာင္​းကို​ေမ့
ရန္​လုပ္​ရာ Haoxuanသည္​ Jiyangအား တြဲခိုၿပီး​
​ေအာ္​ငို​ေလ​ေတာ့သည္​။ ငိုရင္​းငိုရင္​း ႏွာရည္​​ေတြပါ
ထြက္​လာ​ေသာ Haoxuanအား Jiyangက
"ကဲ...ဟုတ္​ပါၿပီး....အသက္​ကျဖင္​့ ဖင္​​ေဆာင္​့​ေနၿပီး
ငို​ေနတုန္​းလား..."
"အာ...ကိုကိုရာ...ကြၽန္​​ေတာ့အသက္​က အဲ့​ေလာက္​
ႀကီးဟုတ္​​ေသးပါဘူး..ခုမွ လူႀကီး​ေပါက္​စဘဲ႐ွိ​ေသး
တာကို...."
"ဟုတ္​ပါၿပီး...လူႀကီး​ေပါက္​စရယ္​....တိတ္​​ေတာ့..
​ဗိုက္​ဆာတယ္​ဆို...​ေအာက္​မွာသြားစားရ​ေအာင္​.."
"​ေရး...ကြၽန္​​ေတာ္​ပင္​လယ္​စာစားခ်င္​တယ္​..."
"သြားမယ္​​ေလ..​ေနအံုး...ကိုယ္​ ဟိုသံုး​ေယာက္​ကို
​ေခၚလိုက္​အံုးမယ္​..."
"အယ္​...အခု..ကိုကို႔ကိုယ္​ကို ကိုယ္​လို႔​ေခၚလိုက္​သ
လားလို႔..."
"ငါနဲ႔​ေျပာရတာ အဆင္​မ​ေျပလို႔ ကိုယ္​နဲ႔​ေျပာတာ..
မႀကိဳက္​ရင္​လည္​း မ​ေျပာ​ေတာ့ပါဘူး..."
"မဟုတ္​တာ...ကြၽန္​​ေတာ့အရမ္​းႀကိဳက္​တယ္​...အဟီး
...သြားမယ္​...သြားမယ္​.."
Haoxuan သည္​ jiyangလက္​ကိုတြဲကာ ပင္​လယ္​စာ
စားရန္​ထြက္​လာ​ေတာ့သည္​။ ဆိုင္​သို႔​ေရာက္​သည္​့အခါ
Jiyangသည္​ ထိုင္​ဖို႔​ေနရာလိုက္​႐ွာရာ တစ္​​ေယာက္​
​ေယာက္​လက္​လွမ္​းျပၿပီး
"Jiyang...ကိုယ္​တို႔ဒီမွာ..."
Bowenတို႔၃​ေယာက္​ျဖစ္​သည္​။ jiyangတို႔လည္​းခပ္​
သြက္​သြက္​​ေလ်ွာက္​သြားၿပီး က်န္​​ေန​ေသာခံုႏွစ္​ခံု၌ ဝင္​
ထိုင္​လိုက္​သည္​။ jiyangထိုင္​လိုက္​သည္​ႏွင္​့ သူ႔၏အ
ၾကည္​့သည္​ bowenဆီသို႔ခ်က္​ခ်င္​း​ေရာက္​သြားၿပီး
ၿငိမ္​သက္​​ေန​သည္​။ Haoxuanက
"ကိုကို...ဘာျဖစ္​လို႔လဲ..."
"​ေဟး...မင္​းရဲ႕ဒီကြၽန္​းပိုင္​႐ွင္​ရဲ႕သား နာမည္​ကဘာ
လဲ..."
"Lishang..."
"ၾကည္​့​ၾကည္​့​ေလ...ငါဘဲအျမင္​မွား​ေနတာလားဆိုတာ..."
Haoxuanလည္​း Jiyang ​ေျပာသည္​့​ေနရာကိုၾကည္​့
လိုက္​ရာ bowenနဲ႔ lishangႏွစ္​​ေယာက္​သား ​ေဘး
ခ်င္​းကပ္​ထိုင္​ၾကရင္​း က်ီစယ္​​ေနၾကသည္​။ Haoxuan
တစ္​​ေယာက္​ ၾကက္​​ေသ​ေသ ​ေသသြားၿပီး က်န္​​ေန
​ေသာ သူငယ္​ခ်င္​းတစ္​​ေယာက္အား
"​ေဟ့...အ​ေသး​ေလး...Lishang ဘာျဖစ္​​ေနတာလဲ
..."
"အဲ့ဒါက ...ဒီလိုကြ...ဒီ​ေန႔​ေရကူးၿပီး ​ေရခ်ိဳးခန္​းထဲ
မွာ​ေလ...Lishang အရင္​ထြက္​လာၿပီး​ေခါင္​းသုတ္​​ေန
တုန္​း ​ေခါင္​းကက်တဲ့​ေရ​ေတြနဲ ​ေျခ​ေထာက္​​ေခ်ာက်
သြားတာ ​ေနာက္​မွထြက္​လာတဲ့ ဆရာbowenကို ရရာ
ဆြဲခ်လိုက္​တာ ႏွစ္​​ေယာက္​သား ​ေအာက္​မွာသြားပံု​ေန
တယ္​​ေလ...​ေနာက္​ပိုင္​းဘာျဖစ္​မလဲ..စဥ္​းစားၾကည္​့
​ေတာ့..."
"​ေနအ​ံုး...ဒီလိုျဖစ္​သြားတာလား..."
Haoxuanက လက္​ညိဳးႏွစ္​​ေခ်ာင္​းကို ထိပ္​ခ်င္​းကပ္​
ျပလိုက္​ရာ အ​ေသး​ေလးကခ်က္​ခ်င္​းဘဲ ​ေခါင္​းညိပ္​
​ေထာက္​ခံ​ေလသည္​။ အ​ေသး​ေလးက
"​ေနာက္​ဆံုး​ေတာ့လည္​း ငါဘဲ ႏွစ္​တ​ေထာင္​FAျဖစ္​
သြားရတယ္​လို႔ကြာ..."
အခ်ိဳရည္​ကိုစုတ္​​ေသာက္​ရင္​း ၃​ေယာက္​သားမ်က္​လံုး
က bowenတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ဆီ ျပန္​​ေရာက္​ၿပီး​ေသခ်ာ
ၾကည္​့​ေနၾကသည္​။ တဖက္​၌ Haoxuanရဲ႕အ​ေဖက
"သူတို႔အခု ဘယ္​မွာလဲ..."
"သခင္​​ေလး Lishangတို႔မိသားစုက ပိုင္​တဲ့ အခ်စ္​
ကြၽန္​းမွာပါ..."
"ဟုလား..သူတို႔အဆင္​​ေျပရ​ဲ့လား..."
"ဟုတ္​ကဲ့..."
"​ဒါနဲ႔ Jiyangရဲ႕ ​ေရြ႔​ေျပာင္​းစာက ဘယ္​လိုျဖစ္​သြား
ၿပီးလဲ..."
"​ေနာက္​တစ္​ခါ ထပ္​မစဥ္​းစားဘဲ ျငင္​းလိုက္​ပါတယ္​"
"ဟားဟားဟား....ငါ့စကားဆို​ေခါင္​းညႇိပ္​တဲ့က​ေလး
က ဒီလို​ေျပာင္​းလဲသြားတယ္​တဲ့လား..."
"ဆရာ..သူတို႔ကိုသ​ေဘာတူမွာလား.."
"ခ်က္​ခ်င္​း​ေတာ့ ဘယ္​ရမလဲကြ...ႏွစ္​လ​ေလာက္​သူ
တို႔​ေတာက္​ခံပါ​ေစအံုး...ငါၾကည္​့အံုးမယ္​..."
"ဟုတ္​ကဲ့ပါ..ဆရာ..ကြၽန္​​ေတာ့ကိုခြင္​့ျပဳပါအံုး.."
"အင္​း..."
Haoxuanရဲ႕အ​ေဖသည္​ သူ႔အလုပ္​ခန္​းက ျပတင္​း
​ေပါက္​ကို မ်က္​ႏွာခ်င္​းဆိုင္​ရင္​း ျပံဳးျပံဳးႀကီး​ေနကာ
စိတ္​​ေက်နပ္​​ေန​ေတာ့သည္​။ Haoxuanတို႔ဘက္​​၌
5​ေယာက္​သားပင္​လယ္​စာစားရင္​း Haoxuanက
"ဟူးးးးး.. .​ေအးလိုက္​တာ..."
"အယ္​...ဘာျဖစ္​တာလဲ...အဲကြန္​းကအရမ္​း​ေအးလို႔
လား..."
"မဟုတ္​ပါဘူး...တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​က ကြၽန္​​​ေတာ့
ကို စိမ္​းစိမ္​းဝါးဝါးႀကီး ၾကည္​့​ေနတယ္​လို႔ ခံစားရလို႔
ပါ..."
ထိုအခါ Jiyangသည္​ Haoxuanရဲ႕​ေနာက္​ဘက္​ကို
ၾကည္​့လိုက္​ရာ ဝဝတုတ္​တုတ္​ခပ္​လံုးလံုးခနၱာကိုယ္​
ႀကီးနဲ႔ Haoxuanကို သ​ေရတမ်ွမ်ွၾကည္​့​ေန​ေသာ အ
​ေျခာက္​ႀကီးကို​ေတြ႔​ေသာအခါ Jiyangသည္​ ကိုင္​ထား
​ေသာ ပုဇြန္​မွာတူမွလြတ္​က်သြား​ေလသည္​။
...............
အဲ့ဝဝႀကီးနဲ႔အ​ေျခာက္​ကို Haoxuanနဲ႔သ​ေဘာတူလားဟင္​
😂😂😂😂